Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable],

  1. I. dear, precious, valued, esteemed (pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646: carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum, Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29: ego illum scio, quam carus sit cordi meo, Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30: neque meo cordi esse quemquam cariorem, Ter. Eun. 1, 2, 121: ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur, Cic. Fin. 3, 20, 66: dis carus ipsis, Hor. C. 1, 31, 13: laeta pax cariores Sabinas viris fecit, Liv. 1, 13, 6: populo carus atque jucundus, Cic. Cat. 4, 6, 11: patriae, Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730: parentes, id. 3, 85: cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est, Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.
    So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649: genitor, Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486: genitrix, Verg. A. 1, 689: nutrix, id. ib. 4, 634: conjux, Ov. M. 11, 727: Thisbe, id. ib. 4, 143: nata, id. ib. 4, 222: nepotes, Cat. 64, 381: pignora, nati, Ov. F. 3, 218; so also pignora, nepotes, id. M. 3, 134; cf.: caput nepotis, Cat. 68, 120: frater carissimus atque amantissimus, Cic. Cat. 4, 2, 3: homines mihi carissimi et amicissimi, id. de Or. 2, 4, 15: illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim, Ter. And. 1, 5, 38; so, carum habere aliquem, Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere): omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem, id. Att. 10, 11, 1: parentes carissimos habere, id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74: ex decessu carissimorum, Sen. Cons. ad Marc. 7, 1: omnium societatum nulla est carior, Cic. Off. 1, 17, 57: patria, Hor. S. 2, 2, 104: Athenae, Cat. 64, 81: carmina legenti, Prop. 3 (4), 2, 13: crines, id. 1, 17, 21: simulacra, Ov. M. 14, 112: amplexus, id. ib. 9, 750 et saep.
    Prov. uses: patria mihi vită meă multo est carior, Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159: carius oculis, id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.
    Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.
    In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.: hoc est gratum nobisque est carius auro, Cat. 107, 3.
  2. II. Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price: venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia, Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.: quod ei amorem Carissimumeum confeci sine sumptu, Ter. Eun. 5, 4, 5: quom cara annona sit, Plaut. Capt. 3, 1, 35: coquos carissimus, id. Ps. 3, 2, 59.
    So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; (comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; (sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.: aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum), Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.: cariora pretia facere, Just. 16, 4, 19.
    With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so, trecentis, Plaut. Pers. 4, 4, 118.
    Adv. (rare).
    1. A. cārē.
      1. 1. Dearly, at a high price: vēnire, Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; sup., Sen. Ep. 42, 5.
      2. 2. Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.
    2. B. cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.

chara, ae, f., a root unknown to us; perh. wild cabbage, Caes. B. C. 3, 48.

chărăcātus, a, um, adj., [χάραξ], provided with stakes, propped up: vineae, Col. 5, 4, 1; 5, 5, 16.

chărăcĭas, ae, m., = χαρακίας.

  1. I. Eit for making poles or stakes: calamus, a kind of reed, Plin. 16, 36, 66, § 168.
  2. II. A name of a plant, wolf’s-milk, Plin. 26, 8, 39, § 62; called also chărăcītes, ae, m., Plin. 26, 11, 73, § 119; 26, 14, 87, § 146.

chăracter, ēris, m., = χαρακτήρ.

  1. I. An instrument for branding or marking, etc.: character est ferrum coloratum, quo notae pecudibus inuruntur, χαρακτήρ autem Graece, Latine forma dicitur, Isid. Orig. 20, 16, 7.
  2. II. Usu., the mark or sign burned or imprinted.
    1. A. Prop. (esp. upon animals): quadrupedia charactere signare, Col. 11, 2, 14; Pall. Jan. 16: characterem infigere alicui, Aug. Contr. Cresc. 1, 30.
    2. B. Trop., a characteristic, mark, character, style, etc. (only ante- and postclass.): Luciliano charactere libelli, Varr. R. R. 3, 2, 17; Serv. ad Verg. E. 3, 1; Diom. p. 481 P. (cf. Cic. Or. 39, 134; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5; and Gell. 7, 14, 1, in which passages it is written as Greek).

chăractērismŏs (-mus), i, m., = χαρακτηρισμός characterization, the making prominent of the characteristic marks, rhet. t. t. (pure Lat. descriptio, depictio), Isid. Orig. 2, 21, 40; Porphyr. ad Hor. Ep. 1, 18, 7.

