Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cuicuimŏdi (ante-class. quoiquoi mŏdi) [quisquis-modus], euphon. form for cujuscujusmodi (very rare in MSS., but vouched for by the ancient grammarians; v. Kuhner, Gram. I. p. 398; 405 sq.), of what sort, kind, or nature soever: sisne necne ut esse oportet, malus, bonus quoiquoi modi, Plaut. Bacch. 3, 2, 16: velim omnia quam diligentissime, cuicuimodi sunt, scribas, Cic. Att. 3, 22, 4; id. Verr. 2, 5, 41, § 107 Zumpt and Halm ad loc.; cf. Madv. ad id. Fin. 3, 9, 30: cuicuimodi fuerit illa (lex), Cic. Leg. 2, 5, 13; cf. id. Tusc. 3, 34, 83; 5, 41, 121 (al. cujusmodi): sed Epicurus, cuicuimodi homo est, Gell. 2, 8, 6: cuicuimodi est, id. 9, 2, 6.

cuimŏdi [quis-modus] for cujusmodi = qualis, of what kind or nature soever: cuimodi esset, Gell. 9, 13, 4; 12, 2, 2; 12, 15, 1; 13, 29, 1 al.

cūjas (archaic quōjas), ātis, or (anteand post-class.) uncontr. cūjātis, is, pron. interrog. [pronom. stem quo-; cf.: quis, qui], whence originating? of what country, family, or town? whence? from what place? = ποδαπός; nom. cujatis (quoj-), Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51; Att. ap. Non. p. 426, 24; Plaut. Curc. 3, 37; id. Men. 2, 2, 66; id. Poen. prol. 109; 5, 2, 33; App. M. 1, p. 104, 16; 8, p. 212, 31: quem cum percunctaretur Scipio, quis et cujas et cur id aetatis in castris fuisset? etc., Liv. 27, 19, 9: Socrates cum rogaretur, cujatem se esse diceret, Mundanum inquit, etc., Cic. Tusc. 5, 37, 108: cujates estis? aut quo ex oppido? Plaut. Poen. 5, 2, 34.

1. cūjus (archaic quōjus), a, um, pron. interrog. [pronom. stem quo-], pertaining to whom? of whom? whose? (most freq. in Plaut. and Ter.): quoja vox sonat procul? Plaut. Curc. 1, 2, 18; id. Ps. 2, 4, 11; id. Rud. 2, 3, 2; id. Trin. 1, 2, 7: illa mulier, id. Merc. 4, 3, 20; cf. id. ib. 1, 2, 87: fidicina, id. Ep. 2, 2, 109: virgo, Ter. Eun. 2, 3, 29: puer, id. ib. 4, 4, 24: navis, Plaut. Stich. 2, 2, 46: cujum pecus? an Meliboei? Verg. E. 3, 1; 5, 87.
Absol.: quojam esse te vis maxime, ad eum duco te, Plaut. Ps. 4, 4, 5; so id. Cist. 3, 2: is Helenam abduxit, quojā caussā nunc facio opsidium Ilio, id. Bacch. 4, 9, 24: suamne esse dicebat? … nonquojam igitur? Ter. And. 5, 4, 29; cf.: cujā operā, Lucil. ap. Non. p. 81, 31.

        1. (β) With a suffixed nam: quojanam vox prope me sonat? Plaut. Bacch. 4, 9, 55.

2. cūjus (archaic quōjus), a, um, pron. rel. [from cujus, gen. of qui], pertaining to whom, of whom, whose (rare): cujum id censebis esse reddes, ancient form of an oath in Gell. 16, 4, 2; cf.: argentum ego pro istisce ambabus, quojae erant, domino dedi, Plaut. Rud. 3, 4, 40: is denique, cuja ea uxor fuerat, Plin. Secundus, Fragm. ap. Gell. 9, 16, 5: ea caedes si potissimum crimini datur, detur ei cuja interfuit, non ei cuja nihil interfuit, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 950 P.: ut optimā condicione sit is, cuja res, cujum periculum, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.

cūjuscĕmŏdi (quōj-) or cūjuscĕ mŏdi [quisce-modus], of what kind or nature soever (late Lat.): voces, App. M. 8, p. 209, 9.

(cūjuscumquĕmŏdi, a false read. for cujusque modi, Sall. C. 39, 6.)

cūjusdammŏdi, better cūjusdam mŏdi, of some sort, Cic. Fin. 5, 12, 36; id. Div. 2, 14, 34.

cūjusmŏdi (quōj-), also cūjus mŏdi [quis-modus] = qualis,

  1. I. of what kind: cupio cognoscere iter tuum cujusmodi sit, Cic. Fam. 15, 20, 3; Auct. B. Afr. 31; Plaut. Most. 3, 2, 132.
  2. II. Of whatever kind, Cic. Fam. 4, 7, 4 (al. leg. cuicuimodi); id. Tusc. 5, 41, 121 (al. cuicuimodi); Plaut. Bacch. 3, 2, 16.

cūjusmŏdicumquē, adv. [quicumque-modus], of whatever kind: cujusmodicumque mater sit, Cic. Clu. 6, 17 Ramsey (where B. and K. read cujuscumque modi).

cūjusnam, cūjanam, cūjumnam, v. 1. cujus, β.

cūjusquĕmŏdi (quōj-) or cūjus-quĕ mŏdi [quisque modus], of whatever kind, Cic. Fin. 2, 1, 3; 2, 7, 22; Lucr. 4, 135.

* cūjusvis, cujavis, cujumvis [from cujus-vis, gen. of quivis], to whomever pertaining, whosesoever, of any one: cujavis oratio insimulari potest, si, etc., App. Mag. p. 326, 13.

2. quōjus, a, um, = cujus, a, um, Plaut. Curc. 2, 1, 14.