cēnācŭlārĭus (caen- and coen-), a, um, adj. [cenaculum], pertaining to a garret; only twice subst.,
- I. cēnācŭlā-rĭus, ii, m., a tenant of a garret, Dig. 13, 7, 11, § 5.
- II. cēnācŭlārĭa, ae, f., a leasing of a garret: exercere, Dig. 9, 3, 5, § 1.
coenācŭlārius, coenācŭlum, v. cenac-.