Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

contĭnens, entis, v. contineo, P. a., 1.

contĭnenter, adv., v. contineo, P. a., 1. fin.

1. contĭnentĭa, ae, f. [contineo].

  1. I. A holding back, repressing.
    1. * A. Lit.: (crepitūs ventris), Suet. Claud. 32 fin.
    2. B. Trop. (acc. to contineo, I. B. 2. b., and continens, B.), a briding, restraining of one’s passions and desires, abstemiousness, continence, temperance, moderation, ἐγκράτεια (the common signif.; most freq. in Cic.; it is diff. from abstinentia, v. in h. v.; opp. libido): continentia est, per quam cupiditas consilii gubernatione regitur, Cic. Inv. 2, 54, 164; id. Off. 2, 24, 86; cf. Quint. 5, 10, 121: conferte hujus libidines cum illius continentiā, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115; cf.: ubi pro continentiā et aequitate libido atque superbia invasere, Sall. C. 2, 5; connected with modestia, Caes. B. G. 7, 52; cf. Quint. 2, 21, 3; 3, 7, 15 al.
  2. II. (Acc. to contineo, I. B. 3., and continens, C.) The contents of a work (only late Lat.): operis, Macr. Somn. Scip. 2, 12, § 2; Hier. in Isa. 5, 20 init.; 5, 23, 11; so the title of the work of Fulgentius: De Expositione Vergilianae Continentiae, etc.
  3. * III. (Acc. to contineo, II., and continens, A. 1.) Contiguity, proximity: regionum (just before: cohaerentia regionum), Macr. S. 5, 15, 5.

2. contĭnentĭa, ium, n., v. contineo, P. a.

con-tĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. and n. [teneo]. Act., to hold or keep together.