Charădra, ae, f., = Χαράδρα, a town of Epirus, Enn. Fragm. p. 166 Vahl.

chărā̆drĭus, ïi, m., = χαραδριός, a yellowish bird, Vulg. Lev. 11, 19; id. Deut. 14, 18.

Chărā̆drus, i, f., a town in Syria, Plin. 5, 20, 18, § 79.

Chărax, ăcis, f., = Χάραξ,

  1. I. a fortress in the valley of Tempe, now Carisso, Liv. 44, 6, 10.
  2. II. A town on the Persian Gulf, Plin. 6, 23, 26, § 100; 6, 26, 30, § 124 sq.

chăraxo, āre, 1, v. a., = χαράσσω, to scratch, engrave (late Lat.): ungulis genas, Prud. στεφ. 10, 557: tabulae decalogo charaxatae, Aug. Alterc. Eccl. et Synag.

Chăraxus, i, m.

  1. I. One of the Lapithœ, Ov. M. 12, 272.
  2. II. A brother of Sappho, Ov. H. 15, 117.

Chăres, ētis, m., a Greek proper name.

  1. I. The Athenian general, Nep. Timoth. 3 sq.; id. Phoc. 2, 3.
  2. II. A statuary of Lindos in Rhodus, the favorite pupil of Lysippus, Auct. Her. 4, 6, 9; Plin. 34, 7, 18, § 41.
  3. III. A Grecian writer of Mitylene, Plin. 37, 2, 11, § 33; Gell. 5, 2, 2.

Chăriclo, ūs, f., a nymph, mother of Ocyrhoë, by the Centaur Chiron, Ov. M. 2, 636.

Chăris, ĭtis, v. Charites.

Chărĭsĭus, ĭi, m., = Χαρίσιος.

  1. I. A Greek orator, imitator of Lysias, Cic. Brut. 83, 286; Quint. 10, 1, 70.
  2. II. Flavius Sosipater Charisius, a Latin grammarian in the fourth Christian century.
  3. III. A Roman jurist of the time of Constantine the Great.

chărisma, ătis, n., = χάρισμα, a gift, present, Prud. prooem. Apotheos. 11; id. στεφ. 13, 61.

chăristĭa (car-), ōrum, n., = χαρίστεια or χαριστήρια, an annual family repast made three days after the Parentalia, on the 20th of February; a family banquet, at which existing family feuds were settled, Ov. F. 2, 617 sq.; Val. Max. 2, 1, 8; cf. Mart. 9, 56, 1.

charisticum, v. chartiaticum.

Chărĭtes, um, f., = Χάριτες, the Charites or Graces (pure Lat. Gratiae), usu. three, Aglaia, Euphrosyne, and Thalia (cf., however, Lidd. and Scott under the word), Ov. F. 5, 219; Sen. Ben. 1, 4, 4; Plin. 36, 5, 4, § 32.
In sing. acc. Gr. Charita, one of the Graces, Plin. 35, 10, 36, § 79.

chărĭtonblĕphăron, i, n., = Χαρίτων-βλέφαρον (eyelids of the Graces), a magical plant producing love, Plin. 13, 25, 52, § 142.

Charmădas, ae, m., = Χαρμάδας.

  1. I. An Academic philosopher, pupil of Carneades, Cic. Ac. 2, 6, 16; id. de Or. 1, 11, 45; id. Tusc. 1, 24, 59; Quint. 11, 2, 26.
  2. II. A Greek painter, Plin. 35, 8, 34, § 56.

Charmĭdes, ai or i, m., a comic person in Plaut. Trin.; hence, charmĭdātus, changed into Charmides, id. ib. 4, 2, 135; cf. decharmido.

Chăron, ontis (ōnis, Fulg. Myth. 1), m., = Χάρων.

  1. I. Charon, a ferryman in the Lower World, Cic. N. D. 3, 17, 43; Verg. A. 6, 299; id. Cul. 2, 15; Sen. Herc. Fur. 771.
    Hence,
    1. B. Chărōnēus, a, um, adj., of Charon, of the Lower World: scrobes, deep, Plin. 2, 93, 95, § 208.
  2. II. A Theban, Nep. Pelop. 2, 5.

