Lewis & Short

1. dē-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio], to shake off, strike or beat off, cast off (not freq. till after the Aug. per.; not in Caes. or Cic.).

  1. I. Lit.: decussa Cydonia ramo, Prop. 3, 13 (4, 12), 27: lilia, Ov. F. 2, 707: summa papaverum capita baculo, Liv. 1, 54: olivas, Plin. 15, 3, 3, § 11: mella foliis, Verg. G. 1, 131: honorem (poet. for frondem) silvis, id. ib. 2, 404: rorem, id. ib. 4, 12: uncum mento fixum, Prop. 4, 1, 141 (5, 1, 141 M.): Victoria fulmine icta decussaque, struck down, Liv. 26, 23; cf. id. 25, 7: pinnas muri, id. 40, 45; 44, 8; cf.: partem muri arietibus, id. 32, 17: muros ariete, id. 33, 17: nidos avium sagittis, Plin. 10, 33, 50, § 97: collem decusso Labieni praesidio celeriter occupaverunt, dislodged, Auct. B. Afr. 50 fin.; cf.: decussus Capitolio, Val. Max. 1, 4, 2.
    In comic lang.: ex armario argenti tantum, quantum, etc., to shake out, Plaut. Epid. 2, 3, 4.
  2. II. Trop.: cetera aetate jam sunt decussa, shaken off, thrown aside, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1 (al. decursa): ad id non accedes, ex quo tibi aliquid decuti doles, wrested, Sen. Cons. ad Marc. 18 8 fin.

2. dēcŭtĭo, ire, 4, v. a. [de-cutis], to deprive of skin, to flay, Tert. ad Nat. 1, 14.