Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

com-păciscor (conp-) or -pĕcis-cor, pactus or pectus, 3, v. dep.,

  1. I. to make an agreement, form a compact with one (only in temp. perf. and partic., and rare): si sumus compecti, Plaut. Ps. 1, 5, 129: mecum matrimonio compecta sit, id. Cist. Fragm. Mai, p. 17, v. 11.
    Hence,
  2. II. P. a. as subst.: compactum (conp-) or compectum (conp-), i, n., an agreement, only in abl. sing.: compacto (compecto, Cic. Scaur. 5, 8 B. and K.), according to agreement or concert, in accordance with a previous compact, Afran. ap. Charis. p. 177 P.; Cic. Scaur. l. l.; id. Att. 10, 12, 2 Orell. N. cr.: conpecto, Liv. 5, 11, 7.
    In a similar sense: de conpecto, Plaut. Capt. 3, 1, 24; 3, 1, 29; id. Ps. 1, 5, 126; and: ex compacto, Suet. Caes. 20; Cod. Just. 7, 53, 3.

com-pāco, āre, v. a., to bring to peace (eccl. Lat.): Aegyptios, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 20; 8, 13.

compactĭcĭus or -tĭus, a, um, = compactus, agreed upon: soter, Tert. adv. Val. 31.

compactĭlis, e, adj. [compactus, compingo].

  1. I. Pressed or joined together, compact: trabes, fitted one to another, Vitr. 4, 7: postes, id. 10, 14, 2: operimentum (of nuts), Plin. 15, 22, 24, § 88.
  2. II. Of form, thick-set, compact; of lions, Plin. 8, 16, 18, § 46; of bees, id. 11, 18, 19, § 59.

compactĭo, ōnis, f. [compingo].

  1. I. In abstr., a joining together: membrorum, Cic. Fin. 5, 11, 33.
  2. * II. In concr., the things that are joined together, a structure, frame, Vitr. 10, 15, 2 Schneid.

compactīvus, a, um, adj. [compingo], suitable for joining: gummi, Isid. Orig. 17, 7, 10.

compactum, i, n., v. compaciscor, II.

* compactūra, ae, f. [compingo], a joining together; only concr., a joint, Vitr. 4, 7, 4.

1. compactus, a, um, v. compingo.

2. compactus, a, um, v. compaciscor.

compaedăgōgīta, ae, m. (συμπαιδαγωγίτης), educated in the same pœdagogium; of slaves, Inscr. Orell. 2818 sq.

compaedăgōgĭus, ĭi, m., = compaedagogita, Inscr. Fabr. 361, 97.

compāgānus, i, m., an inhabitant of the same village, Inscr. Grut. 209, 1.

compāges, is (compāgo, ĭnis; nom., Stat. Th. 7, 43; acc. compaginem, Sen. Ep. 91, 12; abl. compagine, Ov. M. 1, 711; Cels. 4, 7; Manil. 1, 717; 1, 725; 1, 838), f. [root pag-; v. pango], a joining together, a connection, joint, structure (freq. and class.).

  1. I. Prop., Lucr. 6, 1070; Ov. M. 3, 30; Luc. 2, 487; 3, 491; Curt. 4, 3, 6; 4, 4, 12; Plin. 25, 3, 6, § 20; Suet. Aug. 43 et saep.
    Gen. plur. compagum, Plin. 2, 2, 2, § 5 Sillig.
  2. II. Trop.: in Veneris compagibus haerent, i. e. in the embraces, Lucr. 4, 1109; 4, 1201: dum sumus in his inclusi compagibus corporis, bodily structures, * Cic. Sen. 21, 77; cf. Vell. 2, 127, 3; Luc. 5, 119.
    So of the body of the state, Tac. H. 4, 74 fin.

compāgĭna, ae, f. [compago], a joining together, combination (peculiar to the agrimensores): litterarum, Baro ap. Goes. Agrim. p. 239, and Innoc. ib. pp. 245 and 246.

compāgĭnātĭo, ōnis, f., a joining, joint, = compages, junctura. ἁρμογή, Vet. Gloss.; Ambros. in. Psa. 37, § 29; Cassiod. in. Psa. 17, 6.

compāgĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [compago].

