Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

consĭlĭārĭus, a, um, adj. [consilium], suitable for counsel, counselling (class.).

  1. I. In gen.: senatus, Plaut. Ep. 1, 2, 56: magis consiliarius amicus quam auxiliarius, id. Truc. 2, 1, 6: particeps, id. Mil. 4, 2, 23: homines, Gell. 18, 3, 5: fulgur, Sen. Q. N. 2, 39, 1; cf. Müll. Etrusk. 2, p. 168.
    Subst.: consĭlĭārĭus, ĭi, m., a counsellor, adviser: consiliario et auctore Vestorio, Cic. Att. 14, 9, 1; 3, 19, 3: (Verris) amici et consiliarii, id. Verr. 2, 2, 17, § 42: regis, id. Fam. 1, 2, 3: AVGVSTI, Inscr. Orell. 2648: caedis, Vell. 2, 56.
    Hence,
  2. II. Esp.
    1. A. T. t., an assessor, aid in a court of justice, Suet. Tib. 55; id. Claud. 12.
    2. B. Of the augur as the interpreter of the divine will: consiliarius atque administer Jovis, Cic. Leg. 3, 19, 43.

consĭlĭātĭo, ōnis, f. [consilior], a consulting, counselling, Jul. Vict. Art. Rhet. 14 Mai, dub.

consĭlĭātor, ōris, m. [consilior], a counsellor (post-Aug. and rare): maleficus, Phaedr. 2, 6, 2: consiliator et rector, Plin. Ep. 4, 17, 6: bonus, App. M. 1, p. 107, 36.
As an epithet of Jupiter, Inscr. Gud. p. 7, n. 6.

* consĭlĭātrix, īcis, f. [consiliator], she who counséls: illae consiliatrices tuae, App. M. 5, p. 169, 23.