Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ălĭquā, adv., v. aliquis, adv. D.

ălĭquam, adv., v. aliquis, adv. C.

ălĭquamdĭu, v. aliquis, adv. C. 1.

ălĭquandŏ, temp. adv. [aliquis; Corssen, Ausspr. II. p. 856, regards the affix in this word and in quando as from an earlier -da = dies].

  1. I.
    1. A. In opp. to a definite, fixed point of time, at some time or other, once; at any time, ever (i. e. at an indefinite, undetermined time, of the past, present, and future; mostly in affirmative clauses, while umquam is only used of past and future time, and in negative clauses or those implying doubt; cf. Beier ad Cic. Off. 2, 14, 51).
      Of the past: neque ego umquam fuisse tale monstrum in terris ullum puto: quis clarioribus viris quodam tempore jucundior? quis turpioribus conjunctior: quis civis meliorum partium aliquando? Cic. Cael. 5, 12: Ad quem angelorum dixit aliquando, Sede etc., Vulg. Heb. 1, 13.
      Of the future: erit illud profecto tempus et illucescet aliquando ille dies, etc., Cic. Mil. 26, 69: cave, ne aliquando peccato consentias, Vulg. Tob. 4, 6: huic utinam aliquando gratiam referre possimus! Habebimus quidem semper, Cic. Fam. 14, 4: ne posset aliquando ad bellum faciendum locus ipse adhortari, id. Off. 1, 11, 35.
      Of the present: de rationibus et de controversiis societatis vult dijudicari. Sero: verum aliquando tamen, but yet once, in opp. to not at all, never, Cic. Quint. 13, 43.
    2. B. With non, nec (eccl. Lat.): non peccabitis aliquando, Vulg. 2 Pet. 1, 10: nec aliquando defuit quidquam iis, ib. 1 Reg. 25, 7; 25, 15; ib. Dan. 14, 6; ib 1 Thess. 2, 5.
    3. C. In connection with ullus, and oftener, esp. in Cic., with aliquis: quaerere ea num vel e Philone vel ex ullo Academico audivisset aliquando, Cic. Ac. 2, 4, 11: Forsitan aliquis aliquando ejusmodi quidpiam fecerit. id. Verr. 2, 32, 78; ego quia dico aliquid aliquando, et quia, ut fit, in multis exit aliquando aliquid, etc., id. Planc 14, 35; non despero fore aliquem aliquando, id. de Or. 1, 21, 95: docendo etiam aliquid aliquando, id. Or. 42, 144: Nam aut erit hic aliquid aliquando, etc., id. Fam. 7, 11, 2.
      So with quisquis: nec quidquam aliquando periit, Vulg. 1 Reg. 25, 15; 25, 7.
    4. D. Si forte aliquando or si aliquando, if at any time, if ever; or of a distant, but undefined, point of time, if once, at one time, or one day: si quid hujus simile forte aliquando evenerit, Ter. Heaut. 3, 2, 40: quod si aliquando manus ista plus valuerit quam vestra ac rei publicae dignitas, etc., Cic. Cat. 4, 10, 20: ampla domus dedecori saepe domino fit, et maxime si aliquando alio domino solita est frequentari, once, i. e. at a former time, id. Off. 1, 39, 139.
    5. E. It is often used (opp.: in praesentiā, nunc, adhuc) of an indefinite, past, or future time = olim, quondam, once, formerly; in future time, hereafter: quod sit in praesentiā de honestate delibatum, virtute aliquando et industriā recuperetur, Cic. Inv. 2, 58, 174: aliquando nobis libertatis tempus fuisse, quod pacis vobiscum non fuerit: nunc certe, etc., Liv 25, 29: Iol ad mare, aliquando ignobilis, nunc illustris, Mel. 1, 6: Qui aliquando non populus, nunc autem populus Dei, Vulg. 1 Pet. 2, 10; ib. Philem. 11: quam concedis adhuc artem omnino non esse, sed aliquando, etc., Cic. de Or 1, 58, 246.