  1. I. To join together (late Lat.), Amm. 21, 2, 1; 28, 2, 3; Prud. στεφ. 10, 889; Aug. Conf. 13, 30 al.
  2. II. Neutr., to border upon: compaginantes agri, Agrim. p. 346 Goes.

compāgo, ĭnis, v. compages.

com-pāgus, i, m., one belonging to the nearest village, Inscr. Orell. 3793.

* com-palpo, āre, v. a., to stroke, caress, Aug. Serm. Temp. 214.

com-par (conp-), păris, adj. (abl. compari, Liv. 36, 44, 7: compare, Ov. Am. 3, 5, 38; id. A. A. 3, 359; gen. plur. comparum, Plaut. Ps. 1, 1, 64), like or equal to another (poet.; after the Aug. per. also in prose).

  1. I. Adj.
          1. (α) With dat.: natura viri compar uxori, * Lucr. 4, 1251: consilium consilio, Liv. 28, 42, 20: milites militibus, centurionibus centuriones, tribuni tribunis compares, id. 8, 6, 15.
          2. (β) With gen.: eorum, Gell. 6 (7), 11, 1.
          3. (γ) Absol.: conubium, Liv. 1, 9, 5: postulatio Latinorum, id. 23, 6, 8: compari Marte concurrerat, id. 36, 44, 7.
  2. II. Subst. comm., an equal, a companion, comrade, colleague, Plaut. Ps. 4, 3, 9; * Hor. C. 2, 5, 2.
    1. B. Esp.
      1. 1. One beloved, a spouse, consort, mate, Plaut. Ps. 1, 1, 64; id. Cas. 4, 2, 18; * Cat. 68, 126; Ov. Am. 3, 5, 38; Inscr. Orell. 2656; so of the queen in chess, Ov. A. A. 3, 359.
      2. * 2. A figure of speech whereby several members of a period have an equal number of syllables, Auct. Her. 4, 20. 27.

compărābĭlis, e, adj. [1. comparo], that may be compared, comparable (very rare): species, Cic. Inv. 1, 28, 42; cf. id. ib. 1, 30, 47 and 49: mors trium virorum, Liv. 39, 52, 7.

compărātē adv., v. 1. comparo fin.

1. compărātĭcĭus, a, um, adj. [1. comparo], comparable, Tert. adv. Val. 13.

2. compărātĭcĭus, a, um, adj. [2. comparo], furnished by contribution: aurum, Cod. Th. 7, 6, 3.

1. compărātĭo (conp-), ōnis, f. [1. comparo], a comparing, comparison (in good prose).

  1. I. In gen.: comparationis duo sunt modi; unus cum idemne sit an aliquid intersit quaeritur: alter, cum quid praestet aliud alii quaeritur, Cic. de Or. 3, 29, 117; cf. id. ib. § 116: potest incidere saepe contentio et comparatio, de duobus honestis utrum honestius, id. Off. 1, 43, 152: majorum, minorum, parium, id. Top. 18, 71: orationis suae cum scriptis alienis, id. de Or. 1, 60, 257: rerum, Quint. 2, 4, 24: argumentorum, id. 5, 13, 57: in comparatione alicujus (post-Aug.): strata erant itinera vilioribus sarcinis, quas in conparatione meliorum avaritia contempserat, Curt. 3, 11, 20 Vogel ad loc.; so, ex conparatione regis novi, desiderium excitabatur amissi, id. 10, 8, 9; cf. Lact. 7, 15, 7.
  2. II. Esp.
    1. A. A trial of skill, contention: in comparationem se demittere, Suet. Rhet. 6.
    2. B. A relation, comparison: cum solis et lunae et quinque errantium ad eandem inter se comparationem est facta conversio, Cic. N. D. 2, 20, 51.
    3. C. Translation of the Gr. ἀναλογία, Cic. Univ. 4 fin.; 5; 7.
    4. * D. An agreement, contract (v. 1. comparo, II. B.): provincia sine sorte, sine comparatione, extra ordinem data, Liv. 6, 30, 3.
    5. E. Of animals, a coupling, pairing: boum, Col. 6, 2, 13.
  3. F. In rhet.: criminis, a defensive comparison of a crime with a good deed, on account of which the crime was committed, Cic. Inv. 1, 11, 15; 2, 24, 72; Auct. Her. 1, 14, 24; 1, 15, 25.
  4. G. In gram.
      1. 1. A climax, Don. p. 1745 P.
      2. 2. The comparative degree, Quint. 1, 5, 45.

