No entries found. Showing closest matches:
† coillum (dissyl.), i, n., = κοῖλον, the inmost part of the house, where the Lares were worshipped, Tert. Spect. 5.
cŏ-imbĭbo, ĕre, v. a., to imbibe along with, or at the same time, Arn. 5, 178.
‡ Cŏinquenda, ae, f., a goddess who presided over the felling of trees, Inscr. Orell. 961.
cŏinquĭnātĭo, ōnis, f. [coinquino], a polluting, Vulg. Esd. 1, 6, 21; Sulp. Sev. Ep. 2, 9; 2, 19.
cŏ-inquĭno (or contr. cōnquĭno, cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 135), āvi, ātum, 1, v. a., to defile all over, to pollute wholly, to contaminate.
- I. Prop. (rare; not in Cic.): stercore conquinatae, Col. 8, 5, 19; 8, 7, 2.
- II. Trop.
- * A. Of infectious disease, to infect, taint: totam progeniem, Col. 7, 5, 6.
More freq.,
- B. Of vices: matres coinquinari regias, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68: se crimine stupri, Val. Max. 6, 1, 6: se maximo scelere, id. 9, 7: cor vitiis, Prud. Cath. 6, 53: famam alicujus, Arn. 4, 151.
Hence, cŏinquĭnātus, a, um, P. a., polluted, contaminated: quid esse his potest coinquinatius? Arn. 7, p. 222.
‡ cŏ-inquo (cŏninquo), ĕre, 3, or cŏ-inquio, īre, 4, v. a., to cut off, cut down (belonging to econ. lang.), Trebat. ap. Serv. ad Verg. A. 11, 316; Inscr. Orell. 2270 (I. p. 390 sq.); cf.: coinquere = deputare, Paul. ex Fest. p. 64, 3, and 65, 19 Müll.
‡ coiro, āre, v. curo.
cŏĭtĭo, ōnis, f. [coëo].
- * I. A coming or meeting together, a meeting: prima coitio est acerrima, Ter. Phorm. 2, 2, 32.
- II. Esp.
- A. A uniting, banding together.
- 1. In gen. (rare): societatis, Dig. 17, 2, 70.
- 2. In partic., in a bad sense, a conspiracy, plot, coalition (several times in Cic. and Liv.; elsewh. rare): suspitio coitionis, Cic. Planc. 22, 53; id. Clu. 54, 148: non factionibus modo nec per coitiones usitatas nobilibus, etc., Liv. 7, 32, 12; cf. id. 2, 35, 4; 3, 35, 9: candidatorum consularium, Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 16: Memmii, id. ib. 2, 14 (15), 4: tribunorum, Liv. 3, 65, 8: facere, Cic. Planc. 22, 53; Liv. 9, 26, 9: dirimere, Cic. Att. 4, 18, 3.
- B. Sexual intercourse, coition (post-class. for coitus), Macr. S. 7, 16; Cod. Th. 15, 8, 2; Sol. 49 fin.; Lact. 1, 8, 6.
1. cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.
2. cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].
- I. In gen.
- A. Abstr., a coming or meeting together, an assembling: eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus, Plaut. Am. 2, 2, 25.
Hence,
- B. Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used: quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint, Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13: ad divinum animorum concilium coetumque proficisci, id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66: in domum Pisonis, Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.
- II. Esp.
- A. A uniting, joining together, combination; so in both forms.
- (α) Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003; 5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet, Curt. 9, 4, 9: stellarum coetus et discessiones, Gell. 14, 1, 14.
- (β) Coitus: ut recens coitus venae resolvatur, Cels. 2, 10 fin.: umoris, id. 5, 18, 31: sordium in auribus, id. 6, 7, 7: syllabarum, Quint. 9, 4, 59: vocum, Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4: luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon), Plin. 2, 9, 6, § 44.
- B. Sexual intercourse, coition (not in Cic.); in this signif. only coitus is used.
Of men, Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.
Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.
- 2. Transf., of plants: palmarum, Plin. 13, 4, 7, § 35.
Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.
† cŏix, ĭcis, f., = κόϊξ, a kind of Ethiopian palm, Plin. 13, 4, 9, § 47 (Jan. coecas).
cŏjŭgālis, cŏjux, v. conj-.
cōnĭcĭo (also conjĭcio and cōicio; cf. Munro ad Lucr. 2, 1061; Laber. ap. Gell. 16, 7, 5), jēci, jectum, 3, v. a. (arch. temp. perf. conjexi, Plaut. Trin. 3, 2, 99) [jacio].
- I. To throw or bring together, to unite, = cogo, colligo.
