Lewis & Short

cottīdĭānus and cō̆tīd- (less correctly quŏtīd-), a, um (cŏtīd-, Mart. 11, 1, 2; but cōtĭd-, Cat. 68, 139), adj. [cottidie].

  1. I. Prop.
    1. A. In gen., of every day, daily: febris, Ter. Hec. 3, 2, 22: labor, Caes. B. G. 3, 17: consuetudo, id. B. C. 3, 85: usus, id. B. G. 4, 33: agger, id. ib. 7, 22: sermo, Cic. Fam. 1, 1. 2: victus, id. de Or. 1, 54, 232: vita, id. Pis. 26, 64: sumptus, Nep. Dion; 7, 2: cubiculum, Cels. 1, 3: cotidianis diebus = cottidie, Cael. Aur. Tard. 2, 1.
    2. B. Esp., abl. adverb.: cottīdĭāno = cottidie, daily: nisi cottidiano sesquiopus confeceris, Plaut. Capt. 3, 5, 66; Afran. ap. Charis. I. p. 177 P. (Com. Rel. v. 369 Rib.): ut cotidiano in forum mille hominum descenderent, Cic. Rep. 6, 2, 2; Plin. 11, 37, 56, § 154; Rutil. Lup. 1, 2; Front. ap. Charis. l. l.
  2. II. Meton., every day, daily, usual, ordinary, common: formae, Ter. Eun. 2, 3, 6: verba, Cic. Fam. 9, 21, 1: sindon, Mart. 11, 1, 2.