2. compărātĭo, ōnis, f. [2. comparo].

  1. I. A preparing, providing for, preparation, etc. (rare, but in good prose): novi belli, Cic. Imp. Pomp. 4, 9; cf. pugnae, Auct. B. Afr. 35: veneni, Liv. 42, 17, 6: comparatio disciplinaque dicendi, Cic. Brut. 76, 263: novae amicitiae, Sen. Ep. 9, 6.
  2. II. A procuring, gaining, acquiring: testium, Cic. Mur. 21, 44: voluptatis, id. Fin. 2, 28, 92: criminis, i. e. of all the materials for an accusation, id. Clu. 67, 191: quibus ego ita credo, ut nihil de meā comparatione deminuam, id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16.
    Hence,
    1. B. In late Lat., a purchasing, purchase, Dig. 5, 1, 52; 41, 3, 41.

compărātīvē, adv., v. comparativus.

compărātīvus, a, um, adj. [1. comparo], of or pertaining to comparison, depending on comparison, comparative.

  1. I. In gen.: judicatio, Cic. Inv. 2, 25, 76 (cf. 1. comparatio, I.): genus causae (opp. simplex), Quint. 7, 4, 3: vocabulum, Gell. 5, 21, 13.
    Subst.: compărātīva, ōrum, n., words in the comparative degree, comparatives, Quint. 9, 3, 19.
    Adv.: compărā-tīvē, with comparison: dicere, Gell. 5, 21, 14; Ambros. de Fide, 5, 9, 71.
  2. II. Esp. in gram.
    1. A. Gradus, or absol., the comparative, Don. p. 1745 P. et saep.
    2. B. Casus, the ablative, Prisc. p. 671 P.

1. compărātor, ōris, m. [2. comparo], a purchaser (late Lat.), Paul. Sen. 2, 17, 15; Cod. Th. 10, 33, 1; Inscr. Orell. 4168.

2. compărātor, ōris, m. [1. comparo], a comparer: litterarum, Julian. Epit. Nov. c. 44, § 177.

* compăra-tus, ūs, m. [1. comparo], a relation, proportion (cf. 1. comparatio, II. B.): modulorum, Vitr. 7 praef. fin.

com-parco (conp-) or comperco (Sol. 22, 17), parsi or persi, 3, v. a., to save, husband well, lay up (ante- and post-class.).

  1. I. Prop.: quod ille compersit miser, Ter. Phorm. 1, 1, 10: cibum, Fronto, Laud. Neglig. 2, p. 371; Pacat. Pan. Theod. 32 fin.
  2. II. Trop., to abstain, forbear; with inf.: conperce, amabo, me attrectare, Plaut. Poen. 1, 2, 137; cf. Paul. ex Fest. p. 60, 5 Müll.

com-pārĕo (conp-), ui, 2, v. n., to be perfectly evident or apparent, to appear, be visible (class.).

  1. I. Prop.: qui modo nusquam conparebas, nunc quom conpares peris, Plaut. Aul. 4, 4, 2: ita ego ad omnis conparebo tibi res benefactis frequens ( = in omnibus rebus), id. Mil. 3, 1, 68: nec tamen ulla Comparebat avis, * Lucr. 6, 1220: omnis suspitio in eos servos, qui non comparebant, commovebatur, Cic. Clu. 64, 180: repente comparuit incolumis, Suet. Aug. 14 et saep.: ornamenta orationis, Cic. Or. 71, 234; cf. Nep. Cato, 3, 4: nequaquam argenti ratio conparet, agrees, is correct, Plaut. Trin. 2, 4, 16; Cic. Sull. 26, 73 Orell. N. cr.
  2. II. Meton. (effectus pro causa), to be present, be in existence, to exist: et memor sum et diligens, ut quae imperes, conpareant, may be done, Plaut. Am. 2, 1, 83: signa et dona comparere omnia, Cic. Verr. 2, 1, 50, § 132: in Thucydide orbem modo orationis desidero, ornamenta comparent, id. Or. 71, 234: conquiri quae comparerent jussit, Liv. 6, 1, 10; so id. 25, 40, 4; 32, 10, 3; 34, 35, 6; cf. id. 26, 30, 10; 27, 24, 8; Ov. M. 6, 410.

com-părĭlis, e, adj., equal, like: figurae, Aus. Ecl. 2, 38: ratio, Arn. 2, p. 68.

