No entries found. Showing closest matches:
contĭnens, entis, v. contineo, P. a., 1.
contĭnenter, adv., v. contineo, P. a., 1. fin.
1. contĭnentĭa, ae, f. [contineo].
- I. A holding back, repressing.
- * A. Lit.: (crepitūs ventris), Suet. Claud. 32 fin.
- B. Trop. (acc. to contineo, I. B. 2. b., and continens, B.), a briding, restraining of one’s passions and desires, abstemiousness, continence, temperance, moderation, ἐγκράτεια (the common signif.; most freq. in Cic.; it is diff. from abstinentia, v. in h. v.; opp. libido): continentia est, per quam cupiditas consilii gubernatione regitur, Cic. Inv. 2, 54, 164; id. Off. 2, 24, 86; cf. Quint. 5, 10, 121: conferte hujus libidines cum illius continentiā, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115; cf.: ubi pro continentiā et aequitate libido atque superbia invasere, Sall. C. 2, 5; connected with modestia, Caes. B. G. 7, 52; cf. Quint. 2, 21, 3; 3, 7, 15 al.
- II. (Acc. to contineo, I. B. 3., and continens, C.) The contents of a work (only late Lat.): operis, Macr. Somn. Scip. 2, 12, § 2; Hier. in Isa. 5, 20 init.; 5, 23, 11; so the title of the work of Fulgentius: De Expositione Vergilianae Continentiae, etc.
- * III. (Acc. to contineo, II., and continens, A. 1.) Contiguity, proximity: regionum (just before: cohaerentia regionum), Macr. S. 5, 15, 5.
2. contĭnentĭa, ium, n., v. contineo, P. a.
con-tĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. and n. [teneo]. Act., to hold or keep together.
- A. In gen. (rare).
- 1. Lit. (syn.: coërceo, conjungo): contine quaeso caput, Plaut. Rud. 2, 6, 26: quod omnem continet amplexu terram, Lucr. 5, 319; cf.: mundus omnia conplexu suo coërcet et continet, Cic. N. D. 2, 22, 58: vitem levi nodo, Plin. 17, 22, 35, § 187: magni refert primordia saepe cum quibus … contineantur, Lucr. 1, 818; 1, 908; 2, 761; 2, 1008: pars oppidi, mari dijuncta angusto, ponte adjungitur et continetur, Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117.
- b. Of places, to bound, limit, enclose (very rare in act.): reliquum spatium mons continet, Caes. B. G. 1, 38: Oceanus ponto qua continet orbem, Tib. 4, 1, 147; but more freq. in pass., to be comprised, enclosed, surrounded, encompassed, environed by: qui vicus altissimis montibus undique continetur, Caes. B. G. 3, 1; so, undique loci naturā Helvetii, id. ib. 1, 2: mare montibus angustis, id. ib. 4, 23: una pars Galliae Garumnā flumine, Oceano, finibus Belgarum, id. ib. 1, 1.
- 2. Trop.: omnes artes quasi cognatione quādam inter se continentur, hang together, Cic. Arch. 1, 2.
Far more freq. in all periods and species of composition.,
- B. With partic. access. ideas.
- 1. With the access. idea of firmness, quiet, permanence, etc., to hold or keep together, to keep, hold fast, preserve, retain (syn. servo).
- a. Lit.: (alvus) arcet et continet … quod recepit, Cic. N. D. 2, 54, 136: merces (opp. partiri), id. Vatin. 5, 12; cf. exercitum (opp. dividere), Liv. 28, 2, 16: arida continent odorem diutius, Plin. 21, 7, 18, § 39.
- b. Trop.: nec ulla res vehementius rem publicam continet quam fides, Cic. Off. 2, 24, 84: Remos reliquosque Belgas in officio, Caes. B. G. 3, 11: in officio Dumnorigem, id. ib. 5, 7: te in exercitatione, Cic. Fam. 7, 19 fin.: te in tuis perenuibus studiis, id. Brut. 97, 332: ceteros in armis (plaga), Liv. 9, 41, 15: alicujus hospitio, Nep. Lys. 1, 5.
- 2. With the access. idea of hindering, preventing motion, to keep, keep still, detain, restrain, repress, enclose.