  1. A. In gen. (rare).
    1. 1. Lit. (syn.: coërceo, conjungo): contine quaeso caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: quod omnem continet amplexu terram, Lucr. 5, 319; cf.: mundus omnia conplexu suo coërcet et continet, Cic. N. D. 2, 22, 58: vitem levi nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: magni refert primordia saepe cum quibuscontineantur, Lucr. 1, 818; 1, 908; 2, 761; 2, 1008: pars oppidi, mari dijuncta angusto, ponte adjungitur et continetur, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117.
      1. b. Of places, to bound, limit, enclose (very rare in act.): reliquum spatium mons continet, Caes. B. G. 1, 38: Oceanus ponto qua continet orbem, Tib. 4, 1, 147; but more freq. in pass., to be comprised, enclosed, surrounded, encompassed, environed by: qui vicus altissimis montibus undique continetur, Caes. B. G. 3, 1; so, undique loci naturā Helvetii, id. ib. 1, 2: mare montibus angustis, id. ib. 4, 23: una pars Galliae Garumnā flumine, Oceano, finibus Belgarum, id. ib. 1, 1.
    2. 2. Trop.: omnes artes quasi cognatione quādam inter se continentur, hang together, Cic. Arch. 1, 2.
      Far more freq. in all periods and species of composition.,
  2. B. With partic. access. ideas.
    1. 1. With the access. idea of firmness, quiet, permanence, etc., to hold or keep together, to keep, hold fast, preserve, retain (syn. servo).
      1. a. Lit.: (alvus) arcet et continetquod recepit, Cic. N. D. 2, 54, 136: merces (opp. partiri), id. Vatin. 5, 12; cf. exercitum (opp. dividere), Liv. 28, 2, 16: arida continent odorem diutius, Plin. 21, 7, 18, § 39.
      2. b. Trop.: nec ulla res vehementius rem publicam continet quam fides, Cic. Off. 2, 24, 84: Remos reliquosque Belgas in officio, Caes. B. G. 3, 11: in officio Dumnorigem, id. ib. 5, 7: te in exercitatione, Cic. Fam. 7, 19 fin.: te in tuis perenuibus studiis, id. Brut. 97, 332: ceteros in armis (plaga), Liv. 9, 41, 15: alicujus hospitio, Nep. Lys. 1, 5.
    2. 2. With the access. idea of hindering, preventing motion, to keep, keep still, detain, restrain, repress, enclose.
      1. a. Lit.: milites sub pellibus, Caes. B. G. 3, 29; cf.: pecudem sub tecto, Col. 7, 10, 3: exercitum castris, Caes. B. G. 1, 48; 2, 11; Liv. 31, 26, 6; 28, 9, 14 al.; cf.: nostros in castris (tempestates), Caes. B. G. 4, 34; 6, 36; and: copias in castris, id. B. C. 1, 66; 3, 30; Auct. B. Afr. 1; 7; Liv. 36, 17, 9: Pompeium quam angustissime, Caes. B. C. 3, 45: aliquem limine, Liv. 34, 1, 5: ora frenis, Phaedr. 3, 6, 7: ventos carcere, Ov. M. 11, 432: animam in dicendo, Cic. de Or. 1, 61, 261 et saep.: se ruri, to stay, remain, Ter. Phorm. 2, 3, 17; cf.: se domi, Suet. Caes. 81: suo se loco, Caes. B. G. 4, 34: oppido sese, id. ib. 2, 30: castris se continere, id. B. C. 3, 37: se vallo, id. B. G. 5, 44: se finibus Romanis, Liv. 39, 17, 4; 34, 58, 3: moenibus sese, id. 42, 7, 4: agrorum suorum terminis se, id. 38, 40, 2: se moenibus, Ov. M. 13, 208: sese intra silvas, Caes. B. G. 2, 18: suos intra munitionem, id. ib. 5, 57; 5, 58: milites intra castrorum vallum, id. B. C. 3, 76; Liv. 31, 34, 9; Auct. B. Afr. 24: intra castra militem, Tac. H. 4, 19: praesidibus provinciarum propagavit imperium, ut a peritis et assuetis socii continerentur, Suet. Aug. 23 et saep.: an te auspicium commoratum est? an tempestas continet? Plaut. Am. 2, 2, 67.
      2. b. Trop., to hold back, detain, repress, hold in check, curb, check, stay, stop, tame, subdue, etc. (syn. cohibeo): adpetitiones animi, Cic. Tusc. 4, 9, 22: omnis cupiditates, id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32: modeste insolentiam suam, id. Agr. 1, 6, 18: risum, id. Fin. 4, 25, 71 et saep.: formido mortales omnes, Lucr. 1, 151: Etruriam non tam armis quam judiciorum terrore, Liv. 29, 36, 10: oppida magis metu quam fide, id. 30, 20, 5; cf.: quosdam continet metus, Quint. 1, 3, 6: solo metu, id. 12, 7, 2 et saep.: animum a consuetā libidine, Sall. J. 15, 3: temeritatem ab omni lapsu (with cohibere), Cic. Ac. 1, 12, 45: suos a proelio, Caes. B. G. 1, 15: manum juventus Metu deorum, Hor. C. 1, 35, 37 al.: se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104; so, se ab exemplis, id. Fin. 2, 19, 62: temperans, qui se in aliquā libidine continuerit, id. Par. 3, 1, 21: se male continet amens, Ov. M. 4, 351: male me, quin vera faterer, Continui, id. ib. 7, 729: nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2, 1, 28.
