Lewis & Short

dapsĭle, adv., sumptuously, bountifully, v. the foll. art., Adv., no. β fin.

dapsĭlis, e (abl. plur. dapsilis, Plaut. Ps. 1, 4, 3), adj. [δαψιλής, daps], sumptuous, bountiful, richly provided with every thing, abundant (mostly ante- and post-class.; in the class. period perhaps only in Colum. and Suet.): sumptus, Plaut. Most. 4, 2, 66: dotes, id. Aul. 2, 1, 45: corollae, id. Ps. 5, 1, 21: lectus, id. Truc. 1, 1, 34; lubentiae, id. Ps. 1, 4, 3: proventus (vitis), Col. 4, 27, 6: copia facundiae, App. M. 11, p. 258, 12.

        1. (β) With abl.: spionia dapsilis musto, Col. 3, 2, 27.
          Advv., sumptuously, bountifully.
  1. A. Form dapsĭlĭter: d. suos amicos alit, Naev. ap. Charis. p. 178 P. (v. 39 Ribbeck).
  2. B. Form dapsĭle: verrem sume dapsile ac dilucide, Pompon. ap. Non. 513, 27 (v. 161 Ribbeck): convivebatur, * Suet. Vesp. 19.
      1. * b. Comp. invitavit se dapsilius, Lucil. ap. Non. 321, 29.