- a. Lit.: milites sub pellibus, Caes. B. G. 3, 29; cf.: pecudem sub tecto, Col. 7, 10, 3: exercitum castris, Caes. B. G. 1, 48; 2, 11; Liv. 31, 26, 6; 28, 9, 14 al.; cf.: nostros in castris (tempestates), Caes. B. G. 4, 34; 6, 36; and: copias in castris, id. B. C. 1, 66; 3, 30; Auct. B. Afr. 1; 7; Liv. 36, 17, 9: Pompeium quam angustissime, Caes. B. C. 3, 45: aliquem limine, Liv. 34, 1, 5: ora frenis, Phaedr. 3, 6, 7: ventos carcere, Ov. M. 11, 432: animam in dicendo, Cic. de Or. 1, 61, 261 et saep.: se ruri, to stay, remain, Ter. Phorm. 2, 3, 17; cf.: se domi, Suet. Caes. 81: suo se loco, Caes. B. G. 4, 34: oppido sese, id. ib. 2, 30: castris se continere, id. B. C. 3, 37: se vallo, id. B. G. 5, 44: se finibus Romanis, Liv. 39, 17, 4; 34, 58, 3: moenibus sese, id. 42, 7, 4: agrorum suorum terminis se, id. 38, 40, 2: se moenibus, Ov. M. 13, 208: sese intra silvas, Caes. B. G. 2, 18: suos intra munitionem, id. ib. 5, 57; 5, 58: milites intra castrorum vallum, id. B. C. 3, 76; Liv. 31, 34, 9; Auct. B. Afr. 24: intra castra militem, Tac. H. 4, 19: praesidibus provinciarum propagavit imperium, ut a peritis et assuetis socii continerentur, Suet. Aug. 23 et saep.: an te auspicium commoratum est? an tempestas continet? Plaut. Am. 2, 2, 67.
- b. Trop., to hold back, detain, repress, hold in check, curb, check, stay, stop, tame, subdue, etc. (syn. cohibeo): adpetitiones animi, Cic. Tusc. 4, 9, 22: omnis cupiditates, id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32: modeste insolentiam suam, id. Agr. 1, 6, 18: risum, id. Fin. 4, 25, 71 et saep.: formido mortales omnes, Lucr. 1, 151: Etruriam non tam armis quam judiciorum terrore, Liv. 29, 36, 10: oppida magis metu quam fide, id. 30, 20, 5; cf.: quosdam continet metus, Quint. 1, 3, 6: solo metu, id. 12, 7, 2 et saep.: animum a consuetā libidine, Sall. J. 15, 3: temeritatem ab omni lapsu (with cohibere), Cic. Ac. 1, 12, 45: suos a proelio, Caes. B. G. 1, 15: manum juventus Metu deorum, Hor. C. 1, 35, 37 al.: se ab adsentiendo, Cic. Ac. 2, 32, 104; so, se ab exemplis, id. Fin. 2, 19, 62: temperans, qui se in aliquā libidine continuerit, id. Par. 3, 1, 21: se male continet amens, Ov. M. 4, 351: male me, quin vera faterer, Continui, id. ib. 7, 729: nequeo continere quin loquar, Plaut. Men. 2, 1, 28.
Mid.: contineri, quin complectar, non queo, restrain myself, refrain, Plaut. Rud. 4, 4, 128; cf.: vix me contineo, quin, etc., Ter. Eun. 5, 2, 20: jam nequeo contineri, Plaut. Capt. 3, 4, 60; cf.: vix contineor, Ter. Hec. 4, 3, 9: quae vera audivi, taceo et contineo optime, keep it to myself, conceal it, id. Eun. 1, 2, 23: ea quae continet, neque adhuc protulit, explicet nobis, Cic. de Or. 1, 47, 206: dicta, id. ib. 2, 55, 222.
- 3. With the access. idea of containing, to comprise, contain, involve, comprehend something in itself (syn. complector): (aqua gelum) quod continet in se, mittit, Lucr. 6, 877; cf.: ut omnia, quae aluntur et crescunt, contineant in se vim caloris, Cic. N. D. 2, 9, 23; so, in se, Quint. 1, 6, 31; 2, 10, 2: Quattuor aeternus genitalia corpora mundus Continet, Ov. M. 15, 240: rem militarem, Liv. 5, 52, 16: panis innumeras paene continet medicinas, Plin. 22, 25, 68, § 138: (linea) centum continet (pedes), Quint. 1, 10, 44: Idus Martiae magnum mendum continent, Cic. Att. 14, 22, 2: paucas species (vox), Quint. 11, 3, 18: tales res, quales hic liber continet, Cic. Or. 43, 148; Plin. Ep. 5, 9, 1: narrationes, quae summam criminis contineant, Quint. 4, 2, 10: fabula stultorum regum et populorum continet aestus, Hor. Ep. 1, 2, 8; cf.: liber primus ea continebit, quae, etc., Quint. prooem. § 21: tertia epistula continebat, etc., Plin. Ep. 9, 28, 5.
With subj.-clause: quando ipsos loqui deceat, quartus liber continet, Quint. 11, 1, 59.