        Mid.: contineri, quin complectar, non queo, restrain myself, refrain, Plaut. Rud. 4, 4, 128; cf.: vix me contineo, quin, etc., Ter. Eun. 5, 2, 20: jam nequeo contineri, Plaut. Capt. 3, 4, 60; cf.: vix contineor, Ter. Hec. 4, 3, 9: quae vera audivi, taceo et contineo optime, keep it to myself, conceal it, id. Eun. 1, 2, 23: ea quae continet, neque adhuc protulit, explicet nobis, Cic. de Or. 1, 47, 206: dicta, id. ib. 2, 55, 222.
    3. 3. With the access. idea of containing, to comprise, contain, involve, comprehend something in itself (syn. complector): (aqua gelum) quod continet in se, mittit, Lucr. 6, 877; cf.: ut omnia, quae aluntur et crescunt, contineant in se vim caloris, Cic. N. D. 2, 9, 23; so, in se, Quint. 1, 6, 31; 2, 10, 2: Quattuor aeternus genitalia corpora mundus Continet, Ov. M. 15, 240: rem militarem, Liv. 5, 52, 16: panis innumeras paene continet medicinas, Plin. 22, 25, 68, § 138: (linea) centum continet (pedes), Quint. 1, 10, 44: Idus Martiae magnum mendum continent, Cic. Att. 14, 22, 2: paucas species (vox), Quint. 11, 3, 18: tales res, quales hic liber continet, Cic. Or. 43, 148; Plin. Ep. 5, 9, 1: narrationes, quae summam criminis contineant, Quint. 4, 2, 10: fabula stultorum regum et populorum continet aestus, Hor. Ep. 1, 2, 8; cf.: liber primus ea continebit, quae, etc., Quint. prooem. § 21: tertia epistula continebat, etc., Plin. Ep. 9, 28, 5.
      With subj.-clause: quando ipsos loqui deceat, quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59.
      Esp. freq.,
      1. b. In pass.: contineri aliquā re, to be contained in something, be composed of, consist of or in, to rest upon, to be supported by, etc.: terreno corpore, Lucr. 1, 1085: non venis et nervis et ossibus continentur (dii), Cic. N. D. 2, 23, 59: artem negabat esse ullam, nisi quae cognitis penitusque perspectisrebus contineretur, id. de Or. 1, 20, 92: forma honestatis, quae tota quattuor his virtutibuscontinetur, id. Fin. 2, 15, 48: versus paucis (pedibus) continetur, Quint. 9, 4, 60: quae philosophorum libris continentur, id. prooem. § 11; cf. id. 5, 10, 111 et saep.: artes, quae conjecturā continentur et sunt opinabiles, Cic. Div. 1, 14, 24: foedere, Liv. 41, 23, 9: actu, Quint. 2, 18, 5; 12, 9, 1; 3, 7, 28.
        Rarely with in and abl.: forum, in quo omnis aequitas continetur, Cic. Cat. 4, 1, 2; cf.: quibus (legibus) in singulis civitatibus res publica continetur, id. Off. 3, 5, 23.
  • II. Neutr., to hold together in itself, to hang together (in the verb. finit. very rare; but freq. as P. a.; cf. also the deriv. continuus): per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43.
    Hence,
      1. 1. contĭnens, entis, P. a.
    1. A. (Acc. to II.) Holding or hanging together (freq. and class.).
      1. 1. Bordering upon, neighboring, contiguous, lying near, adjacent (syn.: junctus, adjunctus, contiguus); constr. with dat., cum, or absol.
        1. a. Prop.: aër mari, Cic. N. D. 2, 45, 117: continentia atque adjuncta praedia huic fundo, id. Caecin. 4, 11: (mare) dissimile est proximo ei continenti, id. Ac. 2, 33, 105 al.: Cappadociae pars ea, quae cum Cilicià continens est, id. Fam. 15, 2, 2: (Morini) continentes silvas ac paludes habebant, Caes. B. G. 3, 28; cf. so absol.: parum locuples continente ripā, Hor. C. 2, 18, 22; cf.: pars eorum, qui propiores erant continenti litori, Liv. 44, 28, 12.
          Subst.: contĭnentĭa, ĭum, n. (sc. loca), adjoining places, the neighborhood: Cherronesum et continentia usque Atho montem, Plin. 18, 25, 57, § 215 al.: urbis, the suburbs, Dig. 50, 16, 147.
