Lewis & Short

condĭcĭo (in many MSS. and edd. incorrectly condĭtĭo, and hence falsely derived from condo; cf. 2. conditio), ōnis, f. [condico], an agreement, stipulation, condition, compact, proposition, terms, demand.

  1. I. Prop.
          1. (α) Absol.: alicui condicionem ferre, to offer terms, Plaut. Rud. 5, 3, 51; cf. id. ib. 4, 3, 91 sq.; id. Mil. 4, 1, 6; id. Men. 4, 2, 24; Liv. 37, 45, 13 al.: cognitis suis postulatis atque aequitate condicionum perspectā, Caes. B. G. 1, 40; Cic. Caecin. 14, 40: non respuit condicionem, Caes. B. G. 1, 42; so Cic. Cael. 6, 14: ne si pax cum Romanis fieret, ipse per condiciones ad supplicium traderetur, Sall. J. 61 fin.: condiciones pacis, quas adfertis, si accepero, Curt. 4, 11, 19: posse condicionibus bellum poni, Sall. J. 112, 1: dum de condicionibus tractat, Nep. Eum. 5 fin.: his condicionibus conpositā pace, Liv. 2, 13, 4: aliquot populos aut vi subegit aut condicionibus in societatem accepit, id. 9, 15, 2: ex quā condicione, in consequence of, id. 23, 35, 9: sub condicionibus eis pacem agere, id. 21, 12, 4: accipe sub certā condicione preces, Ov. F. 4, 320: sub condicione, conditionally, Liv. 6, 40, 8 Weissenb. ad loc.; usu. without a prep.: enim condicione acceperas, Cic. Tusc. 1, 39, 93: eādem condicione, id. Div. 2, 44, 93; id. Or. 71, 235; id. Verr. 2, 3, 6, § 12; Sall. J. 79, 8: istā quidem condicione, id. de Or. 2, 7, 27: nullā condicione, id. Verr. 2, 1, 52, § 137: ullā condicione, id. Fl. 18, 43: his legibus, his condicionibus erit quisquam tam stultus, etc., id. Verr. 2, 3, 29, § 70.
          2. (β) With ut or ne: fert illam condicionem, ut ambo exercitus tradant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2: accepisse condicione, ut, etc., Auct. Her. 4, 24, 34: hac condicione, ut, etc., Cic. Rosc. Com. 13, 38; Phaedr. 4, 5, 8; Suet. Galb. 15; id. Vit. 15: jubere ei praemium tribui sed condicione, ne quid postea scriberet, Cic. Arch. 10, 25 B. and K.: permisit solā condicione, ne, etc., Suet. Tib. 26: fecit pacem his condicionibus: ne qui, etc., Nep. Thras. 3, 1; so Liv. 23, 7, 1; Suet. Tib. 13 al.
          3. (γ) With si (rare; not in Cic.): librum tibi condicione daret, si reciperes te correcturum, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Suet. Caes. 68; id. Claud. 24; id. Vit. 6.
          4. (δ) With dum (rare): jam vero istā condicione, dum mihi liceat negare, etc., Cic. de Or. 1, 22, 101.
            Also transf. subject., free choice, option: quorum condicio erat, who had their choice, Plin. 36, 5, 4, § 20.
            From the conditions made in marriage,
    1. B. Esp., a marriage, match; sometimes, by meton., = the person married (freq. and class.).
      1. 1. In an honorable sense, in full: condicio uxoria, Cic. Lael. 10, 34; usu. alone: tu condicionem hanc accipe; ausculta mihi, Atque eam desponde mihi, Plaut. Aul. 2, 2, 60; so id. ib. 3, 5, 2; id. Stich. 1, 2, 61: ut eam in se dignam condicionem conlocem, id. Trin. 1, 2, 122: hanc condicionem si quoi tulero extrario, Ter. Phorm. 4, 1, 13: aliam quaerere, Cic. Phil. 2, 38, 99: condicionem filiae quaerendam esse, Liv. 3, 45, 11; Nep. Att. 12, 1: alicui deferre, Suet. Caes. 27; id. Aug. 63; Plin. Ep. 1, 10, 8; 1, 14, 9; Mart. 3, 33; 5, 17; Just. 11, 7, 8.
        Hence, in the jurists, the formula of separation: condicione tuā non utor, I will not have you, Dig. 24, 2, 2.
      2. 2. In a bad sense, an amour, the relation of lover or mistress: accepit condicionem, dein quaestum occipit, Ter. And. 1, 1, 52; cf.: quae tibi Condicio nova, luculenta, fertur per me, id. Mil. 4, 1, 5; and hence, meton., a lover, paramour: habeo hortoshinc licet condiciones cottidie legas, Cic. Cael. 15, 36; Suet. Aug. 69; Capitol. Anton. Phil. 19; Lampr. Elag. 5, 8.
  2. II. In gen., the external position, situation, condition, rank, place, circumstances (very freq. and class.).
    1. A. Of persons: est haec condicio liberorum populorum. etc., Cic. Planc. 4, 11: condicio infirma et fortuna servorum, id. Off. 1, 13, 41; cf.: tolerabilis servitutis, id. Cat. 4, 8, 16: condicione eo meliore est senex quam adulescens, id. Sen. 19, 68: humana, id. Tusc. 1, 8, 15: ista condicio est testium, ut quibus creditum non sit negantibus, eisdem credatur dicentibus, id. Rab. Post. 12, 35: alia oratoris, Quint. 10, 3, 8; 3, 8, 37: alicujus condicio vitaque, id. 3, 8, 50: abjectae extremaeque sortis. Suet. Calig. 35: fuit intactis quoque cura condicione super communi, solicitude concerning their common condition or circumstances, Hor. Ep. 2, 1, 152; Cic. Cat. 3, 1, 2; Sen. Ot. Sap. 31, 1; Quint. Decl. 308; Lact. 3, 28, 5.
    2. B. Of things, a situation, condition, nature, mode, manner: quae consuerint gigni gignentur eādem Condicione, Lucr. 2, 301: agri, Cic. Agr. 2, 21, 57: frumenti, Plin. 24, 17, 101, § 158: aliquam vitae sequi, mode or manner of living, Cic. Rab. Post. 7, 16: earum (frugum) cultus et condiciones tradere, id. Div. 1, 51, 116 B. and K.; cf.: haec vivendi, Hor. S. 2, 8, 65: diversa causarum inter ipsas, Quint. 10, 2, 23: duplex ejus disceptationis, id. 7, 5, 2: litium, id. 5, 1, 3; cf. id. 10, 1, 36: vel temporum vel locorum, id. 12, 10, 2 et saep.

1. condĭtĭo (condition, etc.), v. condicio, etc.

2. condĭtĭo, ōnis, f. [condo], a making, creating; and, meton., a thing made, a work (eccl. Lat.), Prud. Ham. 19; Tert. Habit. Mul. 8; id. Spect. 2 al.

3. condītĭo, ōnis, f. [condio].

  1. I. A preserving of fruits, etc.: amurcae, Varr. R. R. 1, 61.
    In plur., Varr. R. R. 1, 61 (for Cic. Div. 1, 51, 116, v. condicio, II. B.).
  2. II. A spicing, seasoning, flavoring: suci, Varr. L. L. 5, § 109: vini, Col. 12, 53, 1.
    In plur.: ciborum, Cic. N. D. 2, 58, 146.