Esp. freq.,
- b. In pass.: contineri aliquā re, to be contained in something, be composed of, consist of or in, to rest upon, to be supported by, etc.: terreno corpore, Lucr. 1, 1085: non venis et nervis et ossibus continentur (dii), Cic. N. D. 2, 23, 59: artem negabat esse ullam, nisi quae cognitis penitusque perspectis … rebus contineretur, id. de Or. 1, 20, 92: forma honestatis, quae tota quattuor his virtutibus … continetur, id. Fin. 2, 15, 48: versus paucis (pedibus) continetur, Quint. 9, 4, 60: quae philosophorum libris continentur, id. prooem. § 11; cf. id. 5, 10, 111 et saep.: artes, quae conjecturā continentur et sunt opinabiles, Cic. Div. 1, 14, 24: foedere, Liv. 41, 23, 9: actu, Quint. 2, 18, 5; 12, 9, 1; 3, 7, 28.
Rarely with in and abl.: forum, in quo omnis aequitas continetur, Cic. Cat. 4, 1, 2; cf.: quibus (legibus) in singulis civitatibus res publica continetur, id. Off. 3, 5, 23.
II. Neutr., to hold together in itself, to hang together (in the verb. finit. very rare; but freq. as P. a.; cf. also the deriv. continuus): per hortum utroque commeatus continet, Plaut. Stich. 3, 1, 43.
Hence,
- 1. contĭnens, entis, P. a.
- A. (Acc. to II.) Holding or hanging together (freq. and class.).
- 1. Bordering upon, neighboring, contiguous, lying near, adjacent (syn.: junctus, adjunctus, contiguus); constr. with dat., cum, or absol.
- a. Prop.: aër mari, Cic. N. D. 2, 45, 117: continentia atque adjuncta praedia huic fundo, id. Caecin. 4, 11: (mare) dissimile est proximo ei continenti, id. Ac. 2, 33, 105 al.: Cappadociae pars ea, quae cum Cilicià continens est, id. Fam. 15, 2, 2: (Morini) continentes silvas ac paludes habebant, Caes. B. G. 3, 28; cf. so absol.: parum locuples continente ripā, Hor. C. 2, 18, 22; cf.: pars eorum, qui propiores erant continenti litori, Liv. 44, 28, 12.
Subst.: contĭnentĭa, ĭum, n. (sc. loca), adjoining places, the neighborhood: Cherronesum et continentia usque Atho montem, Plin. 18, 25, 57, § 215 al.: urbis, the suburbs, Dig. 50, 16, 147.
- b. Trop., in time, following, next: continentibus diebus, Caes. B. C. 3, 84; and of other abstract things: motus sensui junctus et continens, Cic. N. D. 1, 11, 26: timori perpetuo ipsum malum continens fuit, followed at its heels, Liv. 5, 39, 8.
- 2. Holding together, cohering in itself, connected, continuous, uninterrupted.
- a. Prop.: continens agmen migrantium, Liv. 1, 29, 4: agmen, id. 2, 50, 7; 8, 8, 13 al.: ruinae, id. 21, 8, 5; terra, the mainland, continent, Varr. ap. Charis. p. 100 P.; Cic. Fragm. ap. Non. p. 274, 6; Nep. Them. 3, 2; and in the same sense far more freq. subst.: contĭnens, entis, f. (rarely masc., Curt. 4, 2, 1 Zumpt, dub.; abl. in e and i equally used; v. the 4th and 5th books of Caes. B. G.), Caes. B. G. 4, 27; 4, 28; 4, 31; 4, 36 bis et saep.; Nep. Milt. 7, 3; Liv. 35, 43, 4; Plin. 5, 31, 34, § 128; Suet Aug. 65; id. Tib. 40 et saep.
- b. Trop., in time, continual, consecutive, uninterrupted: labor omnium dierum, Caes. B. C. 3, 63; Liv. 42, 54, 3: bella, Caes. B. G. 5, 11 fin.: imperium usque ad nos, Liv. 7, 30, 8: imber per noctem totam, id. 23, 44, 6: biduo, Suet. Calig. 19: febres sine intermissione, Cels. 3, 5 fin.: e continenti genere, in continuous descent, Cic. Fin. 2, 19, 61: spiritus, id. de Or. 3, 57, 216 et saep.: ex continenti (sc. tempore), instantly, immediately, = continuo, statim, Just. 1, 9; so, in continenti, Dig. 44, 5, 1.
- B. (Acc. to I. B. 2. b.) That restrains his passions, continent, moderate, temperate, ἐγκρατής (rare, but in good prose): continentior in vitā hominum quam in pecuniā, Caes. B. C. 1, 23: cum reges tam sint continentes, multo magis consularis esse oportere, Cic. Fam. 9, 19, 1: puer, id. Att. 6, 6, 3: Epaminondas, Nep. Epam. 3, 2 al.
