Lewis & Short

conflicto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [confligo].

  1. I. In gen., to strike together violently; hence, trop., mid., to fight with, contend or struggle with (rare): qui cum ingeniis conflictatur ejusmodi, Ter. And. 1, 1, 66; so, cum adversā fortunā, Nep. Pelop. 5, 1; Cic. Har. Resp. 19, 41: odio inter sese gravi conflictati sunt, Gell. 12, 8, 5: cornibus, with the wings of the army, Front. Strat. 2, 3, 5.
    Once also act.: ut conflictares malo, Ter. Phorm. 3, 2, 20.
  2. II. Esp., to strike forcibly to the earth, to ruin; so very rare in act.: qui plura per scelera rem publicam conflictavisset, Tac. A. 6, 48: fera sese conflictans maerore, Plin. 8, 17, 21, § 59; but very freq. and in good prose (most freq. in Tac., never in Quint.) in pass.: conflictari aliquā re, to be severely tormented, vexed, harassed, afflicted; to be brought to ruin: nos duriore (fortunā) conflictati videmur, Cic. Att. 10, 4, 4: judiciis turpibus, id. Fam. 9, 25, 3: honestiore judicio, id. Quint. 13, 44: superstitione, id. Leg. 1, 11, 32: iniquissimis verbis, id. Verr. 2, 3, 28, § 69: a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum, id. Fam. 6, 13, 3: magnis et multis incommodis, Auct. Her. 2, 24, 37: magna inopia necessariarum rerum (opp. abundare), Caes. B. C. 1, 52: gravi pestilentiā, id. ib. 2, 22: gravi morbo, Nep. Dion, 2, 4; Plin. 23, 1, 27, § 58; Suet. Claud. 2: iniquā valetudine, Plin. Ep. 1, 12, 4: multis difficultatibus, Liv. 40, 22, 8: saevis tempestatibus, Tac. Agr. 22; cf. Suet. Aug. 17; Tac. A. 1, 58 fin.: multis aemulis, id. ib. 6, 51: pervicaci accusatione, id. ib. 13, 33; 14, 50; 15, 50 al.: foedā hieme, id. H. 3, 59: saevissimā hieme, Plin. 18, 25, 57, § 209.
          1. (β) Without abl.: ii (sc. milites) tantum conflictati sunt qui, etc., Tac. H. 3, 82: filia Appii Caeci ap. Gell. 10, 6, 2.