Lewis & Short

ar-rĭgo (adr-, Dietsch, Halm; arr-, Fleck., Rib., Weissenb.), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to set up, raise, erect (not used by Cic., but for it he employs erigere).

  1. I. Lit.: leo comas arrexit, Verg. A. 10, 726; so id. ib. 4, 280: aurīs, Plaut. Rud. 5, 2, 6; so Ter. And. 5, 4, 30; Ov. M. 15, 516; Verg. A. 2, 303 (translatio a pecudibus, Don. ad Ter. l. c.; cf. opp. demittere aures, Hor. C. 2, 13, 35): linguam, Mart. 11, 62, 10: tollit se arrectum quadrupes, Verg. A. 10, 892; so id. ib. 5, 426; 2, 206 et saep.
  2. II. Trop., to encourage, animate, rouse, excite: eos non paulum oratione suā Marius adrexerat, Sall. J. 84, 4: cum spes arrectae juvenum, when hope was aroused, Verg. G. 3, 105: arrectae stimulis haud mollibus irae, id. A. 11, 452: Etruria atque omnes reliquiae belli adrectae, are in commotion, are roused, Sall. H. 1, 19, p. 220 Gerl.: adrectā omni civitate, excited with wonder, Tac. A. 3, 11.
    Esp. freq. arrigere aliquem or animos, to incite, rouse the mind or courage to something, to direct to something (sometimes with ad aliquam rem): vetus certamen animos adrexit, Sall. C. 39, 3 Kritz: sic animis eorum adrectis, id. J. 68, 4; 86, 1 al.; Liv. 45, 30: arrexere animos Itali, Verg. A. 12, 251: his animum arrecti dictis, id. ib. 1, 579: arrecti ad bellandum animi sunt, Liv. 8, 37 (cf. erigo).
    Hence, arrectus (adr-), a, um, P. a., set upright; hence, steep, precipitous (rare): pleraque Alpium ab Italiā sicut breviora, ita arrectiora sunt, Liv. 21, 35 fin.: saxa arrectiora, Sol. c. 14.