Sup., Cic. Par. 1, 1, 7; Suet. Aug. 71.
- C. (Acc. to I. B. 3.) In rhet., subst.: contĭnens, entis, n., that on which something rests or depends, the chief point, hinge: causae, Cic. Part. Or. 29, 103; id. Top. 25, 95: intuendum videtur, quid sit quaestio, ratio, judicatio, continens, vel ut alii vocant, firmamentum, Quint. 3, 11, 1; cf. id. ib. § 18 sqq.
Adv.: contĭnen-ter.
- 1. (Acc. to A. 2.)
- a. In space, in unbroken succession, in a row. continenter sedetis, Cat. 37, 6.
More freq. and class.,
- b. In time, continuously, without interruption: totā nocte ierunt, Caes. B. G. 1, 26: jam amplius horis sex pugnaretur, id. ib. 3, 5: biduum lapidibus pluit, Liv. 25, 7, 7: usque ad ipsum negotium, Cic. Inv. 1, 26, 37: ferri imagines, id. N. D. 1, 39, 109.
- 2. (Acc. to B.) Temperately, moderately (rare): vivere, Cic. Off. 1, 30, 106; in sup.: vivere, Aug. Ep. 199; id. Conf. 6, 12.
Hence also,
- 2. contentus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2. b.); medial., satisfying one’s self with, contented, satisfied, content (freq. in all periods and species of composition); constr. in gen. with the abl.; more rarely absol.; after the Aug. per. very freq. with the inf.
- (α) With abl.: his versibus, Lucil. ap. Non. p. 264, 3: suis rebus, Cic. Par. 6, 3, 51: paucis, Hor. S. 1, 3, 16: illā (sorte), id. ib. 1, 1, 3: viverem uti contentus eo quod mī ipse parasset, id. ib. 1, 4, 108; cf. Suet. Aug. 82: solā Dianā, Verg. A. 11, 582.
- (β) Absol.: cum ipsum audires sine comparatione, non modo contentus esses, sed melius non quaereres, Cic. Brut. 35, 134; so comp., Plaut. Poen. 2, 15.
- (γ) With inf.: indagare, Ov. M. 1, 461: edidicisse, id. ib. 2, 638: retinere titulum provinciae, Vell. 2, 49: hostes sustinuisse, id. 2, 112: indicare, Quint. 4, 2, 128: ostendere, id. 5, 10, 31: id consequi, quod imiteris, id. 10, 2, 7 et saep.
Adv.: contentē (ante-and post-class., and rare), in a restrained manner, closely: arte contenteque habere aliquem, Plaut. As. 1, 1, 63: parce contenteque vivere, Pacat. Pan. Theod. 13.
1. con-tingo, tĭgi, tactum, 3, v. a. and n. [tango], to touch on all sides. to touch, take hold of, seize (very freq. in all periods and species of composition).
- I. Lit.
- A. In gen.: facile cibum terrestrem rostris, Cic. N. D. 2, 47, 122: funem manu, Verg. A. 2, 239; cf. Ov. M. 2, 151: munera Cerealia dextrā, id. ib. 11, 122: undas pede, id. ib. 2, 457: focos ore tremente, id. Tr. 1, 3, 44: terram osculo, Liv. 1, 56, 12: ora nati sacro medicamine, Ov. M. 2, 123; cf. id. ib. 14, 607: montes suo igni (sol), Lucr. 4, 407; cf. Cat. 64, 408, and Suet. Ner. 6: cibos sale modico, to sprinkle, Cels. 2, 24: sidera comā (poet. designation for a very great height), Ov. F. 3, 34; cf.: nubes aërio vertice (Taurus), Tib. 1, 7, 15: summa sidera plantis, to reach the stars (a poet. designation of great prosperity), Prop. 1, 8, 43: mitem taurum, Ov. M. 2, 860; cf. id. ib. 8, 423: glebam, id. ib. 11, 111: paene terram (luna), Cic. Div. 2, 43, 91: caules (vitis), id. N. D. 2, 47, 120: dextras consulum (as a friendly greeting or congratulation), Liv. 28, 9, 6; so, manum, Vell. 2, 104, 5; 2, 107, 4.
- B. With partic. access. ideas.
- 1. To eat, partake of, taste (poet.): neque illinc Audeat esuriens dominus contingere granum, Hor. S. 2, 3, 113: cibos ore, Ov. M. 5, 531: aquas, id. ib. 15, 281: fontem, id. ib. 3, 409.
- 2. To touch impurely (very rare): corpus corpore, Plaut. Am. 2, 2, 204.