        2. b. Trop., in time, following, next: continentibus diebus, Caes. B. C. 3, 84; and of other abstract things: motus sensui junctus et continens, Cic. N. D. 1, 11, 26: timori perpetuo ipsum malum continens fuit, followed at its heels, Liv. 5, 39, 8.
      2. 2. Holding together, cohering in itself, connected, continuous, uninterrupted.
        1. a. Prop.: continens agmen migrantium, Liv. 1, 29, 4: agmen, id. 2, 50, 7; 8, 8, 13 al.: ruinae, id. 21, 8, 5; terra, the mainland, continent, Varr. ap. Charis. p. 100 P.; Cic. Fragm. ap. Non. p. 274, 6; Nep. Them. 3, 2; and in the same sense far more freq. subst.: contĭnens, entis, f. (rarely masc., Curt. 4, 2, 1 Zumpt, dub.; abl. in e and i equally used; v. the 4th and 5th books of Caes. B. G.), Caes. B. G. 4, 27; 4, 28; 4, 31; 4, 36 bis et saep.; Nep. Milt. 7, 3; Liv. 35, 43, 4; Plin. 5, 31, 34, § 128; Suet Aug. 65; id. Tib. 40 et saep.
        2. b. Trop., in time, continual, consecutive, uninterrupted: labor omnium dierum, Caes. B. C. 3, 63; Liv. 42, 54, 3: bella, Caes. B. G. 5, 11 fin.: imperium usque ad nos, Liv. 7, 30, 8: imber per noctem totam, id. 23, 44, 6: biduo, Suet. Calig. 19: febres sine intermissione, Cels. 3, 5 fin.: e continenti genere, in continuous descent, Cic. Fin. 2, 19, 61: spiritus, id. de Or. 3, 57, 216 et saep.: ex continenti (sc. tempore), instantly, immediately, = continuo, statim, Just. 1, 9; so, in continenti, Dig. 44, 5, 1.
    2. B. (Acc. to I. B. 2. b.) That restrains his passions, continent, moderate, temperate, ἐγκρατής (rare, but in good prose): continentior in vitā hominum quam in pecuniā, Caes. B. C. 1, 23: cum reges tam sint continentes, multo magis consularis esse oportere, Cic. Fam. 9, 19, 1: puer, id. Att. 6, 6, 3: Epaminondas, Nep. Epam. 3, 2 al.
      Sup., Cic. Par. 1, 1, 7; Suet. Aug. 71.
    3. C. (Acc. to I. B. 3.) In rhet., subst.: contĭnens, entis, n., that on which something rests or depends, the chief point, hinge: causae, Cic. Part. Or. 29, 103; id. Top. 25, 95: intuendum videtur, quid sit quaestio, ratio, judicatio, continens, vel ut alii vocant, firmamentum, Quint. 3, 11, 1; cf. id. ib. § 18 sqq.
      Adv.: contĭnen-ter.
      1. 1. (Acc. to A. 2.)
        1. a. In space, in unbroken succession, in a row. continenter sedetis, Cat. 37, 6.
          More freq. and class.,
        2. b. In time, continuously, without interruption: totā nocte ierunt, Caes. B. G. 1, 26: jam amplius horis sex pugnaretur, id. ib. 3, 5: biduum lapidibus pluit, Liv. 25, 7, 7: usque ad ipsum negotium, Cic. Inv. 1, 26, 37: ferri imagines, id. N. D. 1, 39, 109.
      2. 2. (Acc. to B.) Temperately, moderately (rare): vivere, Cic. Off. 1, 30, 106; in sup.: vivere, Aug. Ep. 199; id. Conf. 6, 12.
        Hence also,
      3. 2. contentus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2. b.); medial., satisfying one’s self with, contented, satisfied, content (freq. in all periods and species of composition); constr. in gen. with the abl.; more rarely absol.; after the Aug. per. very freq. with the inf.
          1. (α) With abl.: his versibus, Lucil. ap. Non. p. 264, 3: suis rebus, Cic. Par. 6, 3, 51: paucis, Hor. S. 1, 3, 16: illā (sorte), id. ib. 1, 1, 3: viverem uti contentus eo quod ipse parasset, id. ib. 1, 4, 108; cf. Suet. Aug. 82: solā Dianā, Verg. A. 11, 582.
          2. (β) Absol.: cum ipsum audires sine comparatione, non modo contentus esses, sed melius non quaereres, Cic. Brut. 35, 134; so comp., Plaut. Poen. 2, 15.
          3. (γ) With inf.: indagare, Ov. M. 1, 461: edidicisse, id. ib. 2, 638: retinere titulum provinciae, Vell. 2, 49: hostes sustinuisse, id. 2, 112: indicare, Quint. 4, 2, 128: ostendere, id. 5, 10, 31: id consequi, quod imiteris, id. 10, 2, 7 et saep.
            Adv.: contentē (ante-and post-class., and rare), in a restrained manner, closely: arte contenteque habere aliquem, Plaut. As. 1, 1, 63: parce contenteque vivere, Pacat. Pan. Theod. 13.

