No entries found. Showing closest matches:
corrūda (conr-), ae, f., wild asparagus, Cato, R. R. 6, 3; Varr. R. R. 1, 24, 4; Col. 11, 3, 43; Plin. 19, 8, 42, § 145.
cor-rūgis (conr-), e, adj. [ruga], having wrinkles or folds, corrugate: sinus (chlamydis), Nemes. Cyn. 92.
cor-rūgo (conr-), no perf., ātum, 1, v. a., to make full of wrinkles, to wrinkle, corrugate (very rare): olivam, Col. 12, 50, 19; cf. acina, id. 12, 39, 3.
Poet.: ne sordida mappa Corruget nares, i. e. produce loathing, cause disgust, Hor. Ep. 1, 5, 23 (cf. Quint. 11, 3, 80).
* corrūgus (conr-), i, m. [of the same stem with arrugia]; in the lang. of mining, a canal, water-conduit, Plin. 33, 4, 21, § 74.
cor-rumpo (conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
- I. To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
- A. Lit.: reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt, Caes. B. G. 7, 55: domum et semet igni conrumpunt, Sall. J. 76, 6; cf.: plura igni, id. ib. 92, 3; 92, 8: res familiares, id. ib. 64, 5: ungues dentibus, i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).
- B. Trop.: diem, Plaut. Men. 4, 2, 31: animo male’st: corrupta sum atque absumpta sum, id. Am. 5, 1, 6: se suasque spes, Sall. J. 33, 4: illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere, to lose, id. C. 43, 3: consilia, Vell. 2, 57, 3: libertatem, Tac. A. 1, 75: foedera, Sil. 12, 303: omnem prospectum, id. 5, 34 al.
- II. With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
- A. Lit.: corrumpitur jam cena, Plaut. Ps. 3, 2, 102; so, prandium, Ter. Ad. 4, 2, 49: conclusa aqua facile conrumpitur, Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.: aquarum fontes, Sall. J. 55, 8: corrupitque lacus, infecit pabula leto, Verg. G. 3, 481: coria igni ac lapidibus, Caes. B. C. 2, 10: ne plora, oculos corrumpis, Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.: ocellos lacrimis, Ov. Am. 3, 6, 57: artus febribus, id. H. 19 (20), 117; cf.: stomachum (medicamentum), Scrib. Comp. 137: umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus, fermented, Tac. G. 23 init.: vinum in acorem corrumpitur, Macr. S. 7, 12, 11.
Poet., without the access. idea of impairing: ebur corrumpitur ostro, is stained, Stat. Achill. 1, 308.
- B. Trop. (so most freq.),
- 1. Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead: perde rem, Corrumpe erilem filium, Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15: me ex amore hujus esse corrumptum, id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22: mulierem, id. Heaut. 2, 2, 2; cf. feminas, Suet. Caes. 50: (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt, Cic. Leg. 3, 14, 32: quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat, Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.
- b. In partic., to gain to one’s self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
- (α) With abl.: aliquem pecuniā, Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1: auro, id. ib. 32, 3: pretio, Cic’. Caecin. 25, 72: turpi largitione, id. Planc. 15, 37: donis, Sall. J. 97, 2: muneribus, Hor. S. 1, 9, 57 et saep.
- (β) Without abl.: ne alios corrumpas, cum me non potueris, Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.
- 2. Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.: litteras publicas, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93: tabulas publicas, id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128: mores civitatis (opp. corrigere), id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4: disciplinam, Tac. H. 3, 49: fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat, Quint. 12, 1, 24: totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur, id. 8, 3, 58: nomen eorum paulatim Libyes corrupere, Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195: multo dolore corrupta voluptas, imbittered, Hor. S. 1, 2, 39: gratiam, to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18: (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur, Quint. 8, 3, 45; cf.: oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti, id. 1, 1, 13: quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis … fiunt, Plin. Ep. 5, 3, 6: ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit, Vell. 2, 57, 3.
- * b. In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe: nutricis fidem, Ov. M. 6, 461.
Hence, cor-ruptus (conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
- A. Lit.: caelum, Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.: tractus caeli, Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.: iter factum corruptius imbri, Hor. S. 1, 5, 95 al.
- B. Trop.
- 1. Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.
- 2. Bad, corrupt: quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc., Cic. Cat. 2, 4, 7: homines conruptissimi, Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.
Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.
Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.
Comp.: explicare, Sen. Contr. 2, 9: intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti, Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.
cor-rŭo (conr-), ŭi, 3, v. n. and a.
- I. Neutr.
- A. To fall together, fall or tumble down, fall, sink to the ground, etc. (class. in prose and poetry).
- 1. Lit.: tabernae mihi duae corruerunt, Cic. Att. 14, 9, 1; cf.: aedes corruerunt, id. Top. 3, 15: triclinium supra convivas, Quint. 11, 2, 13: quicquid superstruxeris corruet, id. 1, 4, 5: quid labefactum viribus ignis, Ov. M. 2, 403; cf.: arbor labefacta Ictibus innumeris, id. ib. 8, 777; so, arbor, Suet. Dom. 15: statuae equestres, id. Vit. 9 et saep.: paene ille timore, ego risu conrui, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2: nec corruit ille, Sed retinente manum moriens e poste pependit, Ov. M. 5, 126; so, exspirantes corruerunt, Liv. 1, 25, 5; cf. id. 1, 26, 14: morbo comitiali, Plin. 28, 6, 17, § 63: in vulnus, Verg. A. 10, 488: haedus ante focos, Prop. 2 (3), 19, 14; cf. id. 4 (5), 10, 15 sq.
