No entries found. Showing closest matches:
1. cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable],
- I. dear, precious, valued, esteemed (pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646: carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum, Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29: ego illum scio, quam carus sit cordi meo, Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30: neque meo cordi esse quemquam cariorem, Ter. Eun. 1, 2, 121: ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur, Cic. Fin. 3, 20, 66: dis carus ipsis, Hor. C. 1, 31, 13: laeta pax cariores Sabinas viris fecit, Liv. 1, 13, 6: populo carus atque jucundus, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriae, Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730: parentes, id. 3, 85: cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est, Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.
So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649: genitor, Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486: genitrix, Verg. A. 1, 689: nutrix, id. ib. 4, 634: conjux, Ov. M. 11, 727: Thisbe, id. ib. 4, 143: nata, id. ib. 4, 222: nepotes, Cat. 64, 381: pignora, nati, Ov. F. 3, 218; so also pignora, nepotes, id. M. 3, 134; cf.: caput nepotis, Cat. 68, 120: frater carissimus atque amantissimus, Cic. Cat. 4, 2, 3: homines mihi carissimi et amicissimi, id. de Or. 2, 4, 15: illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim, Ter. And. 1, 5, 38; so, carum habere aliquem, Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere): omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem, id. Att. 10, 11, 1: parentes carissimos habere, id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74: ex decessu carissimorum, Sen. Cons. ad Marc. 7, 1: omnium societatum nulla est carior, Cic. Off. 1, 17, 57: patria, Hor. S. 2, 2, 104: Athenae, Cat. 64, 81: carmina legenti, Prop. 3 (4), 2, 13: crines, id. 1, 17, 21: simulacra, Ov. M. 14, 112: amplexus, id. ib. 9, 750 et saep.
Prov. uses: patria mihi vită meă multo est carior, Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159: carius oculis, id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.
Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.
In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.: hoc est gratum nobisque est carius auro, Cat. 107, 3.
- II. Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price: venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia, Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.: quod ei amorem Carissimum … eum confeci sine sumptu, Ter. Eun. 5, 4, 5: quom cara annona sit, Plaut. Capt. 3, 1, 35: coquos carissimus, id. Ps. 3, 2, 59.
So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; (comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; (sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.: aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum), Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.: cariora pretia facere, Just. 16, 4, 19.
With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so, trecentis, Plaut. Pers. 4, 4, 118.
Adv. (rare).
- A. cārē.
- 1. Dearly, at a high price: vēnire, Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; sup., Sen. Ep. 42, 5.
- 2. Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.
- B. cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
† chara, ae, f., a root unknown to us; perh. wild cabbage, Caes. B. C. 3, 48.
chărăcātus, a, um, adj., [χάραξ], provided with stakes, propped up: vineae, Col. 5, 4, 1; 5, 5, 16.
† chărăcĭas, ae, m., = χαρακίας.
- I. Eit for making poles or stakes: calamus, a kind of reed, Plin. 16, 36, 66, § 168.
- II. A name of a plant, wolf’s-milk, Plin. 26, 8, 39, § 62; called also chărăcītes, ae, m., Plin. 26, 11, 73, § 119; 26, 14, 87, § 146.
† chăracter, ēris, m., = χαρακτήρ.
- I. An instrument for branding or marking, etc.: character est ferrum coloratum, quo notae pecudibus inuruntur, χαρακτήρ autem Graece, Latine forma dicitur, Isid. Orig. 20, 16, 7.
- II. Usu., the mark or sign burned or imprinted.
- A. Prop. (esp. upon animals): quadrupedia charactere signare, Col. 11, 2, 14; Pall. Jan. 16: characterem infigere alicui, Aug. Contr. Cresc. 1, 30.
- B. Trop., a characteristic, mark, character, style, etc. (only ante- and postclass.): Luciliano charactere libelli, Varr. R. R. 3, 2, 17; Serv. ad Verg. E. 3, 1; Diom. p. 481 P. (cf. Cic. Or. 39, 134; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5; and Gell. 7, 14, 1, in which passages it is written as Greek).
† chăractērismŏs (-mus), i, m., = χαρακτηρισμός characterization, the making prominent of the characteristic marks, rhet. t. t. (pure Lat. descriptio, depictio), Isid. Orig. 2, 21, 40; Porphyr. ad Hor. Ep. 1, 18, 7.
