Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

clāmātor, ōris, m. [clamo], a bawler, noisy declaimer (in oratory; prob. only in the foll. exs.): ut intellegi possit, quem existimem clamatorem, quem oratorem fuisse, Cic. Brut. 49, 182; id. de Or. 3, 21, 81; Mart. 12, 26, 11 (Schneid. clamatus, i. e. vocatus); * Gell. 19, 9, 7.

* clāmātōrĭus, a, um, adj. [clamator], screeching, clamorous: avis = prohibitoria, a bird of bad omen, Plin. 10, 14, 17, § 37.