Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

angŭlāris, e, adj. [angulus], having corners or angles, angular: lapis, a square stone, Cato, R. R. 14, 1; Col. 5, 3, 2: lapis, a corner-stone, Vulg. Job, 38, 6; and, in trop. sense, ib. Isa. 28, 16; ib. Ephes. 2, 20; ib. 1 Pet. 2, 6: pilae, corner pillars of an arcade, Vitr. 7, 11.
Hence, subst.: angŭlā-ris, is, m., an angular vessel, Apic. 5, 3 al.

angŭlātim, adv. [angulus], from corner to corner, from angle to angle (post-class.): cuncta perlustrari, App. M. 9, p. 237, 26; so id. ib. 3, p. 103; Sid. Ep. 7, 9.

angŭlo, āre, v. a. [angulus], to make angular or cornered, Ambros. Ep. 42.
Hence, * angŭlātus, a, um, P. a., made angular; with angles, angular: corpuscula, Cic. N. D. 1, 24.

angŭlōsus, a, um, adj. [angulus], full of corners (post-Aug.; perh. only in Plin.): folia, Plin. 16, 23, 35, § 86: acini, id. 15, 24, 29, § 100: recessus, id. 4, 4, 5, § 9: gemmae, id. 37, 12, 75, § 196 et saep.

angŭlus, i, m. [cf. ἀγκύλος, crooked, bent, angular, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.; v. ango], an angle, a corner.

  1. I. Lit.
    1. A. Math. t. t., an angle: angulus optusus, Lucr. 4, 355: angulus acutus, Plin. 12, 3, 29, § 50: meridianus circulus horizonta rectis angulis secat, Sen. Q. N. 5, 17; so, ad pares angulos ad terram ferri, at right angles, perpendicularly, Cic. Tusc. 1, 17, 40: Hoc ubi suffugit sensum simul angulus omnis, Lucr. 4, 360: figura, quae nihil habet incisum angulis, nihil anfractibus, Cic. N. D. 2, 18.
    2. B. A corner: hujus lateris alter angulus qui est ad Cantium, Caes. B. G. 5, 13: extremus, the extreme point, corner, Ov. M. 13, 884; Hor. S. 2, 6, 8; Plin. 37, 10, 66, § 178: arcae anguli, Vulg. Exod. 25, 12: quattuor anguli pallii, ib. Deut. 22, 12: hic factus est in caput anguli, the corner-stone, ib. Matt. 21, 42: anguli oculorum, the corners of the eyes, Cels. 6, 6, 31; Plin. 24, 14, 77, § 126: anguli parietum, the angles of walls, id. 2, 82, 84, § 197; so, murorum, Vulg. 2 Par. 26, 13: in angulis platearum, ib. Matt. 6, 5: quattuor anguli terrae, the four quarters of the earth, ib. Apoc. 7, 1.
  2. II. Transf.
    1. A. A retired, unfrequented place, a nook, corner, lurking-place: in angulum abire, * Ter. Ad. 5, 2, 10: nemo non modo Romae, sed nec ullo in angulo totius Italiae oppressus aere alieno fuit, quem etc., Cic. Cat. 2, 4 fin.: ille terrarum mihi praeter omnes Angulus ridet, Hor. C. 2, 6, 14: angulus hic mundi nunc me accipit, Prop. 5, 9, 65: gratus puellae risus ab angulo, Hor. C. 1, 9, 22; Vell. 2, 102, 3.
      Contemptuously, of the schools or places of private discussion, in contrast with public, practical life: quibus ego, ut de his rebus in angulis consumendi otii causā disserant, cum concessero, etc., Cic. de Or. 1, 13, 57: earum ipsarum rerum, quas isti in angulis personant, reapse, non oratione perfectio, id. Rep. 1, 2; Lact. 3, 16.
      On the contr. without contempt, in Seneca, Ep. 95.
      So also, detractingly, of a little country-seat, in opp. to the city: quod Angulus iste feret piper, that hole, said by the discontented steward, Hor. Ep. 1, 14, 23 (so without detraction: recessus, Juv. 3, 230).
      * Trop.: me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, into every strait, embarrassment (the figure is taken from a contest or game, in which one strives to get his antagonist into a corner), Cic. Caecin. 29.
    2. B. A projection of the sea into the land, a bay, gulf: Gallicus, Cato ap. Charis. p. 185 P.