- A. Lit. (very rare): cum semina rerum coaluerint quae, conjecta repente, etc., Lucr. 2, 1061; cf. id. 2, 1073 sq.: palliolum in collum, Plaut. Ep. 2, 2, 10; id. Capt. 4, 1, 12 (cf. id. ib. 4, 2, 9: collecto pallio): sarcinas in medium, Liv. 10, 36, 1 Weissenb. (MSS. in medio); ib. § 13; 31, 27, 7: tecta, quae conjectis celeriter stramentis erant inaedificata, Auct. B. G. 8, 5.
- B. Trop.
- 1. To throw together in speaking, to dispute, contend, discuss, manage judicially (ante-class.): verba inter sese, to bandy words, Afran. ap. Non. p. 267, 28; so without verba: noli, mea mater, me praesente cum patre, conicere, id. ib. p. 267, 30; p. 268, 3: causam conicere hodie ad te volo (conicere, agere, Non.), id. ib. p. 267, 32; cf. the law formula: ante meridiem causam coiciunto, Fragm. XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; and Gell. 17, 2, 10.
- 2. Like the Gr. συμβάλλειν (v. Lidd. and Scott in h. v. III. 2.), to put together logically, connect, unite; hence (causa pro effectu), to draw a conclusion from collected particulars, to conclude, infer, conjecture (not in Quint., who very freq. employed the synon. colligo): aliquid ex aliquā re, Lucr. 1, 751; 2, 121; Nep. Eum. 2, 2; id. Timoth. 4, 2: annos sexaginta natus es aut plus, ut conicio, Ter. Heaut. 1, 1, 11: quid illud mali est? nequeo satis mirari, neque conicere, id. Eun. 3, 4, 9: cito conjeci, Lanuvii te fuisse, Cic. Att. 14, 21, 1: de futuris, Nep. Them. 1, 4: quam multos esse oporteret, ex ipso navigio, Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71: conicito, possisne necne, etc., Plaut. Cas. 1, 1, 6: tu conicito cetera, Quid ego ex hac inopiā capiam, Ter. Phorm. 1, 3, 15.
- b. In partic., t. t. of the lang. of augury, to prophesy, foretell, divine from omens, signs (a dream, oracle, etc.); to interpret an omen, a dream, an oracle, etc.: somnium huic, Plaut. Curc. 2, 2, 3: qui de matre suaviandā ex oraculo Apollinis tam acute arguteque conjecerit, Cic. Brut. 14, 53: male conjecta maleque interpretata falsa sunt, etc., id. Div. 1, 52, 119; cf. id. ib. 2, 31, 66: num igitur quae tempestas impendeat vatis melius coniciet quam gubernator? etc., id. ib. 2, 5, 12: bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optumum (transl. of a Greek verse), id. ib. 2, 5, 12; cf. conjectura, II., conjector, and conjectrix.
- II. To throw, cast, urge, drive, hurl, put, place, etc., a person or thing with force, quickly, etc., to or towards; and conicere se, to betake, cast, or throw one’s self hastily or in flight somewhere (very freq. and class. in prose and poetry).
- A. Lit.
- (α) With in: tela in nostros, Caes. B. G. 1, 26; 1, 46; Nep. Dat. 9, 5: pila in hostes, Caes. B. G. 1, 52: aliquem in carcerem, Cic. Verr. 2, 5, 7, § 17; id. Tusc. 1, 40, 96; Suet. Caes. 17: in vincula, Caes. B. G. 4, 27; Sall. C. 42, 3; Nep. Milt. 7 fin.; id. Paus. 3, 5; id. Pelop. 5, 1; Liv. 29, 9, 8, and id. 19, 2, 4 et saep.: in catenas, Caes. B. G. 1, 47 fin.; Liv. 29, 21, 2: in compedes, Suet. Vit. 12: in custodiam, Nep. Phoc. 3, 4; Gai Inst. 1, 13; Suet. Aug. 27 al.: incolas vivos constrictosque in flammam, Auct. B. Afr. 87; cf.: te in ignem, Plaut. Rud. 3, 4, 64: in eculeum, Cic. Tusc. 5, 5, 13: hostem in fugam, Caes. B. G. 4, 12: exercitum in angustias, Curt. 5, 3, 21: navem in portum (vis tempestatis), Cic. Inv. 2, 32, 98: serpentes vivas in vasa fictilia, Nep. Hann. 10, 4: cultros in guttura velleris atri, to thrust into, Ov. M. 7, 245; cf.: ferrum in guttura, id. ib. 3, 90: se in signa manipulosque, Caes. B. G. 6, 40: se in paludem, Liv. 1, 12, 10: se in sacrarium, Nep. Them. 8, 4: se in ultimam provinciam Tarsum usque, Cic. Att. 5, 16, 4: se in fugam, id. Cael. 26, 63; so, se in pedes, to take to one’s heels, Ter. Phorm. 1, 4, 13 (cf.: se conferre in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20, and Plaut. Bacch. 3, 1, 7; and: quin, pedes, vos in curriculum conicitis? id. Merc. 5, 2, 91): se intro, Lucil. 28, 47; Ter. Heaut. 2, 3, 36.