    1. con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).

    1. I. Lit.
      1. A. In gen.: facile cibum terrestrem rostris, Cic. N. D. 2, 47, 122: funem manu, Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151: munera Cerealia dextrā, id. ib. 11, 122: undas pede, id. ib. 2, 457: focos ore tremente, id. Tr. 1, 3, 44: terram osculo, Liv. 1, 56, 12: ora nati sacro medicamine, Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607: montes suo igni (sol), Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6: cibos sale modico, to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā (poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.: nubes aërio vertice (Taurus), Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43: mitem taurum, Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423: glebam, id. ib. 11, 111: paene terram (luna), Cic. Div. 2, 43, 91: caules (vitis), id. N. D. 2, 47, 120: dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation), Liv. 28, 9, 6; so, manum, Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.
      2. B. With partic. access. ideas.
        1. 1. To eat, partake of, taste (poet.): neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum, Hor. S. 2, 3, 113: cibos ore, Ov. M. 5, 531: aquas, id. ib. 15, 281: fontem, id. ib. 3, 409.
        2. 2. To touch impurely (very rare): corpus corpore, Plaut. Am. 2, 2, 204.
        3. 3. To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.: Helvi, qui fines Arvernorum contingunt, Caes. B. G. 7, 7 fin.: turri adactā et contingente vallum, id. ib. 5, 43; cf.: in saltu Vescino Falernum contingente agrum, Liv. 10, 21, 8: praesidium coloniarum Illyricum contingentium, Suet. Aug. 25.
          With dat.: ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant, Caes. B. G. 1, 38.
          With inter se: ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant, Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.
        4. 4. With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.: optatam metam cursu, Hor. A. P. 412: Ephyren pennis, Ov. M. 7, 392: Italiam, Verg. A. 5, 18: fines Illyricos, Ov. M. 4, 568: Creten, id. ib. 8, 100: Cadmeïda arcem, id. ib. 6, 217: rapidas Phasidos undas, id. ib. 7, 6: auras, to come into the air, id. ib. 15, 416 al.: avem ferro, to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf. thus aures, id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.
    2. II. Trop.
      1. A. In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8: contactus nullis ante cupidinibus, Prop. 1, 1, 2: quam me manifesta libido contigit! Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.: aliquem (curā), contacti simili sorte, Ov. Tr. 3, 4, 78.
        Far more freq.,
      2. B. In partic.
        1. 1. (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use): (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros, Liv. 21, 48, 3; so, contacta civitas rabie duorum juvenum, id. 4, 9, 10: omnes violatione templi, id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8: nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā, id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8: equi candidi et nullo mortali opere contacti, Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, Liv. 6, 28, 6: pectora vitiis, Tac. Or. 12.
          Once absol.: contactus ensis, Sen. Hippol. 714.
        2. 2. (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern: ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat, Liv. 25, 8, 2: aliquem sanguine ac genere, id. 45, 7, 3; 24, 22, 14: aliquem artissimo gradu, Suet. Aug. 4: domum Caesarum nullo gradu, id. Galb. 2; cf. absol.: deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis, have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52: Sabinum modico usu, to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68: multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate, Liv. 31, 8, 11; cf.: si crĭmine contingantur, have part in, Dig. 11, 4, 1: haec consultatio Romanos nihil contingit, concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.: quae (causa) nihil eo facto contingitur, id. 40, 14, 9.
        3. 3. (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare): quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit, Cic. Tusc. 1, 19, 43.
          1. b. With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one’s lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
            1. (α) With dat.: cui tam subito tot contigerint commoda, Ter. Eun. 5, 8, 3: haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor, id. Hec. 5, 3, 35: quod isti (Crasso) contigit uni, Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.: cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt, Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12: quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit, Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16: cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret, id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6: si quid ei humanitus contigerit, ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).
              Impers. with inf.: non cuivis homini contingit adire Corinthum, Hor. Ep. 1, 17, 36: mihi Romae nutriri atque doceri, id. ib. 2, 2, 41: mihi recusare principatum, Vell. 2, 124, 2: mihi cognoscere (eos), Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.
              And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare): quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit, Vell. 2, 124, 4: maximo tibi et civi et duci evadere contigit, Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.
              With ut: volo hoc oratori contingat, ut, etc., Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al.
            2. (β) With acc. (very rare): sors Tyrrhenum contigit, fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.: Italiam palma frugum, Plin. 18, 11, 29, § 109.
            3. (γ) Absol. (very freq.): hanc mi expetivi, contigit, Ter. And. 4, 2, 13: magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit, Cic. de Or. 2, 4, 15: quod si nulla contingit excusatio, Quint. 11, 1, 81: ubi quid melius contingit et unctius, Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.
              With abl.: quia memoria atque actio naturā non arte contingant, Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.
              With ex: gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido, Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70: ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi, arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.: nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit, Quint. 1, 5, 3.
              With inf.: fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget, Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25: concitare invidiam, etc. … liberius in peroratione contingit, id. 6, 1, 14.
              With ut: quod nunquam opinatus fuiid contigit, ut salvi poteremur domi, Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.

