Lewis & Short

cantĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. act. [canto; cf. Varr. L. L. 6, 7, § 75 Müll.; 8, 33, § 119], to sing or play often or repeatedly (rare): ut habeas quīcum cantites, Ter. Ad. 4, 7, 32: carmina in epulis esse cantitata a singulis convivis de clarorum virorum laudibus, Cic. Brut. 19, 75 (cf. cano, II. B.); Suet. Ner. 39: dulce cantitant aves, App. M. 6, p. 175.