Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

corrūda (conr-), ae, f., wild asparagus, Cato, R. R. 6, 3; Varr. R. R. 1, 24, 4; Col. 11, 3, 43; Plin. 19, 8, 42, § 145.

cor-rūgis (conr-), e, adj. [ruga], having wrinkles or folds, corrugate: sinus (chlamydis), Nemes. Cyn. 92.

cor-rūgo (conr-), no perf., ātum, 1, v. a., to make full of wrinkles, to wrinkle, corrugate (very rare): olivam, Col. 12, 50, 19; cf. acina, id. 12, 39, 3.
Poet.: ne sordida mappa Corruget nares, i. e. produce loathing, cause disgust, Hor. Ep. 1, 5, 23 (cf. Quint. 11, 3, 80).

* corrūgus (conr-), i, m. [of the same stem with arrugia]; in the lang. of mining, a canal, water-conduit, Plin. 33, 4, 21, § 74.

cor-rumpo (conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),

  1. I. To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    1. A. Lit.: reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt, Caes. B. G. 7, 55: domum et semet igni conrumpunt, Sall. J. 76, 6; cf.: plura igni, id. ib. 92, 3; 92, 8: res familiares, id. ib. 64, 5: ungues dentibus, i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).
    2. B. Trop.: diem, Plaut. Men. 4, 2, 31: animo male’st: corrupta sum atque absumpta sum, id. Am. 5, 1, 6: se suasque spes, Sall. J. 33, 4: illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere, to lose, id. C. 43, 3: consilia, Vell. 2, 57, 3: libertatem, Tac. A. 1, 75: foedera, Sil. 12, 303: omnem prospectum, id. 5, 34 al.
  2. II. With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    1. A. Lit.: corrumpitur jam cena, Plaut. Ps. 3, 2, 102; so, prandium, Ter. Ad. 4, 2, 49: conclusa aqua facile conrumpitur, Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.: aquarum fontes, Sall. J. 55, 8: corrupitque lacus, infecit pabula leto, Verg. G. 3, 481: coria igni ac lapidibus, Caes. B. C. 2, 10: ne plora, oculos corrumpis, Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.: ocellos lacrimis, Ov. Am. 3, 6, 57: artus febribus, id. H. 19 (20), 117; cf.: stomachum (medicamentum), Scrib. Comp. 137: umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus, fermented, Tac. G. 23 init.: vinum in acorem corrumpitur, Macr. S. 7, 12, 11.
      Poet., without the access. idea of impairing: ebur corrumpitur ostro, is stained, Stat. Achill. 1, 308.
    2. B. Trop. (so most freq.),
      1. 1. Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead: perde rem, Corrumpe erilem filium, Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15: me ex amore hujus esse corrumptum, id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22: mulierem, id. Heaut. 2, 2, 2; cf. feminas, Suet. Caes. 50: (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt, Cic. Leg. 3, 14, 32: quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat, Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.
        1. b. In partic., to gain to one’s self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
          1. (α) With abl.: aliquem pecuniā, Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1: auro, id. ib. 32, 3: pretio, Cic’. Caecin. 25, 72: turpi largitione, id. Planc. 15, 37: donis, Sall. J. 97, 2: muneribus, Hor. S. 1, 9, 57 et saep.
          2. (β) Without abl.: ne alios corrumpas, cum me non potueris, Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.
      2. 2. Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.: litteras publicas, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93: tabulas publicas, id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128: mores civitatis (opp. corrigere), id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4: disciplinam, Tac. H. 3, 49: fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat, Quint. 12, 1, 24: totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur, id. 8, 3, 58: nomen eorum paulatim Libyes corrupere, Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195: multo dolore corrupta voluptas, imbittered, Hor. S. 1, 2, 39: gratiam, to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18: (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur, Quint. 8, 3, 45; cf.: oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti, id. 1, 1, 13: quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malisfiunt, Plin. Ep. 5, 3, 6: ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit, Vell. 2, 57, 3.
        1. * b. In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe: nutricis fidem, Ov. M. 6, 461.
          Hence, cor-ruptus (conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    1. A. Lit.: caelum, Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.: tractus caeli, Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.: iter factum corruptius imbri, Hor. S. 1, 5, 95 al.
    2. B. Trop.
      1. 1. Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.
      2. 2. Bad, corrupt: quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc., Cic. Cat. 2, 4, 7: homines conruptissimi, Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.
        Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.
        Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.
        Comp.: explicare, Sen. Contr. 2, 9: intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti, Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

cor-rŭo (conr-), ŭi, 3, v. n. and a.

