Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

cēlo, āvi, ātum, 1, v. a. (contract. form of the gen. plur. part. pass. celatum = celatorum, Plaut. Trin. 2, 1, 15 Ritschl N. cr.) [cf. caligo], to hide something from one, to keep secret, to conceal; constr.,

  1. I. With a double acc., as in Gr κρύπτω τινά τι; cf. Zumpt, Gram. § 391 (class. in prose and poetry): neque enim id est celare, quicquid reticeas; sed cum, quod tu scias, id ignorare emolumenti tui causā velis eos, quorum intersit id scire, etc., Cic. Off. 3, 13, 57: te atque alios partum ut celaret suum, Ter. Hec. 3, 3, 24: ea ne me celet, consuefeci filium, id. Ad. 1, 1, 29; id. Hec. 3, 1, 40: non te celavi sermonem T. Ampii, Cic. Fam. 2, 16, 3: iter omnis celat, Nep. Eum. 8, 7: ut tegat hoc celetque viros, Ov. F. 4, 149.
    Rare, aliquem de aliquā re: de armis, de ferro, de insidiis celare te noluit? Cic. Deiot. 6, 18; id. Fam. 7, 20, 3 (more freq. in pass.: v. the foll.).
    Pass.: celor rem, but more freq. celor hoc, illud, etc., something is concealed from me: nosne hoc celatos tam diu, Ter. Hec. 4, 4, 23: sed tamen indicabo tibi quod mehercule inprimis celatum volebam, Cic. Q. Fr. 3, 5, 4.
    More freq. celor de re: non est profecto de illo veneno celata mater, Cic. Clu. 66, 189: credo celatum esse Cassium de Sullā uno, id. Sull. 13, 39: debes existimare te maximis de rebus a fratre esse celatum, id. Fam. 5, 2, 9: quod neque celari Alexandrini possent in apparanda fugā, Auct. B. Alex. 7.
    More rare, mihi res celatur: id Alcibiadi diutius celari non potuit, Nep. Alcib. 5, 2 (al. Alcibiades).
  2. II. With one acc.
    1. A. With acc. of the direct object: aliquid, to conceal, hide, cover; and of persons: aliquem, to hide, conceal one.
      1. 1. Aliquid (so most freq.): celem tam insperatum gaudium? Ter. Heaut. 3, 1, 5: iras, id. Hec. 2, 2, 11: sententiam, Cic. Ac. 2, 18, 60: crudelia consilia dulci formā, * Cat. 64, 175: perjuria, Tib. 1, 9, 3: factum, Verg. A. 1, 351: aurum, Hor. C. 3, 3, 42: fontium origines, id. ib. 4, 14, 45: sol diem qui Promis et celas, id. C. S. 10: manibus uterum, to conceal by covering, Ov. M. 2, 463: vultus manibus, id. ib. 4, 683.
        With dat. (locat.) of place: sacra alia terrae celavimus, Liv. 5. 5, 1, § 9 Weissenb. ad loc. (al. terrā).
        Pass.: quod celatum est atque occultatum usque adhuc, Plaut. Aul. 2, 3, 10; cf. id. Trin. 1, 2, 127: quod turpiter factum celari poterat, Caes. B. G. 7, 80, 5: armorum tertia pars celata, id. ib. 2, 32 fin.: amor celatus, Ter. And. 1, 1, 105: ut celetur consuetio, Plaut. Am. 1, 2, 28; so Lucr. 1, 904; 5, 1159; Tib. 1, 2, 34; Prop. 3 (4), 25, 11; Hor. C. 4, 9, 30; Ov. M. 9, 516 et saep.
      2. 2. Aliquem, to hide, conceal one: plerosque hi qui receperant, celant, Caes. B. C. 1, 76: aliquem silvis, Verg. A. 10, 417; cf. id. ib. 6, 443: fugitivum, Dig. 11, 4, 1: se tenebris, Verg. A. 9, 425: a domino, Dig. 21, 1, 17 pr.
        Pass.: diu celari (virgo) non potest, Ter. Eun. 2, 3, 4; id. Heaut. 4, 3, 20: celabitur auctor, Hor. S. 2, 4, 11: capillamento celatus, Suet. Calig. 11; cf. id. Dom. 1.
    2. B. With acc. of the remote object: celare aliquem (diff. from the preced.), to conceal, hide from one: Jovis hospitalis numen numquam celare potuisset, homines fortasse celavisset, Cic. Deiot. 6, 18; so id. Off. 3, 13, 57; Ov. H. 18, 13 al.
      Pass.: celabar, excludebar, Cic. Agr. 2, 5, 12; id. Fam. 5, 19, 2; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5: non ego celari possum, quid, etc., Tib. 1, 8, 1.
    3. C. Absol.: non est celandum, Nep. Att. 12, 2: celatum indagator, Plaut. Trin. 2, 1, 15.
      P. a. as subst.: cēlāta, ōrum, n., secrets: et celata omnia Paene pessum dedit, Plaut. Trin. 1, 2, 127.

* celostrata antepagmenta, Vitr. 4, 6, 6; of unknown signif. and various readings (others propose cerostrota, inlaid with horn; and others, clathrata, furnished with a trellis; v. Schneid. ad h. l.).

cĕlox, ōcis, f. [celer, cello] (orig. adj., related to celer, as atrox to ater, ferox to ferus, etc.; cf. Doed. Syn. 2, p. 123; later

  1. I. subst., sc. navis, ratis, etc.), a swift-sailing ship, a cutter, yacht, κέλης, Enn. ap. Isid. Orig. 19, 1, 22; Varr. and Turp. ap. Non. p. 533, 5 sq.; Liv. 21, 17, 3: celocem (celetem, Sillig), Plin. 7, 56, 57, § 208 et saep.; cf. Isid. Orig. l. l.: publica, a packet-boat, Plaut. Capt. 4, 2, 94; humorously for a full belly, id. Ps. 5, 2, 12.
  2. II. Adj., swift, quick, but with reference to the first signif., Plaut. Poen. 3, 1, 40; cf. id. ib. 3, 1, 4; so id. Mil. 4, 1, 40 sq.