Lewis & Short

al-līdo (adl-), si, sum, 3, v. a. [laedo], to strike or dash one thing upon or against another.

  1. I. Lit.: tetra ad saxa adlidere, Att. ap. Non. 488, 14: ut si quis, prius arida quam sit Cretea persona, adlidat pilaeve trabive, who dashes an image of clay against a post, etc., Lucr. 4, 298; so id. 4, 572: (remigum) pars ad scopulos adlisa, Caes. B. C. 3, 27; so Vulg. Psa. 136, 9: in latus adlisis clupeis, Claud. IV. Cons. Hon. 627.
    Absol., Col. 1, 3, 9; cf. Schneid. ad h. 1; Vulg. Psa. 101, 11; ib. Marc. 9, 17.
  2. II. Trop., to bring into danger; pass., to suffer damage (the figure taken from a shipwreck; cf. affligo): in quibus (damnationibus) Servius adlisus est, Cic. Q. Fr. 2, 6 fin.; so Sen. Tranq. 3 fin.: dixerunt, si fundus praevaleat, adlidi dominum, Col. 1, 3, 9.