Charădra, ae, f., = Χαράδρα, a town of Epirus, Enn. Fragm. p. 166 Vahl.
† chărā̆drĭus, ïi, m., = χαραδριός, a yellowish bird, Vulg. Lev. 11, 19; id. Deut. 14, 18.
Chărā̆drus, i, f., a town in Syria, Plin. 5, 20, 18, § 79.
Chărax, ăcis, f., = Χάραξ,
- I. a fortress in the valley of Tempe, now Carisso, Liv. 44, 6, 10.
- II. A town on the Persian Gulf, Plin. 6, 23, 26, § 100; 6, 26, 30, § 124 sq.
† chăraxo, āre, 1, v. a., = χαράσσω, to scratch, engrave (late Lat.): ungulis genas, Prud. στεφ. 10, 557: tabulae decalogo charaxatae, Aug. Alterc. Eccl. et Synag.
Chăraxus, i, m.
- I. One of the Lapithœ, Ov. M. 12, 272.
- II. A brother of Sappho, Ov. H. 15, 117.
Chăres, ētis, m., a Greek proper name.
- I. The Athenian general, Nep. Timoth. 3 sq.; id. Phoc. 2, 3.
- II. A statuary of Lindos in Rhodus, the favorite pupil of Lysippus, Auct. Her. 4, 6, 9; Plin. 34, 7, 18, § 41.
- III. A Grecian writer of Mitylene, Plin. 37, 2, 11, § 33; Gell. 5, 2, 2.
Chăriclo, ūs, f., a nymph, mother of Ocyrhoë, by the Centaur Chiron, Ov. M. 2, 636.
Chăris, ĭtis, v. Charites.
Chărĭsĭus, ĭi, m., = Χαρίσιος.
- I. A Greek orator, imitator of Lysias, Cic. Brut. 83, 286; Quint. 10, 1, 70.
- II. Flavius Sosipater Charisius, a Latin grammarian in the fourth Christian century.
- III. A Roman jurist of the time of Constantine the Great.
† chărisma, ătis, n., = χάρισμα, a gift, present, Prud. prooem. Apotheos. 11; id. στεφ. 13, 61.
† chăristĭa (car-), ōrum, n., = χαρίστεια or χαριστήρια, an annual family repast made three days after the Parentalia, on the 20th of February; a family banquet, at which existing family feuds were settled, Ov. F. 2, 617 sq.; Val. Max. 2, 1, 8; cf. Mart. 9, 56, 1.
charisticum, v. chartiaticum.
Chărĭtes, um, f., = Χάριτες, the Charites or Graces (pure Lat. Gratiae), usu. three, Aglaia, Euphrosyne, and Thalia (cf., however, Lidd. and Scott under the word), Ov. F. 5, 219; Sen. Ben. 1, 4, 4; Plin. 36, 5, 4, § 32.
In sing. acc. Gr. Charita, one of the Graces, Plin. 35, 10, 36, § 79.
† chărĭtonblĕphăron, i, n., = Χαρίτων-βλέφαρον (eyelids of the Graces), a magical plant producing love, Plin. 13, 25, 52, § 142.
Charmădas, ae, m., = Χαρμάδας.
- I. An Academic philosopher, pupil of Carneades, Cic. Ac. 2, 6, 16; id. de Or. 1, 11, 45; id. Tusc. 1, 24, 59; Quint. 11, 2, 26.
- II. A Greek painter, Plin. 35, 8, 34, § 56.
Charmĭdes, ai or i, m., a comic person in Plaut. Trin.; hence, charmĭdātus, changed into Charmides, id. ib. 4, 2, 135; cf. decharmido.
Chăron, ontis (ōnis, Fulg. Myth. 1), m., = Χάρων.
- I. Charon, a ferryman in the Lower World, Cic. N. D. 3, 17, 43; Verg. A. 6, 299; id. Cul. 2, 15; Sen. Herc. Fur. 771.
Hence,
- B. Chărōnēus, a, um, adj., of Charon, of the Lower World: scrobes, deep, Plin. 2, 93, 95, § 208.
- II. A Theban, Nep. Pelop. 2, 5.
Chărōndas, ae, m., = Χαρώνδας, a distinguished lawgiver in Catana, Cic. Leg. 1, 22, 57; Val. Max. 6, 5, 4; Sen. Ep. 90, 5.
