Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* altē̆grădĭus (altī̆gr-), a, um, adj., = alte gradiens, walking erect, Tert. Vel. Virg. 17.

* altĭcinctus, a, um, adj. [alte-cinctus], high-girded, i. e. active, busy (cf. accingo, II. B.): ex alticinctis unus atriensibus, Phaedr. 2, 5, 11.

* altĭcŏmus, a, um, adj. [alte-coma); of trees, having foliage high up or on the top: cupressus, Tert. Jud. Dom. c. 8.

* altĭjŭgus, a, um, adj. [alte-jugum], that has a lofty summit: montes, Paul. Nol. Nat. XIII. S. Fel. 660 Mur.

altĭlāneus, a, um, adj. [alte-lana], of deep, thick wool: BERBECES, ARIETES, Fragm. Fr. Arv. ap. Marin. p. 145 and Inscr. Orell. 1798; cf. Serv. ad Verg. A. 12, 170.

altĭlĭārius, ii, m. [altilis], one that fattens birds, esp. fowls, Inscr. Orell. 2866: Inser. Murat. 906, 9; cf. altiliarius: ὀρνιθοτρόφος, Gloss. Philox.

altĭlis, e, adj. [alo].

  1. I. Pass.
    1. A. Fattened, esp. of domestic animals (syn. saginatus): boves, Varr. R. R. 2, 1, 20: cochleae, Plin. 9, 56, 56, § 174: avium altilium, Vulg. 3 Reg. 4, 23.
      Hence, absol.: altilis (sc. avis), a fattened bird, esp. of fowls: satur altilium, Hor. Ep. 1, 7, 35: minor altilis, Juv. 5, 168; 5, 115: carnes altilium, Vulg. Ez. 39, 18; and neutr.: altilia: tauri mei et altilia occisa sunt, ib. Matt. 22, 4.
    2. B. Fat, full, large: gallina, Plin. 10, 50, 71, § 139; so id. 17, 24, 37, § 220; Auct. Priap. 32.
      Of plants: asparagi, Plin. 19, 4, 19, § 2.
      Of athletae: homines, Tert. Spect. 18.
    3. * C. In Plaut. once trop. for rich, abundant: divitiis maximis, dote altili atque opimā, a fat and rich dowry, Plaut. Cist. Fragm. ap. Non. 72, 18; cf. id. Capt. 2, 2, 31.
  2. * II. Act., nutritive, nourishing: sanguis, Macr. S. 7, 4.

Altīnum, i, n., = Ἄλτινον, a town in the north of Italy, near Venice, at the mouth of the river Silis, upon the shore of the Adriatic Sea, distinguished for its fat sheep and magnificent villas; now Altino, Mart. 14, 155; Plin. 3, 16, 20, § 118; 3, 18, 22, § 126; cf. Mann. Ital. 1, 85, 86.
Hence, Altīnus, a, um, adj., pertaining to Altinum, Col. 6, 24.
Altīnas, ātis, the same, Col. 7, 2, 3.
Altīnātes, ium, m., its inhabitants, Plin. Ep. 3, 2.

altĭpendŭlus, a, um, adj. [alte-pendo], hanging high: aliquot reliquimus altipendulos vindemiae superstites, M. Aur. Ant. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 4, 6.

* altĭpĕta, ae, adj. comm. [alte-peto], aspiring, high-flying: levitas, Paul. Nol. Ep. 12 med.

altĭpŏtens, ntis, adj. [alte-potens], of high power, very mighty, Mart. Cap. 2, p. 32.

altĭsŏnus, a, um, adj. [alte-sonus].

  1. I. High-sounding, sounding from on high (very rare and only poet.): cardo, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. Rel. p. 25 Rib.): in altisono caeli clupeo, id. ap. Varr. L. L. 5, § 19 Müll.: Juppiter, Cic. Carm. Div. 1, 47: parens, Sen. Herc. Oet. 530: maritus, * Claud. Ep. 2, 27.
  2. II. Trop., high, sublime: Maro, * Juv. 11, 179.

altispex, spĭcis, m. [alte-specio], looking down from a height, Att. ap. Non. 357, 7 dub.

altĭtŏnans, antis, adj. [alte-tonans], thundering from on high: Juppiter, Enn. Ann. 2, 6: pater altitonans, i. e. Jupiter, Cic. Carm. Div. 1, 12.
Hence, in gen., of wind, loud-roaring: Volturnus, * Lucr. 5, 745.

* altĭtŏnus, a, um, adj. [alte-tonus], = altitonans: flammeae zonae, Varr. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31.

altĭtūdo, dĭnis, f. [altus], height or depth (cf. alo, p. a. init.).

  1. I. Height, altitude (syn.: altum, cacumen, culmen, vertex, apex).
    1. A. Lit.: altitudinem temperato, Cato, R. R. 22, 23: altitudo aedium, Cic. Off. 3, 16: montium, id. Agr. 2, 19; Vulg. Isa. 37, 24: in hac immensitate altitudinum, Cic. N. D. 1, 20: navis, Caes. B. G. 4, 25: muri, Nep. Them. 6, 5: moenium, Tac. H. 3, 20; so absol.: fore altitudines, quas cepissent hostes (sc. montium), heights, Liv. 27, 18.
    2. B. Trop., height, loftiness: elatio atque altitudo orationis, Cic. Brut. 17: fortunae et gloriae, id. Rab. Post. 16: animi, greatness of soul, nobleness of mind, id. Fam. 4, 13, 7; so Liv. 4, 6 fin.; Gell. 17, 2 et saep.
  2. II. Depth (syn.: altum, profundum).
    1. A. Lit.: spelunca infinitā altitudine, Cic. Verr. 2, 4, 48; so id. ib. 2, 5, 27; id. Div. 1, 43: fluminis, Caes. B. G. 4, 17: maris, id. ib. 4, 25: terrae, Vulg. Matt. 13, 5; ib. Marc. 4, 5: plagae, Cels. 7, 7, § 9.
    2. B. Trop., depth, extent (eccl. Lat.): O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei, Vulg. Rom. 11, 33.
      Spec., depth of soul, secrecy, reserve, Gr βαθύτης: exercenda est facilitas et altitudo animi, quae dicitur, i. e. a serenity or calmness that conceals the real feelings, Cic. Off. 1, 25, 88.
      In mal. part.: ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis, Sall. J. 95, 3: per illos dies egit altitudine animi, Tac. A. 3, 44; id. H. 4, 86: altitudines Satanae, deep plots, Vulg. Apoc. 2, 24.

altĭuscŭlē, adv., v. altiusculus.

altĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [altus], rather high, a little too high (only in the foll. exs.): usus est calceamentis altiusculis, * Suet. Aug. 73.
Adv.: altĭuscŭlē, somewhat highly, App. M. 8 fin.; 2, p. 117, 34 Elm.

altĭvŏlans, antis, adj. [alte-volans], flying high, soaring: genus antivolantum (i. e. aves), Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 84 Vahl.): altivolans solis rota, * Lucr. 5, 433.

* altĭvŏlus, a, um, adj. [alte-volo], flying high, soaring: aves, Plin. 10, 19, 21, § 42.