Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

audītāvi: saepe audivi, Paul. ex Fest. p. 24 Müll.

audītĭo, ōnis, f. [audio].

  1. I. A hearing, a listening to (syn.: auditus, auscultatio): (pueri) fabellarum auditione ducuntur, Cic. Fin. 5, 15, 42: qui est versatus in auditione et cogitatione, quae studio et diligentiā praecurrit aetatem, id. de Or. 2, 30, 131; Quint. 2, 2, 11; 10, 1, 10: audite auditionem in terrore vocis ejus, hear a hearing (after the Heb.), i. e. hear attentively, Vulg. Job, 37, 2.
  2. II. Hearsay: hoc solum auditione expetere coepit, cum id ipse non vidisset? Cic. Verr. 2, 4, 46.
    Hence, meton.,
          1. (α) (Abstr. pro concr.) A report, hearsay, news (also in plur.): si accepissent famā et auditione esse quoddam numen et vim deorum, Cic. N. D. 2, 37, 95: fictae auditiones, id. Planc. 23, 56: ne tenuissimam quidem auditionem de re accepi, not even the slightest inkling, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1: His rebus atque auditionibus permoti etc., Caes. B. G. 4, 5; 7, 42: falsae auditiones, Tac. A. 4, 11 fin.: ab auditione malā non timebit, Vulg. Psa. 111, 7; ib. Nah. 3, 19.
            And
          2. (β) Effect for cause, the voice: Domine, audivi auditionem tuam et timui, Vulg. Hab. 3, 2.
  3. III. The hearing of a pupil (cf. audio, II. A. 2.); hence, meton. (abstr. pro concr.), a lecture, lesson, discourse (perh. only post-Aug.): Sedere in scholis auditioni operatos, Plin. 26, 2, 6, § 11: egressus ex auditione, Gell. 14, 1; 18, 2; 19, 8.
  4. * IV. For auditus, the sense of hearing, the hearing, App. Dogm. Plat. p. 9, 27.

* audītĭuncŭla, ae, f. dim. [auditio], a brief discourse (cf. auditio, III.): auditiunculā quādam de Catonis familiā aspersus es, with some little account of, Gell. 13, 20, 5.

audītor, ōris, m. [audio], a hearer, an auditor (syn.: qui audit, discipulus).

  1. I. In gen., Cic. Or. 8, 24; 35, 122; id. N. D. 3, 1, 2; id. Brut. 51, 191; id. Att. 16, 2; Suet. Aug. 86; Vulg. Num. 24, 4; ib. Job, 31, 35; ib. Rom. 2, 13; ib. Jac. 1, 22 al. (auditores in Cic. is freq. periphrased by qui audiunt, Sest. 44; de Or. 1, 5, 17; 1, 51, 219).
  2. II. Esp., one that hears a teacher, a pupil, scholar, disciple (cf. audio, II. A. 2.): Demetrius Phalereus Theophrasti auditor, Cic. Fin. 5, 19, 54; so id. N. D. 1, 15, 38; id. Ac. 1, 9, 34; id. Div. 2, 42, 87; Sen. Contr. 4, 25 fin.; Ov. P. 4, 2, 35.
  3. III. Meton.; Varro uses auditor once of a reader of a book, as analogous to the hearing of an oral discourse, Varr. L. L. 6, § 1 Müll. (so vox of a writer: inconditā ac rudi voce memoriam servitutis composuisse, Tac. Agr. 3; cf.: epistolis obtundere, Cic. Att. 8, 1, 4).

audītōrĭālis, e, adj. [auditorium], of or pertaining to a school (post-class.): scholastici, Aug. c. Pelag. 6, 11.

audītōrĭus, a, um, adj. [auditor], relating to a hearer or hearing.

  1. I. As adj. only once: cavernae, the auditory passages, Cael. Aur. Tard. 2, 3.
    Far more freq.,
  2. II. Subst.: audītōrĭum, ii, n.
    1. A. A hearing of a cause at law, a judicial examination (cf. audio, II. A. 3.), Dig. 4, 8, 41.
    2. B. The place where something (a discourse, a lecture) is heard, a lecture-room, hall of justice (not in Cic.; perh. in gen. not before the Aug. period): cujus rei gratiā plenum sit auditorium, Quint. 2, 11, 3: domum mutuatur et auditorium exstruit etc., Tac. Or. 9; 10; 39: nonnulla in coetu familiarium velut in auditorio recitavit, Suet. Aug. 85; id. Tib. 11; id. Claud. 41; id. Rhet. 6; * Vulg. Act. 25, 23; Dig. 42, 1, 54; 49, 9, 1; 4, 4. 18 al.
      Trop., of the forum: non rudibus dimicantes nec auditorium semper plenum, Tac. Or. 34.
    3. C. A school, in opp. to public life: condicio fori et auditorii, Quint. 10, 1, 36.
    4. D. The assembled hearers themselves, the audience, auditory: nuper adhibito ingenti auditorio, Plin. Ep. 4, 7; so App. Mag. p. 320, 33.

1. audītus, a, um, Part. of audio.

2. audītus, ūs, m. [audio].

  1. I. A hearing, listening (so perh. only post-Aug.; syn.: auditio, auscultatio): ea plurium auditu accipi, Tac. A. 4, 69: breviauditu, id. H. 2, 59: auditus auris, Vulg. 2 Reg. 22, 45; ib. Job, 42, 5: auditu audietis (by Hebraïsm), ib. Matt. 13, 14.
    Hence, the instruction listened to (cf. audio, II. A. 2.): quis dignior umquam Hoc fuit auditu? Luc. 10, 183.
    Also (like auditio, II.), a rumor, report: occupaverat animos prior auditus, Tac. H. 1, 76: Quis credidit auditui nostro? Vulg. Joan. 12, 38; ib. Rom. 10, 16.
  2. II. The sense of hearing, the hearing (class.): auditus autem semper patet, Cic. N. D. 2, 57, 144: num quid aliquo sensu perceptum sit, aspectu, auditu, tactu, odore, gustatu, Auct. ad Her. 2, 5: aures acerrimi auditūs, Plin. 8, 32, 50, § 114; 23, 4, 42, § 85: Si totum corpus oculus, ubi auditus? Vulg. 1 Cor. 12, 17 bis. al.
    In plur.: auditus hominum deorumque mulcens, i. e. aures, App Dogm. Plat. 1.