Lewis & Short

confector, ōris, m. [conficio].

  1. I. A maker, preparer, finisher (rare): coriorum, i. e. a tanner, Firm. Math. 3, 9, 7: purpurae, i. e. a dyer, Vop. Aur. 29: negotiorum, Cic. Verr. 2, 2, 44, § 108: totius belli, id. Fam. 10, 20, 3: dux et exercitus tanti belli confector, Tac. A. 14, 39 al.
  2. II. A destroyer, consumer: cardinum, he who breaks them, Lucil. ap. Non. p. 268, 33: confector et consumptor omnium ignis, Cic. N. D. 2, 15, 41: ferarum, a slayer, Suet. Aug. 43; id. Ner. 12; cf. conficio, II.