- 3. To touch, i. e. to be near, neighboring, or contiguous, to border upon, to reach, extend to; with acc., dat., or inter se; with acc.: Helvi, qui fines Arvernorum contingunt, Caes. B. G. 7, 7 fin.: turri adactā et contingente vallum, id. ib. 5, 43; cf.: in saltu Vescino Falernum contingente agrum, Liv. 10, 21, 8: praesidium coloniarum Illyricum contingentium, Suet. Aug. 25.
With dat.: ut radices montis ex utrāque parte ripae fluminis contingant, Caes. B. G. 1, 38.
With inter se: ut (milites) contingant inter se atque omnem munitionem expleant, Caes. B. C. 1, 21; cf. id. B. G. 7, 23.
- 4. With the idea of motion, to reach something by moving, to attain to, reach, come to, arrive at, meet with, etc. (mostly poet.); with acc.: optatam metam cursu, Hor. A. P. 412: Ephyren pennis, Ov. M. 7, 392: Italiam, Verg. A. 5, 18: fines Illyricos, Ov. M. 4, 568: Creten, id. ib. 8, 100: Cadmeïda arcem, id. ib. 6, 217: rapidas Phasidos undas, id. ib. 7, 6: auras, to come into the air, id. ib. 15, 416 al.: avem ferro, to hit, Verg. A. 5, 509; cf. Ov M. 8, 351: ullum mortalem (vox mea), id. id. 2, 578; cf. thus aures, id. ib. 1, 211; and aures fando, with the acc. and inf., id. ib. 15, 497: aevi florem, to come to or reach the flower of age, Lucr. 1, 565.
- II. Trop.
- A. In gen., to touch, to seize upon, affect (rare). multitudo agrestium, quos in aliquā suā fortunā publica quoque contingebat cura, Liv. 22, 10, 8: contactus nullis ante cupidinibus, Prop. 1, 1, 2: quam me manifesta libido contigit! Ov. M. 9, 484: animum curā. Val. Fl. 7, 173; cf.: aliquem (curā), contacti simili sorte, Ov. Tr. 3, 4, 78.
Far more freq.,
- B. In partic.
- 1. (Acc. to I. B. 2.) To touch with pollution, to pollute, stain, defile, etc.; so generally in part. perf. (as a verb. finit. the kindr. contamino was in use): (Gallos) contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros, Liv. 21, 48, 3; so, contacta civitas rabie duorum juvenum, id. 4, 9, 10: omnes eā violatione templi, id. 29, 8, 11 (for which id. 29, 18, 8: nefandà praedā se ipsos ac domos contaminare suas): plebs regiā praedā, id. 2, 5, 2; cf. id. 4, 15, 8: equi candidi et nullo mortali opere contacti, Tac. G. 10: dies (sc. Alliensis) religione, Liv. 6, 28, 6: pectora vitiis, Tac. Or. 12.
Once absol.: contactus ensis, Sen. Hippol. 714.
- 2. (Acc. to I. B. 3.) With aliquem aliquā re or only aliquem, to be connected with or related to, to concern: ut quisque tam foede interemptos aut propinquitate aut amicitiā contingebat, Liv. 25, 8, 2: aliquem sanguine ac genere, id. 45, 7, 3; 24, 22, 14: aliquem artissimo gradu, Suet. Aug. 4: domum Caesarum nullo gradu, id. Galb. 2; cf. absol.: deos (i. e. Maecenatem et Augustum) quoniam propius contingis, have more ready access to the great, Hor. S. 2, 6, 52: Sabinum modico usu, to have little intercourse with, Tac. A. 4, 68: multis in Italiā contactis gentibus Punici belli societate, Liv. 31, 8, 11; cf.: si crĭmine contingantur, have part in, Dig. 11, 4, 1: haec consultatio Romanos nihil contingit, concerns not, Liv. 34, 22, 12; cf.: quae (causa) nihil eo facto contingitur, id. 40, 14, 9.
- 3. (Acc. to I. B. 4.) To attain to, reach, arrive at something, to come to (very rare): quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit et agnovit, Cic. Tusc. 1, 19, 43.
- b. With and without dat. of person; of occurrences, to happen to one, to befall, fall to one’s lot, to succeed in, obtain a thing; and absol., to happen, fall to, turn out, come to pass (so most freq. in all perr. and species of composition; in gen., of favorable, but sometimes of indifferent, or even adverse occurrences).
