Lewis & Short

arvus, a, um, adj. [for aruus from aro].

  1. I. That has been ploughed, but not yet sown, ploughed, arable: ager, arvus et arationes ab arando, Varr. L. L. 5, § 39 Müll.: arvum, quod aratum nec dum satum est, id. R. R. 1, 29; Paul. ex Fest. p. 25 Müll.: aut arvus est ager aut consitus aut pascuus aut florens, Isid. Orig. 15, 13: Non arvus hic, sed pascuus est ager, Plaut. Truc. 1, 2, 47: agri arvi et arbusti et pascui lati atque uberes, Cic. Rep. 5, 2, 3.
    Hence,
  2. II. Subst.
    1. A. arva, ae, f. (sc. terra), an arable field, cornfield; only twice, ante-class., Naev. ap. Non. p. 192, 30; Pac. ib.
    2. B. arvum, i, n. (sc. solum), an arable field, cultivated land, a field, ploughed land, glebe (cf. Doed. Syn. III. p. 8; class.): nec scibat ferro molirier arva, Lucr. 5, 934; 1, 314: sol lumine conserit arva, id. 2, 211; cf. id. 2, 1162; Ov. M. 1, 598; 11, 33; Verg. G. 2, 263 et saep.: ex arvo aeque magno, Varr. R. R. 1, 7, 2: prata et arva et pecudum greges diliguntur isto modo, quod fructus ex eis capiuntur, Cic. N. D. 1, 44, 122: arva non afferent cibum, Vulg. Hab. 3, 17: Numidae pabulo pecoris magis quam arvo student, Sall. J. 90, 1: ne perconteris, fundus meus, optime Quincti, Arvo pascat erum, Hor. Ep. 1, 16, 2 (i. e. frugibus: arvum autem ab arando dictum est, Crucq.): arva per annos mutant, et superest ager, Tac. G. 26; Suet. Ner. 31; id. Dom. 7.
      1. 2. Meton.
        1. a. A region, country: Aspicis en praesens, quali jaceamus in arvo, Ov. P. 4, 7, 3.
        2. b. Poet., in gen., fields, plains, regions: arva putria, Liv. And. ap. Fest. p. 181 Müll.: genus humanum multo fuit in arvis durius, Lucr. 5, 925; 2, 1154: nec pisces (queunt) vivere in arvis, id. 3, 785: Circaea arva, Ov. M. 14, 348: Peneïa, id. ib. 12, 209; so id. ib. 15, 52; 15, 276; 11, 62; 11, 196; Verg. A. 5, 703 et saep.: pomosa, Prop. 5, 7, 81: quā tumidus rigat arva Nilus, Hor. C. 3, 3, 48; id. Epod. 16, 54; so, arva deserti, Vulg. Jer. 23, 10: arva pacis, ib. ib. 25, 37.
          Hence also,
          1. (α) For pascuum, pasture-ground: Arvaque mugitu sancite bovaria longo: Nobile erit Romae pascua vestra forum, i. e. the Forum Boarium at Rome, Prop. 5, 9, 19.
          2. (β) Arva Neptunia, for the sea, Verg. A. 8, 695 (cf. id. ib. 6, 724: campi liquentes).
          3. (γ) Land, a shore, coast: jamque arva tenebant (angues), Verg. A. 2, 209.