Lewis & Short

con-sōpĭo, no perf., ītum, 4, v. a., to bring into an unconscious state, to put fast asleep, lull to sleep, to stupefy (rare but class.).

  1. I. Lit.: somno consopiri sempiterno, Cic. Tusc. 1, 49, 117: Endymion a Lunā consopitus putatur, id. ib. 1, 38, 92; cf. id. Div. 2, 66, 135: inter initia (veneni) consopitus, * Suet. Claud. 44.
    Absol.: (exstinctum lumen) consopit, benumbs the senses, * Lucr. 6, 793.
  2. II. Trop., of laws; pass., to become obsolete: cum omnis illa XII. tabularum antiquitasconsopita sit, Gell. 16, 10, 8.