Lewis & Short

comma, ătis, n., = κόμμα.

  1. I. In gram.
    1. A. A division of a period (in Cic. Or. 62, 211; 66, 223; Quint. 9, 4, 22, written as Greek; pure Lat. incisum), Quint. 1, 8, 6; Diom. 2, p. 460 sq. P.
    2. B. A mark of punctuation, a comma, Don. p. 1742 P.
  2. II. In verse, the cœsura, Marc. Vict. p. 2519 P.