1. compăro (conp-), āvi, ātum, 1, v. a. [compar], to couple together in the same relation, to connect in pairs, to pair, match, unite, join; constr. aliquid cum aliquā re, alicui rei, aliqua inter se, or absol.

  1. I. Lit. (rare but class.).
    1. A. In gen.: ut inter ignem et terram aquam deus animamque poneret, eaque inter se compararet et proportione conjungeret, ut, etc., Cic. Univ. 5 med.: comparari postremo, id. ib. 5: ambo cum simul aspicimus, non possumus non vereri, ne male comparati sitis, Liv. 40, 46, 4: L. Volumnius cum Ap. Claudio consul est factus, priore item consulatu inter se conparati, id. 10, 15, 12: labella cum labellis, Plaut. As. 3, 3, 78: quin meum senium cum dolore tuo conjungam et comparem, Att. ap. Non. p. 255, 31 (Trag. Rel. v. 90 Rib.).
      Hence,
    2. B. Esp. of combatants, for the usu. compono, to bring together to a contest, to match: ut ego cum patrono disertissimo comparer, Cic. Quint. 1, 2: cum Aesernino Samnite Pacideianus comparatus, id. Q. Fr. 3, 4, 2; Lucil. ap. Non. p. 257, 18: Scipio et Hannibal, velut ad supremum certamen comparati duces, Liv. 30, 28, 8: hunc Threci comparavit, Suet. Calig. 35.
  2. II. Trop.
    1. A. To couple together in judgment.
      1. 1. To count one object fully equal to another, to place on the same footing, put on an equality with (rare but class.): neminem tibi profecto hominem ex omnibus aut anteposuissem umquam aut etiam comparassem, Cic. Fragm. ap. Non. p. 256, 4; cf. Nep. Iphic. 1, 1; Liv. 28, 28, 15; Quint. 10, 1, 98; Cat. 61, 65 al.: cum quibus (hominibus) comparari sordidum, Cic. Rep. 1, 5, 9; so id. Fam. 12, 30, 7: et se mihi comparat Ajax? Ov. M. 13, 338.
      2. 2. In gen., to place together in comparison, to compare (the usu. signif. of the word in prose and poetry): homo quod rationis est particeps similitudines comparat, Cic. Off. 1, 4, 11: majora, minora, paria, id. de Or. 2, 40, 172; id. Top. 18, 68: metaphora rei comparatur, quam volumus exprimere, Quint. 8, 6, 8.
        With dat.: equi fortis et victoris senectuti, comparat suam, Cic. Sen. 5, 14: si regiae stirpi comparetur ignobilis, Curt. 8, 4, 25: restat ut copiae copiis conparentur vel numero vel, etc., Liv. 9, 19, 1: se majori pauperiorum turbae, Hor. S. 1, 1, 112: Periclem fulminibus et caelesti fragori comparat, Quint. 12, 10, 24; cf. id. 12, 10, 65: necesse est sibi nimium tribuat, qui se nemini comparat, id. 1, 2, 18: nec tantum inutilibus comparantur utilia, sed inter se quoque ipsa, id. 3, 8, 33; cf id. 3, 6, 87.
        With cum and abl.: hominem cum homine et tempus cum tempore et rem cum re, Cic. Dom. 51, 130; id. Verr. 2, 4, 54, § 121: cum illoceteris rebus nullo modo comparandus es, id. Phil. 2, 46, 117: cum meum factum cum tuo comparo, id. Fam. 3, 6, 1; id. Off. 3, 1, 2; 2, 6, 20: corporis commoda cum externis et ipsa inter se corporis, id. ib. 2, 25, 88: longiorem orationem cum magnitudine utilitatis, id. ib. 2, 6, 20: victoria, quae cum Marathonio possit comparari tropaeo, Nep. Them. 5, 3: totam causam nostram cum tota adversarii causā, Quint. 7, 2, 22; 12, 7, 3.
        With ad: nec comparandus hic quidem ad illum est, Ter. Eun. 4, 4, 14: sed nihil comparandi causā loquar, I will institute no comparison, Cic. Pis. 1, 3.
        Hence,
      3. 3. With rel.-clause, to reflect, consider, judge; or to prove, show, by comparing (rare): id ego semper mecum sic agito et comparo, quo pacto magnam molem minuam, Att. ap. Non. p. 256, 20: cum comparetur, utrum, etc., Auct. Her. 2, 28, 45: comparando quam intestina corporis seditio similis esset irae plebis in patres, etc., Liv. 2, 32, 12; cf. Tac. A. 3, 5: deinde comparat, quanto plures deleti sint homines, etc., Cic. Off. 2, 5, 16.
    2. B. Comparare inter se, t. t., of colleagues in office, to agree together in respect to the division of duties, to come to an agreement (freq. in Liv., esp. of the consuls, who made an arrangement between themselves in respect to their provinces): inter se decemviri comparabant, quos ire ad bellum, quos praeesse exercitibus oporteret, Liv. 3, 41, 7: senatusconsultum factum est, ut consules inter se provincias Italiam et Macedoniam compararent sortirenturve, id. 42, 31, 1; 8, 20, 3; 32, 8, 1; 33, 43, 2; 26, 8, 8; 41, 6, 1: (consules) comparant inter se ut, etc., id. 8, 6, 13; 10, 15, 12: ut consules sortirentur conparerentve inter se, uter, etc., id. 24, 10, 2; of the tribunes of the people, id. 29, 20, 9; of the proprætors, id. 40, 47, 1.
    3. C. (In acc. with I. B.) Si scias quod donum huic dono contra comparet, opposes to this, Ter. Eun. 2, 3, 63.
      Hence, * compărātē, adv., in or by comparison, comparatively: quaerere (opp. simpliciter), Cic. Top. 22, 84.