    2. con-tingo (-tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).

    1. I. Lit.: oras, pocula circum mellis liquore, Lucr. 1, 938: semina rerum colore, id. 2, 755: lac parco sale, to sprinkle, Verg. G. 3, 403: tonsum corpus amurcā, id. ib. 3, 448.
    2. II. Trop.: musaeo contingens cuncta lepore, Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.

    contĭnŭanter and contĭnŭātē, advv., v. 2. continuo fin., 1. and 2.

    contĭnŭātim, adv. [2. continuo], continuously, συνημμένως, συνεχῶς, Vet. Gloss.; Aug. Ep. 112, 20.

    contĭnŭātĭo, ōnis, f. [2. continuo], a following of one thing after another, an unbroken series, a connection, continuation, succession (in good prose).

    1. I. In gen., with gen.: continuatio seriesque rerum, Cic. N. D. 1, 4, 9: continuatio immutabilis ordinis sempiterni, id. Ac. 1, 7, 29: imbrium, an uninterrupted succession, Caes. B. G. 3, 29: laborum, * Suet. Tib. 21; Flor. 4, 2, 79 al.: causarum, Cic. N. D. 1, 20, 55: sermonis, Quint. 8, 2, 14; cf. id. 9, 3, 23 al.
      Absol.: in quibus (rebus) peragendis continuatio ipsa efficacissima esset, Liv. 41, 15, 7.
    2. II. Esp., in rhet., a period; absol., Cic. Or. 61, 204 and 208; Quint. 9, 4, 22; 9, 4, 124: verborum, Cic. de Or. 1, 61, 261; 3, 13, 49.

    contĭnŭātivus, a, um, adj. [continuo], serving to connect the discourse, copulative: conjunctiones, Prisc. 16, p. 1027 P.

    contĭnŭē, adv., v. continuus fin. 1.

    contĭnŭĭtas, ātis, f. [continuus], a connected series, continuation (very rare), Varr. L. L. 8, § 107 Müll.: spinae, Plin. 8, 30, 44, § 105.

    1. contĭnŭō, adv., v. continuus fin. 2.

    2. contĭnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [continuus].

