Lewis & Short

armĭger (ARMIGERVS in a late inscr., Orell. 3631), gĕra, gĕrum, adj. [arma-gero], bearing weapons, armed, warlike (in this last sense rare, instead of armifer).

  1. I. Pennigero non armigero in corpore, Att. ap. Cic. Fam. 7, 33: cum paucis armigeris, Curt. 3, 12: Phoebumque, armigerum deum (i. e. Martem), Sil. 7, 87: Colchis armigeră proelia sevit humo, Prop. 4, 10, 10: sulcus, Claud. I. Cons. Stil. 324, i. q. armiferum arvum (v. armifer fin.).
  2. II. Subst., an armor-bearer, shield-bearer, a female armorbearer (this is the prevailing signif. of the word).
    1. A. Masc.: armiger, Plaut. Merc. 5, 2, 11; id. Cas. prol. 55: Sergius armiger Catilinae, i.e. an adherent, Cic. Dom. 5: regisque Thoactes Armiger, Ov. M. 5, 148; so id. ib. 12, 363: hic (Butes) Dardanio Anchisae Armiger ante fuit, Verg. A. 9, 648: vocavit armigerum suum, Vulg. Jud. 9, 54; ib. 1 Reg. 14, 1; ib. 1 Par. 10, 4 et saep.: armiger Jovis, i. e. aquila, Ov. M. 15, 386; Verg. A. 9, 564 (cf. Hor. C. 4, 4, 1: minister fulminis ales): armiger hac magni patet Hectoris, i. e. the promontory of Misenus, named after Misenus, the armor-bearer of Hector, Stat. S. 2, 77.
    2. B. Fem.: armigera, of the armor-bearer of Diana, Ov. M. 3, 166; 5, 619.