- (β) With dat. (rare): alii spolia … Coniciunt igni, Verg. A. 11, 194: huic dea unum anguem Conicit, id. ib. 7, 347: facem juveni conjecit, id. ib. 7, 456: conjectaque vincula collo accipit, thrown about the neck, Ov. Tr. 4, 1, 83.
- (γ) With ad: animus domicilia mutet ad alias animalium formas conjectus, removed, transposed, Sen. Ep. 88, 29.
- (δ) With acc. alone (mostly poet.): magnus decursus aquaï Fragmina coniciens silvarum arbustaque tota, bearing down, prostrating, Lucr. 1, 284: jaculum, Verg. A. 9, 698: tela, Ov. M. 5, 42: cultros, id. ib. 15, 735: thyrsos, id. ib. 11, 28: venabula manibus, id. ib. 12, 454: domus inflammata conjectis ignibus, Cic. Att. 4, 3, 2: telum inbelle sine ictu, Verg. A. 2, 544.
(ε) With inter: jaculum inter ilia, Ov. M. 8, 412.
- B. Trop., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force something eagerly, quickly to or towards, etc.
- (α) With in: aliquem in morbum ex aegritudine, Plaut. Poen. prol. 69: aliquem in laetitiam, Ter. Heaut. 2, 3, 51: (hostes) in terrorem ac tumultum, Liv. 34, 28, 3: in metum, id. 39, 25, 11: in periculum, Suet. Oth. 10: rem publicam in perturbationes, Cic. Fam. 12, 1, 1: aliquem in nuptias, Ter. And. 3, 4, 23; cf. id. ib. 3, 5, 14; 4, 1, 43: (Catilinam) ex occultis insidiis in apertum latrocinium, Cic. Cat. 2, 1, 1: aliquem in tricas, Plaut. Pers. 5, 2, 18; Liv. 36, 12, 4: se in saginam ad regem aliquem, Plaut. Trin. 3, 2, 99: se mirificam in latebram, to fly to (in disputing), Cic. Div. 2, 20, 46: se in noctem, to commit one’s self to the night, travel by night, id. Mil. 19, 49: se mente ac voluntate in versum, to devote or apply one’s self with zeal to the art of poetry, id. de Or. 3, 50, 194: oculos in aliquem, id. Clu. 19, 54; id. Lael. 2, 9; Tac. H. 1, 17: orationem tam improbe in clarissimos viros, Cic. Sest. 18, 40: tantam pecuniam in propylaea, to throw away, squander, id. Off. 2, 17, 60; cf.: cum sestertium milies in culinam conjecisset (Apicius), Sen. Cons. Helv. 10, 9: culpam in unum vigilem, Liv. 5, 47, 10: crimina in tuam nimiam diligentiam, Cic. Mur. 35, 73: maledicta in ejus vitam, id. Planc. 12, 31: causas tenues simultatum in gregem locupletium, i. e. to cause, occasion, Auct. B. Alex. 49: crimen in quae tempora, Liv. 3, 24, 5: omen in illam provinciam, Cic. Verr. 2, 2, 6, § 18.
- (β) Absol.: oculos, Cic. de Or. 2, 55, 225: petitiones ita conjectae (the fig. taken from aiming at a thing with weapons), id. Cat. 1, 6, 15: in disputando conjecit illam vocem Cn. Pompeius, omnes oportere senatui dicto audientes esse, threw out or let fall, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 4.
- * (γ) With sub: id vos sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv. 4, 4, 10.
- 2. Of a verbal bringing forward, etc., to urge, press, treat, adduce: rem ubi paciscuntur, in comitio aut in foro causam coiciunto, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20: causam coicere ad te volo, Afran. ap. Non. p. 267, 32 (Com. Rel. v. 216 Rib.): verba inter se acrius, id. ib. p. 267, 27 (Com. Rel. v. 309 ib.): is cum filio Cojecerat nescio quid de ratiunculā, id. ap. Suet. Vit. Ner. 11 (Com. Rel. v. 191 ib.).
- 3. To throw, place, put into, include in, etc.: eum fasciculum, quo illam (epistulam) conjeceram, Cic. Att. 2, 13, 1: ex illo libello, qui in epistulam conjectus est, id. ib. 9, 13, 7: conjeci id (prooemium) in eum librum, quem tibi misi, id. ib. 16, 6, 4: pluraque praeterea in eandem epistulam conjeci, id. ib. 7, 16, 1; cf.: quod multos dies epistulam in manibus habui … ideo multa conjecta sunt aliud alio tempore, id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23: legem in decimam tabulam, id. Leg. 2, 25, 64; id. Caecin. 22, 63.