Lewis & Short

bullĭo, īre, v. bullo.

bullo, āre, and bullĭo, īvi, ītum, 4, v. n. [bulla],

  1. I. to be in bubbling motion, to be in a state of ebullition, to bubble.
          1. (α) Form bullo, āre: ubi bullabit vinum, ignem subducito, Cato, R. R. 105; Cels. 2, 7; 7, 4, 2; Calp. Ecl. 1, 11; Plin. 9, 7, 6, § 18; 18, 31, 74, § 317.
          2. (β) Form bullio, īre: bullientes fontes, Vitr. 8, 3; Cels. 5, 19, 28; Pers. 3, 34; Apic. 4, 119; 6, 212.
            As v. a. in part. pass.: ammoniacum cum vino et melle mittis in ollam et bullita (sodden, i. e. half-cooked) atteres, dabisque ad bibendum, Veg. 2, 17, 5 (1, 45, 5).
  2. II. Trop.: indignatione, to boil with rage, fty in a passion, App. M. 10, p. 250, 34: libidinum incendio bulliebant, Hier. ad Eustach. p. 236, 1, 1.