Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

appĕtītĭo (adp-), ōnis, f. [appeto], * a grasping at something, a reaching after.

  1. I. Lit.: adpetitio solis, Cic. Div. 1, 23, 46.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., a passionate longing or striving for something, strong desire or inclination (most freq. in Cic.): aliter adpetitio (eam enim esse volumus ὁρμήν), quā ad agendum impellimur et id adpetimus, quod est visum, moveri non potest, Cic. Ac. 2, 8, 24; so id. Fin. 3, 7, 23; id. N. D. 3, 13, 33: alieni, id. Off. 3, 6, 30: societatis, Sen. Ep. 9.
    2. * B. Esp., a desire for food, an appetite (cf. abstinentia), Gell. 16, 3, 2.

appĕtītor (adp-), ōris, m. [appeto], one that strives or longs for something (eccl. and late Lat.): alienorum, Vulg. 1 Pet. 4, 15; boni linteaminis, Lampr. Alex. Sev. 40; so Amm. 25, 5; Arn. 4, p. 136.

1. appĕtītus (adp-), a, um, Part. of appeto.

2. appĕtītus (adp-), ūs, m. [appeto].

  1. * I. An onset, attack, assault: reprimebat barbaricos appetitus, Amm. 30, 5.
    Far more freq.,
  2. II. Trop.
    1. A. A passionate, eager longing or desire for a thing (in the class. per. perh. only in Cic.): adpetitus voluptatis, Cic. Off. 1, 30, 105: sub te erit appetitus ejus, Vulg. Gen. 4, 7; ib. Ezech. 21, 16.
      Hence, without gen.,
    2. B. The power or faculty of desire: duplex est vis animorum atque naturae: una pars in adpetitu posita est, quae est ὁρμή Graece, quae hominem huc atque illuc rapit, altera in ratione, etc., Cic. Off. 1, 28, 101; so id. N. D. 2, 47, 122; id. Div 1, 32.
    3. C. The passions, appetites: ut adpetitus rationi oboediant, Cic. Off. 1, 29, 102; so id. N. D. 2, 12, 34.