- (α) With dat.: cui tam subito tot contigerint commoda, Ter. Eun. 5, 8, 3: haec tot propter me gaudia illi contigisse laetor, id. Hec. 5, 3, 35: quod isti (Crasso) contigit uni, Cic. de Or. 2, 56, 228; 1, 35, 164; id. Off. 1, 43, 153; id. Fam. 5, 21, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1; Caes. B. G. 1, 43; Quint. 10, 1, 115; 12, 11, 29; Suet. Caes. 35; id. Calig. 3, 10 et saep.; Ov. M. 3, 321; 11, 268; 15, 443; Hor. Ep. 1, 2, 46; 1, 4, 10; 1, 17, 9 et saep.: cum tanto plura bene dicendi exempla supersint quam illis contigerunt, Quint. 10, 2, 28: quam mihi maxime hic hodie contigerit malum, Enn. ap. Non. p. 268, 12: quod (sc. servitus) potentibus populis saepe contigit, Cic. Tusc. 5, 6, 15; id. Cat. 1, 7, 16: cum miseri animi essent, quod plerisque contingeret, id. N. D. 1, 11, 27; id. Phil. 14, 8, 24; id. Fam. 5, 16, 5; id. Sen. 19, 71; id. Off. 2, 14, 50; 2, 19, 65; id. Fam. 11, 16, 2 al.: quoties ipsi testatori aliquid contingit, a misfortune befalls, etc., Dig. 28, 3, 6: si quid ei humanitus contigerit, ib. 34, 4, 30 fin. (cf. ib. § 2: sive in viā aliquid mihi humanitus acciderit, and v. 2. accido, II. B.).
Impers. with inf.: non cuivis homini contingit adire Corinthum, Hor. Ep. 1, 17, 36: mihi Romae nutriri atque doceri, id. ib. 2, 2, 41: mihi recusare principatum, Vell. 2, 124, 2: mihi cognoscere (eos), Quint. 12, 11, 3; 1, 1, 11; 5, 7, 25; 6, 1, 4 al.
And, at the same time, a dat. of the predicate (post-class. and rare): quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit, Vell. 2, 124, 4: maximo tibi et civi et duci evadere contigit, Val. Max. 5, 4, ext. 2 (in Ov. M. 11, 220, the better read. is nepotem); cf. Haase in Reisig. Lect. p. 794 sq.
With ut: volo hoc oratori contingat, ut, etc., Cic. Brut. 84, 290; id. Off. 1, 1, 3; id. Phil. 5, 18, 49; Quint. 11, 2, 51 al.
- (β) With acc. (very rare): sors Tyrrhenum contigit, fell upon Tyrrhenus, Vell. 1, 1 fin.: Italiam palma frugum, Plin. 18, 11, 29, § 109.
- (γ) Absol. (very freq.): hanc mi expetivi, contigit, Ter. And. 4, 2, 13: magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā contigit, Cic. de Or. 2, 4, 15: quod si nulla contingit excusatio, Quint. 11, 1, 81: ubi quid melius contingit et unctius, Hor. Ep. 1, 15, 44 et saep.
With abl.: quia memoria atque actio naturā non arte contingant, Quint. 3, 3, 4; so id. 1, 1, 33; 2, 2, 11 al.
With ex: gratia, quae continget ex sermone puro atque dilucido, Quint. 11, 1, 53; so id. 8, 3, 70: ex eādem brassicā contingunt aestivi autumnalesque cauliculi, arise, spring, Plin. 19, 8, 41, § 138 al.: nihil horum nisi in complexu loquendi serieque contingit, Quint. 1, 5, 3.
With inf.: fingere cinctutis non exaudita Cethegis Continget, Hor. A. P. 51; Quint. 1, 1, 11; 5, 7, 25: concitare invidiam, etc. … liberius in peroratione contingit, id. 6, 1, 14.
With ut: quod nunquam opinatus fui … id contigit, ut salvi poteremur domi, Plaut. Am. 1, 1, 32; so Quint. 4, 1, 7; 9, 3, 72; 11, 2, 39.
2. con-tingo (-tinguo), ĕre, v. a., to wet, moisten (perh. only in Lucr. and Verg.).
- I. Lit.: oras, pocula circum mellis liquore, Lucr. 1, 938: semina rerum colore, id. 2, 755: lac parco sale, to sprinkle, Verg. G. 3, 403: tonsum corpus amurcā, id. ib. 3, 448.
- II. Trop.: musaeo contingens cuncta lepore, Lucr. 1, 934 and 947; 4, 9 and 22.
contĭnŭanter and contĭnŭātē, advv., v. 2. continuo fin., 1. and 2.
contĭnŭātim, adv. [2. continuo], continuously, συνημμένως, συνεχῶς, Vet. Gloss.; Aug. Ep. 112, 20.
contĭnŭātĭo, ōnis, f. [2. continuo], a following of one thing after another, an unbroken series, a connection, continuation, succession (in good prose).