2. com-păro (conp-), āvi, ātum, 1 (old form conparassit = comparaverit, Plaut. Ep. 1, 2, 19), v. a.

  1. I. To prepare something with zeal, care, etc., to make ready, to set in order, furnish, provide, etc. (class.)
    1. A. Lit.: magnifice et ornate convivium comparat (al. apparat), Cic. Verr. 2, 1, 26, § 65; Tib. 1, 10, 42: sibi remedium ad magnitudinem frigorum, Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26: se, to make one’s self ready, to prepare one’s self, id. Mil. 10, 28: se ad respondendum, id. N. D. 3, 8, 19: se ad iter, Liv. 28, 33, 1; cf. pass., id. 42, 43, 4: se ad omnis casus, Caes. B. G. 7, 79: insidias alicui per aliquem, Cic. Clu. 16, 47; cf.: dolum ad capiendos eos, Liv. 23, 35, 2: comparare et constituere accusationem, Cic. Verr. 2, 1, 1, § 2; cf.: comparare accusatorem filio suo, id. Clu. 67, 191: fugam, Caes. B. G. 4, 18: domicilium ibi, Liv. 1, 34, 10: iter ad regem, Nep. Alcib. 10, 3 et saep.: vultum e vultu, to adjust according to, to fashion, Plaut. Am. 3, 3, 5.
      In the histt. freq. of preparations for war: bellum, Nep. Dion, 5, 1; id. Ages. 2, 4; id. Eum. 7, 1; Liv. 9, 29, 5; 32, 28, 7; Cic. Phil. 3, 1, 1 et saep.: arma, milites, classem, Liv. 42, 30, 11; cf. Nep. Milt. 4, 1; id. Dion, 4, 3; id. Dat. 4, 1 and 4; id. Hann. 3, 2; Liv. 28, 13, 1; 35, 26, 1; Suet. Tib. 25; Curt. 4, 9, 3; cf.: arma latroni, Quint. 12, 1, 1.
      Pass. in mid. force: ita fiet ut isdem locis et ad suadendum et ad dissuadendum simus conparati, Auct. Her. 3, 3, 4: ab hoc colloquio legati Romani in Boeotiam conparati sunt, made ready to go, Liv. 42, 43, 4.
          1. (β) Absol.: ex hac parte diligentissime comparatur, Cic. Fam. 16, 11, 3: tempore ad comparandum dato, Nep. Thras. 2, 2; so Liv. 35, 45, 5; 38, 12, 7.
          2. (γ) With inf.: urere tecta, Ov. Tr. 2, 267: an ita me comparem, Non perpeti, etc., place myself in a condition, Ter. Eun. 1, 1, 2.
    2. B. Trop. of the arrangements of nature, of civil life, of manners, customs, etc., to arrange, appoint, ordain, establish; esp. in the pass. impers.: ita quoique est in aetate hominum conparatum, Plaut. Am. 2, 2, 5; cf. Ter. Heaut. 3, 1, 94 Fleck.; Liv. 3, 68, 10: more majorum comparatum est, Cic. Rosc. Am. 53, 153; cf.: ita comparatum more majorum erat, ne, etc., Liv. 39, 29, 5: est ita natura comparatum ut, etc., Plin. Ep. 5, 19, 5: praetores, ut considerate fieret, comparaverunt, Cic. Quint. 16, 51; so Auct. Her. 4, 16, 23; Ter. Phorm. 1, 1, 7: jam hoc prope iniquissime comparatum est, quod in morbis, etc., Cic. Clu. 21, 57: eis utendum censeo quae legibus conparata sunt, Sall. C. 51, 8.