- 2. Trop.: si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis, Cic. Q. Fr. 1, 4, 1: quanto altius elatus erat, eo foedius corruit, Liv. 30, 30, 23: Lacedaemoniorum opes, Cic. Off. 1, 24, 84: Antiochea ista universa, id. Ac. 2, 31, 98.
Of actors: ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse, nec tamquam inexercitati histriones corruisse, Cic. Sen. 18, 64.
In a cause in court, to fail, Plin. Ep. 3, 9, 34.
- B. To fall, to rush headlong (very rare): quo cum corruit haec vis, Lucr. 6, 825: accipitres velut rostris inter se corruerent, were falling upon each other (al. leg. concurrerent), Curt. 3, 3, 18.
Impers.: longe violentius semper ex necessitate quam ex virtute corruitur, the onset is made, Sen. Q. N. 2, 59, 5.
- II. Act., to bring to the ground, to heap together, overthrow, ruin (very rare).
- 1. Lit.: hanc rerum summam, Lucr. 5, 369: corpus, App. M. 8, p. 204, 37: divitias, to heap up, Plaut. Rud. 2, 6, 58: corbes ab eo quod eo spicas aliudve quid corruebant, Varr. L. L. 5, § 139 Müll.
- * 2. Trop.: in quo me corruerit genere, Cat. 68, 52.
corruptē (conr-), adv., v. corrumpo, P. a. fin.
corruptēla (conr-), ante-class. also corrumptēla, ae, f. [corrumpo], that which corrupts, a corrupting, corruption, seduction, bribery, etc.
- I. Prop. (freq. and class. in sing. and plur.): mores hac (sc. cantūs) dulcedine corruptelaque depravati, Cic. Leg. 2, 15, 38: collapsus est hic in corruptelam suam, Plaut. Truc. 3, 2, 3: quem (adulescentulum) corruptelarum illecebris irretisses, Cic. Cat. 1, 6, 13: stupra dico et corruptelas et adulteria, id. Tusc. 4, 35, 75; cf. Suet. Claud. 16: via una corruptelae Bacchanalia erant, Liv. 39, 9, 3: malae consuetudinis (gen. subj.), Cic. Leg. 1, 12, 33: mulierum (gen. obj.), id. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. servi, id. Deiot. 11, 30.
- II. Meton. (abstr. pro concreto).
- A. A corrupter, seducer, misleader: nostrūm liberūm, Ter. Ad. 5, 3, 7: is apud scortum corrumptelast liberis, Plaut. As. 5, 2, 17.
- * B. A place of seduction, Front. Aquaed. 76.
corruptĭbĭlis (conr-), e, adj. [corrumpo], liable to decay, corruptible, perishable (eccl. Lat.), Lact. 6, 25; Arn. 2, 68 al.
Comp., Aug. de Vera Relig. 41.
corruptĭbĭlĭtas (conr-), ātis, f. [corruptibilis], corruptibility, perishableness (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 2, 16.
corruptĭo (conr-), ōnis, f [corrumpo].
- I. Act., a corrupting, spoiling, seducing: militum, bribery, Tac. A. 11, 2: judicii, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 6, 15, p. 131 Bait.
Absol.: eo usque corruptionis provectus est, ut, etc., Tac. A. 2, 55.
- II. Pass., a corrupt condition, corruption (very rare): totius corporis, Cic. Tusc. 4, 13, 29.
- B. Trop.: opinionum, Cic. Tusc. 4, 13, 29.
corruptīvus (conr-), a, um, adj. [corruptibilis], corruptible, perishable (eccl. Lat.), Tert. Res Carn. 50.—corruptīvē, adv., Boëth Arist. Top. 7, 2, p. 721.
corruptor (conr-; corrumptor, Plaut. Trin. 2, 1, 14 Ritschl), ōris, m. [corruptibilis], a corrupter, misleader, seducer, briber: latebricolarum hominum (amor), Plaut. Trin. 2, 1, 14: civium, id. Poen. 3, 6, 21: juventutis, Cic. Cat. 2, 4, 7: estne in corruptorem marito justior potestas? Hor. S. 2, 7, 63; cf.: virginum Vestalium, Suet. Dom. 8: nostri, Cic. Rab. Post. 3, 6; cf.: tribus venditor et corruptor, id. Planc. 16, 38.
corruptōrĭus (conr-), a um, adj. [corrumpo], destructible, corruptible, perishable (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 2, 16: sensus in homine, id. ib.
corruptrix (conr-), īcis, f. [corruptor], she that corrupts or seduces; or adj., corrupting (very rare): tam depravatis moribus, tam corruptrice provinciā, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19: licentia, rerum corruptrix et morum, Amm. 25, 3, 18.
corruptus (conr-), a, um, Part. and P. a., from corrumpo.
* cor-ruspor (conr-), āri, v. dep., to search carefully after, = conquiro, Plaut. Fragm. ap. Paul. ex Fest. p. 62 Müll.