Lewis & Short

con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.

  1. I. With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).
          1. (α) With simple acc.: quem ego jam hic convincam palam, Plaut. Am. 2, 2, 147: hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent, Cic. Sull. 25, 71: verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, id. Fin. 1, 5, 13: Aristonis jam fracta et convicta secta, id. Leg. 1, 13, 38: si negem, quo me teste convincas? id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.
          2. (β) With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.: teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. Phil. 2, 4, 9: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, id. Lael. 17, 64: aliquem summae neglegentiae (with coarguere), id. Sull. 15, 44: quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt, id. Verr. 2, 5, 53, § 139: repetundarum, Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.: manifestis criminibus, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26: multis avaritiae criminibus, id. Fl. 39, 98: convicti et condemnati falsis de pugnis, Plaut. Truc. 2, 6, 5: scelere convictus, Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.: istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, Cic. Verr. 1, 4, 10: in pari peccato, id. Inv. 2, 10, 32: in hoc scelere, id. Sull. 30, 83; so, in homicidio, Plin. 18, 3, 3, § 12: in majore fraude, Suet. Claud. 15: in adfectatione imperii, id. Tit. 9.
            With inf.: aliquid fecisse convinci, Liv. 45, 10, 14: convictus pecuniam cepisse, Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.
  2. II. With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).
          1. (α) With acc.: inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci, Cic. Quint. 25, 79; so, peccata argumentis, id. Part. Or. 33, 116; cf.: falsum veris convincere rebus, Lucr. 4, 764: alios sensus, id. 4, 495: haec poëtarum et pictorum portenta, Cic. Tusc. 1, 6, 11: orationem (with redargui), id. Univ. 3 init.: errores Epicuri, id. N. D. 2, 1, 3: falsa, id. ib. 1, 32, 91: avaritiam, Caes. B. G. 1, 40, 12: furorem, Ov. M. 13, 58: quod obicitur, Quint. 5, 10, 35: quod (crimen) apud patres convictum, Tac. A. 14, 40 al.: convicta (praedia), proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.
          2. (β) With acc. and inf.: nihil te didicissenihil scire convincerent, Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al.