    1. I. Act., to join together in uninterrupted succession, to make continuous.
      1. A. In space, to join one with another, to connect, unite (class. in prose and poetry; most freq. in pass.); constr. with the dat. or (more freq.) absol.
            1. (α) With dat.: (aër) mari continuatus et junctus est, Cic. N. D. 2, 45, 117: aedificia moenibus, Liv. 1, 44, 4: regnum Alyattei Campis Mygdoniis, Hor. C. 3, 16, 42: latus lateri, Ov. A. A. 1, 496.
              Medial: Suionibus Sitonum gentes continuantur, border upon, are next to, Tac. G. 45 fin.
            2. (β) Absol.: binas aut amplius domos, to erect in rows, Sall. C. 20, 11: fundos in agro Casinati optimos et fructuosissimos, to buy, acquire contiguous plots of ground, Cic. Agr. 3, 4, 14 (v. the pass. in connection); cf.: latissime agrum, id. ib. 2, 26, 70; and agros, Liv. 34, 4, 9: pontem, Tac. A. 15, 9: domus, quā Palatium et Maecenatis hortos continuaverat, id. ib. 15, 39: verba, to connect together in a period, Cic. de Or. 3, 37, 149; cf.: verba verbis aut nomina nominibus (just before: cadentia similiter jungere), Quint. 9, 4, 43.
              Medial: quae (atomi) cohaerescunt inter se et aliae alias adprehendentes continuantur, hang together, Cic. N. D. 1, 20, 54.
      2. B. Of time and objects relating to it, to join, connect together, to continue uninterruptedly, to do successively one thing after another: Cassius die ac nocte continuato itinere ad eum pervenit, Caes. B. C. 3, 36; 3, 11: nuntius diem noctemque itinere continuato ingentem attulit terrorem, Liv. 26, 9, 6: continens die ac nocte proelium, id. 4, 22, 5; cf.: perpotationem biduo duabusque noctibus, Plin. 14, 22, 28, § 145: diem noctemque potando, Tac. G. 22; cf.: theatro dies totos, id. A. 14, 20: magistratum, Sall. J. 37, 2; cf. Liv. 38, 33, 1: praeturam ei, i. e. to give it to him immediately after the ædileship, Vell. 2, 91, 3: dapes. Hor. S. 2, 6, 108: febrem, Cels. 3, 5: prope funera, Liv. 1, 46, 9: fatigatio continuati laboris, Curt. 7, 11, 17: quae (libertas) usque ad hoc tempus honoribus, imperiiscontinuata permansit, Cic. Fl. 11, 25.
        Poet.: aliquos ferro, to slay one after another, Stat. Th. 9, 292; cf.: aliquos hastis, id. ib. 12, 745.
        In pass. with dat.: hiemi continuatur hiems, Ov. P. 1, 2, 26; so, paci externae confestim discordia domi, Liv. 2, 54, 2: damna damnis, Tac. Agr. 41.
    2. II. Neutr., to continue, last (rare): febres ita ut coepere continuant, Cels. 3, 3; 2, 4; Plin. 17, 24, 37, § 233; 18, 35, 87, § 362; 20, 5, 17, § 35.
      Hence,
        1. * 1. contĭnŭanter, adv., continuously, in uninterrupted succession (opp. carptim), Aug. Retract. 1, 24.
        2. 2. contĭ-nŭātē, adv., in uninterrupted succession, one after another, Paul. ex Fest. p. 315, 5; Fest. p. 314, 32 Müll.; cf. Fronto, Diff. Verb. p. 2195 P.

    contĭnŭor, ātus, āri, 1, dep. collat. form of continuo (rare and mostly post-class.), to unite one’s self to, to join: Marius ostio Liris evehitur, adque Aenariam suos continuatur, Sisenn. ap. Non. p. 93: inde me commodum egredientem continuatur Pytheas, App. M. 1, p. 113, 17: eam, id. ib. 5, p. 172, 34; 6, p. 180, 24; 11, p. 259, 26; Enar. Pan. Const. Aug. 8, 5; Symm. Ep. 1, 53; 4, 44; cf. continuo, I. A. α fin. and β fin.

    contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.