Chărōndas, ae, m., = Χαρώνδας, a distinguished lawgiver in Catana, Cic. Leg. 1, 22, 57; Val. Max. 6, 5, 4; Sen. Ep. 90, 5.

charta, ae (chartus, i, m., Lucil. ap. Non. p. 196, 19). f., = ό χάρτης (cf. the letter A),

  1. I. a leaf of the Egyptian papyrus, paper, Plin. 13, 11, 21, § 68 sqq.; Lucr. 6, 112; 6, 114; Cic. Att. 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 113: dentata, smooth, Cic. Q. Fr. 2, 14 (15), 1: emporitica inutilis scribendo involucris chartarum segestriumque mercibus usum praebet, Plin. 13, 12, 23, § 76: epistulares, Mart. 14, 11 in lemm.; Dig. 33, 9, 3, § 10: novae, ib. 37, 11, 4: purae, ib. 32, 1, 52, § 4: transversa, Suet. Caes. 56: vacuae, Mart. 14, 10, 2.
    1. B. Meton.
      1. 1. The papyrus plant itse’f, Plin. 13, 11, 21, § 68.
        Far more freq.,
      2. 2. That which is written upon paper, a writing, letter, poem, etc., Lucr. 3, 10; 4, 971; Cic. Cael. 17, 70; id. Att. 2, 20, 3; Cat. 1, 6; 68, 46; Hor. C. 4, 9, 31; id. S. 1, 10, 4; id. Ep. 2, 1, 35; 2, 1, 161; 2, 1, 270; id. A. P. 310: Arpinae, i.e. Ciceronis, Mart. 10, 19.
  2. II. Transf., a thin leaf, plate, lamina, tablet (cf. Lidd. and Scott, under χάρτης, 3.): plumbea, Suet. Ner. 20.

chartācĕus, a, um, adj. [charta], made of paper, paper-: codices, Dig. 32, 50.

chartārĭus, a, um, adj. [charta],

  1. I. of or pertaining to paper, paper-: officinae, Plin. 18, 10, 20, § 89: calamus, App. Flor. 9.
  2. II. Subst.: chartārĭus, ii, m., a papermerchant, Diom. p. 313 P.; Inscr. Orell. 4159.
  3. III. chartārĭum, i, n., archives, Hier. adv. Ruf. 3, 6.

chartĕus, a, um, adj. [charta], of or pertaining to paper, paper- (ante- and postclass.): stadium, occupation in writing, Varr. ap. Non. p. 248, 13: supellex, Aus. Ep. 10, 40: pulvis, id. Praef. ad Griph.

chartĭātĭcum, i, n., = χαρτιατικόν, money for paper, Dig. 48, 20, 6 (others, charisticum, gift, present). ‡† chartŏphylax, ăcis, m., = χαρτοφύλαξ, a keeper of archives, Inscr. Grut. 587, 11.

chartŏpōla, ae, m., = χαρτοπώλης, a paper-merchant, Schol. Juv. 4, 27.

chartŭla, ae, f. dim. [charta], a little paper, a small writing, a bill, * Cic. Fam. 7, 18, 2; Gai Inst. 2, 77; Fronto ad Amic. 1, 15; Cod. Th. 8, 2, 2 al.

chartŭlārĭus, ii, m. [chartula]; in late Lat., a keeper of the archives of court, Cod. Th. 8, 1, 6 al.

chartus, i, v. charta init.

Chărybdis, is, f., = Χάρυβδις,

  1. I. a dangerous whirlpool between Italy and Sicily, opposite to Scylla, now Calofaro; personified, a monstrous female being, Mel. 2, 7, 14; Plin. 3, 8, 14, § 87: vasta, Lucr. 1, 723; Cat. 64, 156; Prop. 2 (3), 26, 54: implacata, Verg. A. 3, 420: Austro agitata, Ov. M. 8, 121: irrequieta, id. ib. 13, 730; acc. Charybdin, Hor. A. P. 145; Ov. M. 14, 75; so Cic. Phil. 2, 27, 67: Charybdim, id. Verr. 2, 5, 56, § 146 Zumpt N. cr.; abl. Charybdi, Hor. C. 1, 27, 19; Juv. 15, 17.
  2. II. Trop., any thing dangerous or destructive, Hor. C. 1, 27, 19: sanguinis, Prud. Cath. 6, 107: Charybdim bonorum voraginem potius (dixerim), Cic. de Or. 3, 41, 163.