      So rarely of persons: sic fuimus semper comparati, ut, etc., Cic. de Or. 3, 9, 32.
  2. II. To procure what one does not yet possess or what is not yet in existence, to procure, get, purchase, obtain, prepare, make, collect.
    1. A. Prop.: negoti sibi qui volet vim parare, Navem et mulierem haec duo conparato, Plaut. Poen. 1, 2, 2: mihi quadraginta minas, id. Ep. 1, 2, 19: aurum ac vestem atque alia, quae opus sunt, Ter. Heaut. 4, 8, 15: pecudes carius, Suet. Calig. 27: merces, Dig. 13, 4, 2 fin.: ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda, Ter. And. 4, 1, 4; so id. Heaut. 2, 4, 17: Sthenius ab adulescentio paulo studiosius haec compararat, supellectilem, etc., Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83; Curt. 5, 6, 3: gemmas, toreumata, signa, tabulas, Suet. Caes. 47: victum et cultum humanum labore et industriā, Cic. Oecon. ap. Col. 12, praef. § 2: Suet. Calig. 22.
      1. 2. Of abstract things: amicitias, Cic. Inv. 1, 1, 1; cf. id. Fin. 1, 20, 65: auctoritatem sibi, Caes. B. G. 5, 53: laudes artibus, Cic. Fam. 2, 4, 2; id. Off. 2, 13, 45: tribunicium auxilium sibi, Liv. 9, 34, 3 al.; Hor. Epod. 2, 30.
    2. B. Trop.: sex (tribunos) ad intercessionem comparavere, brought or gained them over to their side, Liv. 4, 48, 11.

com-partĭceps, tĭcĭpis, adj., partaking, participants together (late Lat.): promissionis, Vulg. Eph. 3, 6; Hier. in Eph. 3, 5 sqq.

com-partĭor, īri, v. dep., to divide something with one, to share: MVNERA CVM ALIQVO, Inscr. Orell. 4040: intellectum prudentiae sapientia compartietur, Vulg. Ecclus. 1, 24.
Pass.: compartiri altario, to be made partaker of, Aug. 2 Serm. Dom. 54.

com-partŭrĭo, īre, 4, v. n., to be associated in childbirth with any one, Ambros. Hexaem. 4, 8, 31; id. de Fide, 1, 14, 87.

com-pasco (con-), no perf., pastum, ĕre, v. n. and a.

  1. I. To feed together, feed in common: si compascuus ager est, jus est compascere, Cic. Top. 3, 12; Dig. 8, 5, 20.
  2. II. To feed, pasture, in gen.: Brundisiana (ostrea), Plin. 32, 6, 21, § 61.
    1. B. Pregn.
      1. 1. To consume by feeding, to eat: pabulum, Varr. R. R. 2, prooem. § 5; so in pass., id. ib. 1, 53.
      2. 2. To drive away, destroy by feeding: famem, Plin. 9, 54, 79, § 169.

com-pascŭus, a, um, adj., of or pertaining to common pasturage: ager, a common pasture, Cic. Top. 3, 12; Lex Thor.; Inscr. Orell. 3121; cf. Paul. ex Fest. p. 40, 1 Müll.: jus compascui, Dig. 8, 5, 20; cf. Quint. 5, 10, 85.

