Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* commĭnābundus, a, um, adj. [comminor], threatening (with dat.): comminabundus nobilibus, Tert. adv. Marc. 4, 15.

commĭnātĭo, ōnis, f. [comminor], a threatening, menacing (rare, but in good prose): orationis tamquam armorum, * Cic. de Or. 3, 54, 206 (cf. Quint. 9, 1, 33): taurorum, Plin. 8, 45, 70, § 181; Dig. 26, 7, 7, § 7.
In plur.: imperiosae, Tiro ap. Gell. 7, 3, 13: Hannibalis, Liv. 26, 8, 3: Tiberii, Suet. Tib. 37.

* commĭnātīvus, a, um, adj. [comminor], threatening, menacing: sensus, Tert. adv. Marc. 2, 25.

* commĭnātor, ōris, m. [comminor], a threatener: ignium, Tert. adv. Gnost. 9.

com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.: comminando magis quam inferendo pugnam, Liv. 10, 39, 6: impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem, Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5: necem alicui, Suet. Caes. 14: inter se, Liv. 44, 9, 7: alicui cuspide, Suet. Caes. 62: accusationem, Dig. 5, 2, 7.
With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.
Absol.: vox comminantis audita est, Suet. Calig. 22 fin.
Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened: mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12: novercae nex, id. ib. 10, p. 241, 16.