Lewis & Short

curso, āre,

  1. I. v. freq. n. [curro], to run hither and thither, to and fro (rare but class.): ultro et citro, Cic. Rosc. Am. 22, 60: huc illuc, id. Att. 9, 9, 2; Tac. A. 15, 50; id. H. 5, 20: ad aliquem, Ter. Eun. 2, 2, 56 Bentl. N. cr.: per foros, Cic. Sen. 6, 17: per urbem, Tac. A. 2, 82: in omnes vias, Val. Fl. 4, 108.
    Impers.: cursari rursum prorsum, Ter. Hec. 3, 1, 35.
  2. II. Act. (late Lat.), to run over, traverse: nunc jam compactis cursanda syllaba est formis, Mart. Cap. poët. 3, § 262. (In Tac. Agr. 1 fin., instead of ni cursaturus, the right reading is incusaturus; Halm, Ritter, v. Orell. ad h. l.)