Lewis & Short

custōdēla, ae, f. [custos] (ante-class. form for custodia; in later Lat. preserved only in the vulgar lang.; cf. Paul. ex Fest. p. 51, 5 Müll.), a watch, guard, care, etc.: qui more antiquo in custodelam suom conmiserunt caput, Plaut. Rud. 3, 2, 10: in custodelam nos tuam ut recipias et tutere, id. ib. 3, 3, 34: (capram) in custodelam simiae concredere, id. Merc. 2, 1, 9: familiam pecuniamque tuam endo mandatelā tutelā custodelāque meā (esse aio), an ancient judicial formula in Gai Inst. 2, § 104 Huschke: feralis, of a corpse, App. M. 2, p. 124, 17: publica, id. ib. 7, p. 193 fin.: salutaris carceris, id. ib. 9, p. 217, 15: acrior, id. ib. 10, p. 245, 15.