- I. In gen., with gen.: continuatio seriesque rerum, Cic. N. D. 1, 4, 9: continuatio immutabilis ordinis sempiterni, id. Ac. 1, 7, 29: imbrium, an uninterrupted succession, Caes. B. G. 3, 29: laborum, * Suet. Tib. 21; Flor. 4, 2, 79 al.: causarum, Cic. N. D. 1, 20, 55: sermonis, Quint. 8, 2, 14; cf. id. 9, 3, 23 al.
Absol.: in quibus (rebus) peragendis continuatio ipsa efficacissima esset, Liv. 41, 15, 7.
- II. Esp., in rhet., a period; absol., Cic. Or. 61, 204 and 208; Quint. 9, 4, 22; 9, 4, 124: verborum, Cic. de Or. 1, 61, 261; 3, 13, 49.
‡ contĭnŭātivus, a, um, adj. [continuo], serving to connect the discourse, copulative: conjunctiones, Prisc. 16, p. 1027 P.
contĭnŭē, adv., v. continuus fin. 1.
contĭnŭĭtas, ātis, f. [continuus], a connected series, continuation (very rare), Varr. L. L. 8, § 107 Müll.: spinae, Plin. 8, 30, 44, § 105.
1. contĭnŭō, adv., v. continuus fin. 2.
2. contĭnŭo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [continuus].
- I. Act., to join together in uninterrupted succession, to make continuous.
- A. In space, to join one with another, to connect, unite (class. in prose and poetry; most freq. in pass.); constr. with the dat. or (more freq.) absol.
- (α) With dat.: (aër) mari continuatus et junctus est, Cic. N. D. 2, 45, 117: aedificia moenibus, Liv. 1, 44, 4: regnum Alyattei Campis Mygdoniis, Hor. C. 3, 16, 42: latus lateri, Ov. A. A. 1, 496.
Medial: Suionibus Sitonum gentes continuantur, border upon, are next to, Tac. G. 45 fin.
- (β) Absol.: binas aut amplius domos, to erect in rows, Sall. C. 20, 11: fundos in agro Casinati optimos et fructuosissimos, to buy, acquire contiguous plots of ground, Cic. Agr. 3, 4, 14 (v. the pass. in connection); cf.: latissime agrum, id. ib. 2, 26, 70; and agros, Liv. 34, 4, 9: pontem, Tac. A. 15, 9: domus, quā Palatium et Maecenatis hortos continuaverat, id. ib. 15, 39: verba, to connect together in a period, Cic. de Or. 3, 37, 149; cf.: verba verbis aut nomina nominibus (just before: cadentia similiter jungere), Quint. 9, 4, 43.
Medial: quae (atomi) cohaerescunt inter se et aliae alias adprehendentes continuantur, hang together, Cic. N. D. 1, 20, 54.
- B. Of time and objects relating to it, to join, connect together, to continue uninterruptedly, to do successively one thing after another: Cassius die ac nocte continuato itinere ad eum pervenit, Caes. B. C. 3, 36; 3, 11: nuntius diem noctemque itinere continuato ingentem attulit terrorem, Liv. 26, 9, 6: continens die ac nocte proelium, id. 4, 22, 5; cf.: perpotationem biduo duabusque noctibus, Plin. 14, 22, 28, § 145: diem noctemque potando, Tac. G. 22; cf.: theatro dies totos, id. A. 14, 20: magistratum, Sall. J. 37, 2; cf. Liv. 38, 33, 1: praeturam ei, i. e. to give it to him immediately after the ædileship, Vell. 2, 91, 3: dapes. Hor. S. 2, 6, 108: febrem, Cels. 3, 5: prope funera, Liv. 1, 46, 9: fatigatio continuati laboris, Curt. 7, 11, 17: quae (libertas) usque ad hoc tempus honoribus, imperiis … continuata permansit, Cic. Fl. 11, 25.
Poet.: aliquos ferro, to slay one after another, Stat. Th. 9, 292; cf.: aliquos hastis, id. ib. 12, 745.
In pass. with dat.: hiemi continuatur hiems, Ov. P. 1, 2, 26; so, paci externae confestim discordia domi, Liv. 2, 54, 2: damna damnis, Tac. Agr. 41.
- II. Neutr., to continue, last (rare): febres ita ut coepere continuant, Cels. 3, 3; 2, 4; Plin. 17, 24, 37, § 233; 18, 35, 87, § 362; 20, 5, 17, § 35.
Hence,
- * 1. contĭnŭanter, adv., continuously, in uninterrupted succession (opp. carptim), Aug. Retract. 1, 24.