† charta, ae (chartus, i, m., Lucil. ap. Non. p. 196, 19). f., = ό χάρτης (cf. the letter A),
- I. a leaf of the Egyptian papyrus, paper, Plin. 13, 11, 21, § 68 sqq.; Lucr. 6, 112; 6, 114; Cic. Att. 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 113: dentata, smooth, Cic. Q. Fr. 2, 14 (15), 1: emporitica inutilis scribendo involucris chartarum segestriumque mercibus usum praebet, Plin. 13, 12, 23, § 76: epistulares, Mart. 14, 11 in lemm.; Dig. 33, 9, 3, § 10: novae, ib. 37, 11, 4: purae, ib. 32, 1, 52, § 4: transversa, Suet. Caes. 56: vacuae, Mart. 14, 10, 2.
- B. Meton.
- 1. The papyrus plant itse’f, Plin. 13, 11, 21, § 68.
Far more freq.,
- 2. That which is written upon paper, a writing, letter, poem, etc., Lucr. 3, 10; 4, 971; Cic. Cael. 17, 70; id. Att. 2, 20, 3; Cat. 1, 6; 68, 46; Hor. C. 4, 9, 31; id. S. 1, 10, 4; id. Ep. 2, 1, 35; 2, 1, 161; 2, 1, 270; id. A. P. 310: Arpinae, i.e. Ciceronis, Mart. 10, 19.
- II. Transf., a thin leaf, plate, lamina, tablet (cf. Lidd. and Scott, under χάρτης, 3.): plumbea, Suet. Ner. 20.
chartācĕus, a, um, adj. [charta], made of paper, paper-: codices, Dig. 32, 50.
chartārĭus, a, um, adj. [charta],
- I. of or pertaining to paper, paper-: officinae, Plin. 18, 10, 20, § 89: calamus, App. Flor. 9.
- II. Subst.: chartārĭus, ii, m., a papermerchant, Diom. p. 313 P.; Inscr. Orell. 4159.
- III. chartārĭum, i, n., archives, Hier. adv. Ruf. 3, 6.
chartĕus, a, um, adj. [charta], of or pertaining to paper, paper- (ante- and postclass.): stadium, occupation in writing, Varr. ap. Non. p. 248, 13: supellex, Aus. Ep. 10, 40: pulvis, id. Praef. ad Griph.
† chartĭātĭcum, i, n., = χαρτιατικόν, money for paper, Dig. 48, 20, 6 (others, charisticum, gift, present).
‡† chartŏphylax, ăcis, m., = χαρτοφύλαξ, a keeper of archives, Inscr. Grut. 587, 11.
† chartŏpōla, ae, m., = χαρτοπώλης, a paper-merchant, Schol. Juv. 4, 27.
chartŭla, ae, f. dim. [charta], a little paper, a small writing, a bill, * Cic. Fam. 7, 18, 2; Gai Inst. 2, 77; Fronto ad Amic. 1, 15; Cod. Th. 8, 2, 2 al.
chartŭlārĭus, ii, m. [chartula]; in late Lat., a keeper of the archives of court, Cod. Th. 8, 1, 6 al.
chartus, i, v. charta init.
Chărybdis, is, f., = Χάρυβδις,
- I. a dangerous whirlpool between Italy and Sicily, opposite to Scylla, now Calofaro; personified, a monstrous female being, Mel. 2, 7, 14; Plin. 3, 8, 14, § 87: vasta, Lucr. 1, 723; Cat. 64, 156; Prop. 2 (3), 26, 54: implacata, Verg. A. 3, 420: Austro agitata, Ov. M. 8, 121: irrequieta, id. ib. 13, 730; acc. Charybdin, Hor. A. P. 145; Ov. M. 14, 75; so Cic. Phil. 2, 27, 67: Charybdim, id. Verr. 2, 5, 56, § 146 Zumpt N. cr.; abl. Charybdi, Hor. C. 1, 27, 19; Juv. 15, 17.
- II. Trop., any thing dangerous or destructive, Hor. C. 1, 27, 19: sanguinis, Prud. Cath. 6, 107: Charybdim bonorum voraginem potius (dixerim), Cic. de Or. 3, 41, 163.