* compassĭbĭlis, e, adj. [compatior], suffering with one, Tert. adv. Prax. 29.

compassĭo, ōnis, f. [compatior], fellow-suffering, fellow-feeling (eccl. Lat.), Tert. Res Carn. 4: sententiarum, sympathy, agreement, id. ib. 3 fin.

* com-pastor, ōris, m., a fellow-herdsman, Hyg. Fab. 187.

compastus, a, um, Part., from compasco.

com-pătĭor, passus, 3, v. dep. (late Lat.).

  1. I. To suffer with one, Tert. adv. Prax. 29; Cael. Aur. Acut. 2, 16, 98.
  2. II. To have compassion, to feel pity, Aug. Ep. 40, 29, 6; id. Conf. 3, 2.

com-patrĭōta, ae, m., a fellow-citizen, συμπολίτης, Gloss. Gr. Lat.

com-pā̆trōnus, i, m., a fellow-patron (Lat. of jurists), Dig. 26, 4, 3, § 4 sq.; 38, 5, 1.

com-pauper, ĕris, m., a companion in poverty, fellow-pauper (late Lat.), Aug. Serm. 25 ex 50 homil. c. 3.

com-păvesco, ĕre, v. inch. n., to be thoroughly terrified, to be very much afraid: animus, Gell. 1, 23, 9; cf. Macr. S. 1, 6, 22.

compăvĭo, īre, v. a.; only in perf. part. pass.: compăvītus, a, um, beaten, App. M. 7, p. 197, 24 (al. aliter).

1. com-pingo (conp-), pēgi, pactum, 3, v. a. [con-pango].

  1. I. To join or unite several parts into one whole, to put together, frame, make by joining, compose (in verb. finit. mostly in post-Aug. prose).
    1. A. Prop.: roboreis axibus compingitur solum, Col. 6, 19, 1: navem iisdem tabulis (opp. dissolvo), Dig. 45, 1, 83; cf.: Argo compacta manu Palladiā, Sen. Med. 365: PONTEM, Inscr. Orell. 39: casam male, Mart. 12, 72: caput tenuissimis ossiculis, Gell. 6, 1, 1; Vitr. 10, 2, 14: crepidas sibi, App. Flor. 9 al.: verbum unum ex multitudine et negotio, Gell. 11, 16, 4: Graece nescio quid ais te compegisse, quod ut aeque pauca scripta, placeat tibi, Front. Ep. ad M. Caes. 1, 6.
      In part. perf.: quid tam compositum tamque conpactum et coagmentatum inveniri potest? Cic. Fin. 3, 22, 74; cf. id. Univ. 8 med.: fistula disparibus septem cicutis, Verg. E. 2, 36: trabes, id. A. 12, 674: membra animantum, framed together, Lucr. 5, 919; cf. under P. a.
    2. B. Trop. (post-class.): falsa de Christo, Arn. 1, p. 34: fabulas ignominiosas de diis, id. 4, p. 148.
  2. II. Compingere aliquem or aliquid aliquo, to confine, lock up, put, conceal (several times in Plaut. and Cic., elsewh. rare).
    1. A. Prop.: aliquem in carcerem, Plaut. Am. 1, 1, 3; id. Men. 5, 5, 39; cf.: ipsam (Rheam) in vincula, Aur. Vict. Vir. Ill. 1: se in Appuliam, Cic. Att. 8, 8, 1: aurum atque argentum ubi omne conpactum fuit? Plaut. Rud. 2, 6, 62.
    2. B. Trop.: quae parentis tam in angustum tuos locum conpegeris, Plaut. Rud. 4, 4, 103: in judicia et contiunculas, tamquam in aliquod pistrinum, detrudi et compingi, Cic. de Or. 1, 11, 46: aufer, utere (pallā), vel tu vel tua uxor, vel etiam in loculos compingite, keep it, thrust it into your pockets, Plaut. Men. 4, 3, 17 Ritschl N. cr.
      Hence, compactus, a, um, P. a., of figure or form, compact, thick-set, thick, firm (freq. in post-Aug. prose): compacto corpore et robusto, Plin. Ep. 7, 24, 1: boves, Col. 6, 1, 2: compactis firmisque membris, * Suet. Vesp. 20: cruribus, Col. 6, 1, 3; 6, 37, 6: compactā et torosā cervice, Pall. Mart. 11, 2.