Lewis & Short

cătīnum, i, v. catinus init.

cătīnus, i, m. (cătīnum, i, n., Cato, R. R. 84, 1; cf. Prisc. p. 556 P.; on the contr. Charis. p. 60 ib.) [kindr. with the Siculian κάτινον, Varr. L. L. 5, § 120, p. 35 Bip.; cf. O. Müll. Etrusk. 1, p. 13; cf. also Sanscr. katina, vas fictile],

  1. I. a deep vessel for serving up or cooking food, a bowl, dish, pot, Varr. R. R. 1, 63, 1; id. ap. Non. p. 546, 14; Maecen. ap. Charis. p. 61 P.; Hor. S. 1, 3, 92; 1, 6, 115; 2, 2, 39; 2, 4, 77 al.
    Also for melting metals, a crucible, Plin. 33, 4, 21, § 69; 33, 6, 35, § 107; for incense, a censer, Suet. Galb. 18.
  2. II. Of things of similar form.
    1. A. The air-vessel in a hydraulic instrument, Vitr. 10, 7, 1 sq.
    2. B. Saxi, a (natural) hollow in a rock, Plin. 34, 12, 32, § 125.