- 2. contĭ-nŭātē, adv., in uninterrupted succession, one after another, Paul. ex Fest. p. 315, 5; Fest. p. 314, 32 Müll.; cf. Fronto, Diff. Verb. p. 2195 P.
contĭnŭor, ātus, āri, 1, dep. collat. form of continuo (rare and mostly post-class.), to unite one’s self to, to join: Marius ostio Liris evehitur, adque Aenariam suos continuatur, Sisenn. ap. Non. p. 93: inde me commodum egredientem continuatur Pytheas, App. M. 1, p. 113, 17: eam, id. ib. 5, p. 172, 34; 6, p. 180, 24; 11, p. 259, 26; Enar. Pan. Const. Aug. 8, 5; Symm. Ep. 1, 53; 4, 44; cf. continuo, I. A. α fin. and β fin.
contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.
- I. Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.
- A. Lit.: aër continuus terrae est, Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni; nunc freta circuëunt, joined to the mainland, Ov. M. 15, 289: ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus, Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189: agri, Suet. Caes. 38: fluere continuo alveo (Euphraten), Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.: Rhenus uno alveo continuus, Tac. A. 2, 6: mare, id. Agr. 10 fin.: aliqui vice dentium continuo osse gignuntur, Plin. 7, 16, 15, § 69: omnia continua et paria, Plin. Pan. 51, 4: serpens, Stat. Th. 5, 517.
- b. Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant: Cocceius Nerva, continuus principis, Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).
- B. Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94: expositio (opp. partita), Quint. 7, 10, 11: loci, id. 11, 3, 84: lumina, id. 12, 10, 46: ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus, id. 11, 1, 54: oratio, id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.: adfectus, id. 6, 2, 10: impetus, id. 10. 7, 14 et saep.
- II. Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten; continuāque die sidus Hyantis erit, the next day, Ov. F. 5, 734; so, continuā nocte, the following night, id. ib. 6, 720: triduum continuum, dies decem continuos, Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.: dies quinque ex eo die, Caes. B. G. 1, 48: annos prope quinquaginta, Cic. Verr. 1, 13, 38: duabus noctibus, Suet. Aug. 94: secutae sunt continuos complures dies tempestates, Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3: aliquot an nos continuos, Cic. Imp. Pomp. 18, 54: tot dies, id. Verr. 2, 5, 36, § 94: triennium, Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7: biennio, id. Tib. 38: bella, Liv. 10, 31, 10; cf.: cursus proeliorum, Tac. Agr. 27: consulatus, Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1: regna, Liv. 1, 47, 6: duo tri umphi ex Hispaniā acti, id. 41, 7, 1: labor, Quint. 1, 3, 8: amor, Prop. 1, 20, 1: incom moda, Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82: eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse, Tac. A. 12, 25 fin. et saep.
With abl. resp.: continuus inde et saevus accusandis reis Suilius, incessant, Tac. A. 11, 5; cf.: postulandis reis tam continuus annus fuit, incessantly occupied, id. ib. 4, 36.
Hence the advv.,
- 1. contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue): * flumen quod fluit continue, Varr. L. L. 5, § 27 Müll.: protinus jugiter et continue, Non. p. 376, 26.
- 2. contĭnŭō.
- A. To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, αὐτίκα (very freq. in all periods and kinds of composition).
- 1. In gen.
- (α) Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi: ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc., Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.
With ut, etc.: quae ut aspexi, me continuo contuli, etc., Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so, iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc., Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48: ut quisque insanus … latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc., Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi … cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37: cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant, Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2: ut vel continuo patuit, cum, etc., Hor. S. 2, 8, 29: ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat, Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160: continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit, Cic. de Or. 1, 26, 121.
- (β) Absol.: continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc., Verg. G. 1, 356: continuo hic ero, Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora; continuo matris praecepta facessit, Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3; corresp. with statim, Cic. Rosc. Com. 6, 17: quod lubet, non lubet jam id continuo, the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10: hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo, Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat; mors continuo ipsam occupat, id. And. 1, 5, 62: hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam, Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum; certe captus est! I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55: senatus est continuo convocatus, Cic. Fam. 10, 12, 3: hos continuo in itinere adorti, Caes. B. G. 7, 42 fin.: subitae necessitates continuo agendi, on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt; igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur, even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.
- 2. Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval: deinde absens factus aedilis, continuo praetor, Cic. Ac. 2, 1, 1: qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit, id. Lael. 3, 11.
- 3. Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si: non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius, Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.
With cum, Manil. 2, 345.
Absol.: cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant, Cic. Tusc. 3, 3, 5; so, ego summum dolorem … non continuo dico esse brevem, id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint; illud non continuo, ut aeque incontentae, id. Fin. 4, 27, 75: si malo careat, continuone fruitur summo bono? id. Tusc. 3, 18, 40; so, continuone si? etc., Quint. 9, 2, 84.
- B. In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously: qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat, Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11.