Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

complŭit, ĕre, v. impers.

  1. * I. Neutr., to flow together, in raining: quā compluebat compluvium (dictum), Varr. L. L. 5, § 161 Müll.
  2. II. Act., to rain upon; hence, as a pass.: compluor, complutus sum, ŭi, to be rained upon (late Lat.), Aug. Gen. 1, 23; Sol. 10, § 15.

com-plūres (conp-), a, and (mostly ante-class.) ia; gen. ium (cf. Gell. 5, 21, 6; Charis. pp. 56 and 100 P.; Ter. Phorm. 4, 3, 6 Don.), adj., more than one, not a few, several, very many; as adj. or subst., wholly without comp. force (freq. and class.).

  1. I. Adj.
          1. (α) Nom.: complures consules, Cic. Fam. 10, 6, 3: Volcani, id. N. D. 3, 22, 55; Nep. Epam. 4 fin. al.: mulieres complures, Ter. Ad. 2, 2, 22: fana compluria, Cato ap. Don. l. l.: nova, Ter. Phorm. l. l.: genera, Cic. Fragm. ap. Don. l. l.: scyphorum paria complura, Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47; so, genera ambiguorum, id. de Or. 2, 26, 111 (al. plura): loca, Liv. 40, 45, 3: sacella publica, id. 40, 51, 8.
          2. (β) Gen.: vita excellentium virorum complurium, Nep. Epam. 4 fin.
          3. (γ) Dat.: ut compluribus tonsoribus operam daret, Suet. Aug. 79.
          4. (δ) Acc.: servos complures, Ter. Heaut. 1, 1, 13; so, menses, id. Phorm. 3, 2, 35: dies, id. Hec. 1, 2, 110; Cic. Fam. 2, 8, 2: alios, * Hor. S. 1, 10, 87.
            (ε) Abl.: ratibus compluribus factis, Caes. B. G. 1, 8 Oud. N. cr.; 8, 14 ib. et saep.
            (ζ) Sup.: buceta complurima, Gell. 11, 1, 1 Hertz.
  2. II. As subst.
          1. (α) complūres, ĭum, m. and f., several, many persons, etc.: Graecis institutionibus eruditi, Cic. N. D. 1, 4, 8; Nep. Timol. 5, 2: (ea) compluribus narravit, Sall. C. 23, 4: mandata ad complures dare, Suet. Tib. 12: complures hostium, Hirt. B. G. 8, 48.
          2. (β) complūra, ium, n., many things: complura ne posui quidem, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3: ejusdem generis complura, Caes. B. C. 2, 12 fin.

complūrĭens (conp-, -ĭes), adv. [complures], several times, many times, often (only ante-class.), Cato ap. Paul. ex Fest. p. 59, 19 Müll.; id. ap. Gell. 5, 21, 15 sq.; id. ap. Non. p. 87, 15 sq.; Plaut. Pers. 4, 3, 65 (quoted by Gell. and Non. l. l.).

compluscŭlē, adv., v. complusculi fin.

compluscŭli (conp-), ae, a, adj. dim. [complures], a good many, not a few, several (ante- and post-class.): dies, Plaut. Rud. 1, 2, 43; Ter. Hec. 1, 2, 102: verba, Gell. 7, 11, 6; 7, 18, 22.
Absol., Gell. praef. § 15.
* Adv.: compluscŭlē, pretty often, Gell. 17, 2, 15.

* complūtor, ōris, m. [compluit, II.], he who gives rain, who waters, Aug. Serm. Div. 8, 3.

Complūtum, i. n., a town of the Carpetani in Hispania Tarraconensis, now Alcala de Henarez, Prud. στεφ. 4, 43.
Hence, adj.: Complūtensis, e, of or belonging to Complutum, Complutensian: ager, Paul. Nol. Carm. 32, 605.
As subst.: Complūtenses, ium, m., the people of Complutum, Plin. 3, 3, 4, § 24.

complŭvĭātus, a, um, adj. [compluvium, ll.], fashioned like a compluvium, i.e. square (rare): species jugationis, Varr. R. R. 1, 8, 2: vites, Plin. 17, 21, 35, § 164.

complŭvĭum, ii, n. [compluit, I.],

  1. I. a quadranguiar open space in the middle of a Roman house, which collected the rain-water flowing from the roofs and conducted it to a basin (impluvium) placed below, Varr. L. L. 5, § 161 Müll.; Paul. ex Fest. p. 108, 14 ib.; Varr. R. R. 1, 13, 3; Vitr. 6, 3, 1; * Suet. Aug. 92; cf. impluvium, II. A.
    Hence,
  2. II. Meton., a quadrangular support for vines, Col. 4, 24, 14 Schneid. N. cr.; 4, 26, 3; cf. compluviatus.