  1. I. Neutr.
    1. A. To fall together, fall or tumble down, fall, sink to the ground, etc. (class. in prose and poetry).
      1. 1. Lit.: tabernae mihi duae corruerunt, Cic. Att. 14, 9, 1; cf.: aedes corruerunt, id. Top. 3, 15: triclinium supra convivas, Quint. 11, 2, 13: quicquid superstruxeris corruet, id. 1, 4, 5: quid labefactum viribus ignis, Ov. M. 2, 403; cf.: arbor labefacta Ictibus innumeris, id. ib. 8, 777; so, arbor, Suet. Dom. 15: statuae equestres, id. Vit. 9 et saep.: paene ille timore, ego risu conrui, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2: nec corruit ille, Sed retinente manum moriens e poste pependit, Ov. M. 5, 126; so, exspirantes corruerunt, Liv. 1, 25, 5; cf. id. 1, 26, 14: morbo comitiali, Plin. 28, 6, 17, § 63: in vulnus, Verg. A. 10, 488: haedus ante focos, Prop. 2 (3), 19, 14; cf. id. 4 (5), 10, 15 sq.
      2. 2. Trop.: si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis, Cic. Q. Fr. 1, 4, 1: quanto altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv. 30, 30, 23: Lacedaemoniorum opes, Cic. Off. 1, 24, 84: Antiochea ista universa, id. Ac. 2, 31, 98.
        Of actors: ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse, nec tamquam inexercitati histriones corruisse, Cic. Sen. 18, 64.
        In a cause in court, to fail, Plin. Ep. 3, 9, 34.
    2. B. To fall, to rush headlong (very rare): quo cum corruit haec vis, Lucr. 6, 825: accipitres velut rostris inter se corruerent, were falling upon each other (al. leg. concurrerent), Curt. 3, 3, 18.
      Impers.: longe violentius semper ex necessitate quam ex virtute corruitur, the onset is made, Sen. Q. N. 2, 59, 5.
  2. II. Act., to bring to the ground, to heap together, overthrow, ruin (very rare).
      1. 1. Lit.: hanc rerum summam, Lucr. 5, 369: corpus, App. M. 8, p. 204, 37: divitias, to heap up, Plaut. Rud. 2, 6, 58: corbes ab eo quod eo spicas aliudve quid corruebant, Varr. L. L. 5, § 139 Müll.
      2. * 2. Trop.: in quo me corruerit genere, Cat. 68, 52.

corruptē (conr-), adv., v. corrumpo, P. a. fin.

corruptēla (conr-), ante-class. also corrumptēla, ae, f. [corrumpo], that which corrupts, a corrupting, corruption, seduction, bribery, etc.

  1. I. Prop. (freq. and class. in sing. and plur.): mores hac (sc. cantūs) dulcedine corruptelaque depravati, Cic. Leg. 2, 15, 38: collapsus est hic in corruptelam suam, Plaut. Truc. 3, 2, 3: quem (adulescentulum) corruptelarum illecebris irretisses, Cic. Cat. 1, 6, 13: stupra dico et corruptelas et adulteria, id. Tusc. 4, 35, 75; cf. Suet. Claud. 16: via una corruptelae Bacchanalia erant, Liv. 39, 9, 3: malae consuetudinis (gen. subj.), Cic. Leg. 1, 12, 33: mulierum (gen. obj.), id. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. servi, id. Deiot. 11, 30.
  2. II. Meton. (abstr. pro concreto).
    1. A. A corrupter, seducer, misleader: nostrūm liberūm, Ter. Ad. 5, 3, 7: is apud scortum corrumptelast liberis, Plaut. As. 5, 2, 17.
    2. * B. A place of seduction, Front. Aquaed. 76.

corruptĭbĭlis (conr-), e, adj. [corrumpo], liable to decay, corruptible, perishable (eccl. Lat.), Lact. 6, 25; Arn. 2, 68 al.
Comp., Aug. de Vera Relig. 41.

corruptĭbĭlĭtas (conr-), ātis, f. [corruptibilis], corruptibility, perishableness (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 2, 16.

corruptĭo (conr-), ōnis, f [corrumpo].

  1. I. Act., a corrupting, spoiling, seducing: militum, bribery, Tac. A. 11, 2: judicii, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 6, 15, p. 131 Bait.
    Absol.: eo usque corruptionis provectus est, ut, etc., Tac. A. 2, 55.
  2. II. Pass., a corrupt condition, corruption (very rare): totius corporis, Cic. Tusc. 4, 13, 29.
    1. B. Trop.: opinionum, Cic. Tusc. 4, 13, 29.

corruptīvus (conr-), a, um, adj. [corruptibilis], corruptible, perishable (eccl. Lat.), Tert. Res Carn. 50.corruptīvē, adv., Boëth Arist. Top. 7, 2, p. 721.

corruptor (conr-; corrumptor, Plaut. Trin. 2, 1, 14 Ritschl), ōris, m. [corruptibilis], a corrupter, misleader, seducer, briber: latebricolarum hominum (amor), Plaut. Trin. 2, 1, 14: civium, id. Poen. 3, 6, 21: juventutis, Cic. Cat. 2, 4, 7: estne in corruptorem marito justior potestas? Hor. S. 2, 7, 63; cf.: virginum Vestalium, Suet. Dom. 8: nostri, Cic. Rab. Post. 3, 6; cf.: tribus venditor et corruptor, id. Planc. 16, 38.

corruptōrĭus (conr-), a um, adj. [corrumpo], destructible, corruptible, perishable (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 2, 16: sensus in homine, id. ib.

corruptrix (conr-), īcis, f. [corruptor], she that corrupts or seduces; or adj., corrupting (very rare): tam depravatis moribus, tam corruptrice provinciā, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19: licentia, rerum corruptrix et morum, Amm. 25, 3, 18.

corruptus (conr-), a, um, Part. and P. a., from corrumpo.

* cor-ruspor (conr-), āri, v. dep., to search carefully after, = conquiro, Plaut. Fragm. ap. Paul. ex Fest. p. 62 Müll.