    1. I. Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.
      1. A. Lit.: aër continuus terrae est, Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni; nunc freta circuëunt, joined to the mainland, Ov. M. 15, 289: ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus, Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189: agri, Suet. Caes. 38: fluere continuo alveo (Euphraten), Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.: Rhenus uno alveo continuus, Tac. A. 2, 6: mare, id. Agr. 10 fin.: aliqui vice dentium continuo osse gignuntur, Plin. 7, 16, 15, § 69: omnia continua et paria, Plin. Pan. 51, 4: serpens, Stat. Th. 5, 517.
          1. b. Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant: Cocceius Nerva, continuus principis, Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).
      2. B. Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94: expositio (opp. partita), Quint. 7, 10, 11: loci, id. 11, 3, 84: lumina, id. 12, 10, 46: ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus, id. 11, 1, 54: oratio, id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.: adfectus, id. 6, 2, 10: impetus, id. 10. 7, 14 et saep.
    2. II. Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten; continuāque die sidus Hyantis erit, the next day, Ov. F. 5, 734; so, continuā nocte, the following night, id. ib. 6, 720: triduum continuum, dies decem continuos, Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.: dies quinque ex eo die, Caes. B. G. 1, 48: annos prope quinquaginta, Cic. Verr. 1, 13, 38: duabus noctibus, Suet. Aug. 94: secutae sunt continuos complures dies tempestates, Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3: aliquot an nos continuos, Cic. Imp. Pomp. 18, 54: tot dies, id. Verr. 2, 5, 36, § 94: triennium, Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7: biennio, id. Tib. 38: bella, Liv. 10, 31, 10; cf.: cursus proeliorum, Tac. Agr. 27: consulatus, Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1: regna, Liv. 1, 47, 6: duo tri umphi ex Hispaniā acti, id. 41, 7, 1: labor, Quint. 1, 3, 8: amor, Prop. 1, 20, 1: incom moda, Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82: eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse, Tac. A. 12, 25 fin. et saep.
      With abl. resp.: continuus inde et saevus accusandis reis Suilius, incessant, Tac. A. 11, 5; cf.: postulandis reis tam continuus annus fuit, incessantly occupied, id. ib. 4, 36.
      Hence the advv.,
        1. 1. contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue): * flumen quod fluit continue, Varr. L. L. 5, § 27 Müll.: protinus jugiter et continue, Non. p. 376, 26.
        2. 2. contĭnŭō.
      1. A. To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, αὐτίκα (very freq. in all periods and kinds of composition).
        1. 1. In gen.
            1. (α) Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi: ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc., Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.
              With ut, etc.: quae ut aspexi, me continuo contuli, etc., Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so, iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc., Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48: ut quisque insanuslatum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc., Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi … cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37: cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant, Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2: ut vel continuo patuit, cum, etc., Hor. S. 2, 8, 29: ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat, Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160: continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit, Cic. de Or. 1, 26, 121.
            2. (β) Absol.: continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc., Verg. G. 1, 356: continuo hic ero, Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora; continuo matris praecepta facessit, Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3; corresp. with statim, Cic. Rosc. Com. 6, 17: quod lubet, non lubet jam id continuo, the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10: hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo, Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat; mors continuo ipsam occupat, id. And. 1, 5, 62: hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam, Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum; certe captus est! I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55: senatus est continuo convocatus, Cic. Fam. 10, 12, 3: hos continuo in itinere adorti, Caes. B. G. 7, 42 fin.: subitae necessitates continuo agendi, on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt; igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur, even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.
        2. 2. Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval: deinde absens factus aedilis, continuo praetor, Cic. Ac. 2, 1, 1: qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit, id. Lael. 3, 11.
        3. 3. Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si: non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius, Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.
          With cum, Manil. 2, 345.
          Absol.: cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant, Cic. Tusc. 3, 3, 5; so, ego summum doloremnon continuo dico esse brevem, id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint; illud non continuo, ut aeque incontentae, id. Fin. 4, 27, 75: si malo careat, continuone fruitur summo bono? id. Tusc. 3, 18, 40; so, continuone si? etc., Quint. 9, 2, 84.
      2. B. In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously: qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat, Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11.