Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

auctumnālis (correctly aut-), e (old form autumnal, related as facul to facile, volup to volupe, famul to famulus, Varr. ap. Charis. p. 94), adj. [auctumnus], of or pertaining to the autumn, autumnal: aequinoctium autumnal, Varr. ap. Charis. l. l.: aequinoctium autumnale, Varr. R. R. 1, 28 fin.; so Liv. 31, 47: (aestuus) tumentes autumnali (aequinoctio) amplius quam verno, Plin. 2, 97, 99, § 215: tempus autumnale, Varr. R. R. 1, 39, 1: lumen autumnale, * Cic. Arat. 285: agnus, Col. 7, 3, 11: rosa, Plin. 21, 4, 10, § 19: imbres, id. 19, 3, 13, § 37: pruna, Prop. 5, 2, 15: corna autumnalia, Ov. M. 8, 665, and 13, 816 et saep.

1. auctumnus (correctly aut-), i, m. (autumnum, i, n., Varr.ap.Non.p.71, 20). [This word was anciently referred to augeo, as the season of increase, as by Paul. ex Fest. p. 23, 11 Müll.; so Curtius. But Corssen and others, in view of its correct form, autumnus, refer it to the Sanscr. av, to do good to, to satisfy one’s self; cf. the Gr. ἐνηνής (i.e. ἐνηϝής), good, kindly, and 2.aveo, to be well.] The season of abundance, the autumn.

  1. I. Lit. (from the 22d of September to the 22d of December; acc. to the designation of the ancients, from the entering of the sun into Libra until the setting of the Pleiades, comprising 91 days, Varr. R. R. 1, 28): quae temporis quasi naturam notant, hiems, ver, aestas, autumnus, Cic. Part. Or. 11: Vites autumno fundi suadente videmus, Lucr. 1, 175: Inde autumnus adit, id. 5, 743: pomifer, Hor. C. 4, 7, 11: varius purpureo colore, id. ib. 2, 5, 11: sordidus calcatis uvis, Ov. M. 2, 29: letifer, sickly (on account of the diseases that prevail in autumn), Juv. 4, 56: sub autumno, Ov. A. A. 2, 315: autumno adulto, about the middle of autumn, Tac. A. 11, 31: vergente, drawing to a close, id. ib. 11, 4: flexus autumni, id. H. 5, 23 al.
    In plur.: Frustra per autumnos nocentem Corporibus metuemus Austrum, Hor. C. 2, 14, 15; Ov. M. 1, 117; 3, 327.
  2. * II. Meton., the produce of the autumn, the harvest: et multa fragrat testa senibus autumnis, i. e. vino vetere, Mart. 3, 58, 7.

autumnālis, -nesco, -nĭtas, -no, -num, -nus, v. auctumnalis, etc.

autŭmo, āvi, ātum, 1, v. n. [for aitumo, as a lengthened form of aio; cf. negumo for nego; for the termination -tumo, cf. aes, aestimo, q. v., aeditumus, finitumus, and maritumus].

  1. I. Lit., to say aye, to affirm (mostly of questionable assertions, Ellis ad Cat. 44, 2; opp. nego, to say nay); hence, to assert, aver, say, name (chiefly anteclass.; esp. freq. in Plaut.; syn.: dico, affirmo, confirmo; used only once by Ter. and Hor., and never by Cic., Lucr., or Verg.): Ipsus sese ut neget esse eum qui siet, Meque ut esse autumet qui ipsus est, Plaut. Ps. 4, 1, 21: factum id esse hic non negatet deinde facturum autumat, * Ter. Heaut. prol. 19: flexa non falsa autumare dictio Delphis solet, Pac. ap. Non. p. 237, 3; so Lucil. ib.: aut hic est aut hic affore actutum autumo, id. ib.: quas (res) si autumem omnis, nimis longus sermost, Plaut. Men. 5, 2, 8; id. Am. 1, 1, 150; 1, 1, 260; id. Capt. 4, 2, 105; 4, 2, 117; 5, 2, 2; 5, 2, 8; id. Ep. 5, 1, 37; id. Bacch. 4, 7, 24; id. Men. prol. 8; id. Merc. 5, 2, 103; id. Pers. 1, 3, 71; 2, 2, 32; id. Ps. 4, 2, 28; id. Rud. 3, 3, 42; id. Trin. 2, 2, 48; 3, 2, 77; 3, 3, 15: te esse Tiburtem autumant, * Cat. 44, 2; Hor. S. 2, 3, 45: ab Elissā Tyriā, quam quidam Dido autumant, Carthago conditur, Vell. 1, 6, 4 Halm.
    In pass.: quasi salsa muriatica esse autumantur, Plaut. Poen. 1, 2, 32.
  2. II. Meton., effect for cause, to think, believe: bene quam meritam esse autumas, Dicis male mereri, auct. ap. Cic. Or. 49, 166; id. Top. 13, 55 (Trag. Rel. p. 265 Rib.).