      Sometimes the point of time in contrast can be determined only from the context: quaerere num e Philone audivisset aliquando, Cic. Ac. Pr. 2, 4, 11: veritus sum deesse Pompeii saluti, cum ille aliquando non defuisset meae, id. Fam. 6, 6, 10: aut quisquam nostri misereri potest, qui aliquando vobis hostis fuit? Sall. J. 14, 17: Zacynthus aliquando appellata Hyrie, Plin. 4, 12, 19, § 54; Plin. Ep. 6, 10: quae aliquando viderat, Vulg. Gen. 42, 9; ib. 1 Pet. 3, 20.
  2. II. Of that which at times happens, in contrast with that which never or seldom occurs, sometimes, now and then = non numquam, interdum (opp.: numquam, raro; semper, saepe).
    1. A. Te non numquam a me alienārunt, et me aliquando immutārunt tibi, Cic. Fam. 5, 8, 2: liceret ei dicere utilitatem aliquando cum honestate pugnare, id. Off. 3, 3, 12: sitne aliquando mentiri boni viri? id. de Or. 3, 29, 113; Quint. 5, 13, 31: multa proelia et aliquando non cruenta, Tac. Agr. 17; Suet. Aug. 43.
    2. B. With numquam, raro; semper, saepe, saepius, modo in another clause: convertit se aliquando ad timorem, numquam ad sanitatem, Cic. Sull. 5, 17: senatumque et populum numquam obscura nomina, etiam si aliquando obumbrentur, Tac. H. 2, 32: quod non saepe, atque haud scio an umquam, in aliquā parte eluceat aliquando, Cic. Or. 2, 7: raro, sed aliquando tamen, ex metu delirium nascitur, Cels. 3, 18; so id. 8, 4; 1 praef.: aliquandosemper, Liv. 45, 23, 8: aliquando fortuna, semper animo maximus, Vell. 2, 18: Haud semper errat fama; aliquando et elegit, Tac. Agr. 9: aliquandosaepe, Cels. 1 praef.: nec tamen ubique cerni, aliquando propter nubila, saepius globo terrae obstante, Plin. 2, 13, 10, § 56; so Tac. A. 3, 27; id. Agr. 38.
    3. C. In partitive clauses, twice, or even several times, like modomodo, sometimes also alternating with non numquam or modo (so only in the post-Aug. per.), at one timeat another, now.. now: confirmatio aliquando totius causae est, aliquando partium, Quint. 5, 13, 58; Plin. 17, 28, 47, § 262; Sen. Q. N. 2, 36, 2: aliquando emicat stella, aliquando ardores sunt, aliquando fixi et haerentes, non numquam volubiles, id. ib. 1, 14; cf. Suet. Calig. 52: Vespasianus modo in spem erectus, aliquando adversa reputabat, Tac. H. 2, 74; id. A. 16, 10.
    4. D. In colloquial lang., to indicate that there is occasion for a certain thing, once, for once, on this occasion, now: aliquando osculando melius est, uxor, pausam fieri, Plaut. Rud. 4, 6, 1: sed si placet, sermonem alio transferamus, et nostro more aliquando, non rhetorico loquamur, now in our own way, Cic. de Or. 1, 29, 133: sed ne plura: dicendum enim aliquando est, Pomponium Atticum sic amo, ut alterum fratrem, I must for once say it, id. Fam. 13, 1, 14.
    5. E. In commands, exhortations, or wishes, = tandem, at length, now at last: audite quaeso, judices, et aliquando miseremini sociorum, Cic. Verr. 1, 28, 72: mode scribe aliquando ad nos, quid agas, id. Fam. 7, 12, 2: stulti, aliquando sapite, Vulg. Psa. 93, 8: ipse agat, ut orbatura patres aliquando fulmina ponat, Ov. M. 2, 391: Aliquando isti principes sibi populi Romani auctoritati parendum esse fateantur, id. Imp. Pomp. 22, 64; id. Verr. 4, 37, 81; Sall. J. 14, 21; Ov. M. 2, 390: et velim aliquando, cum erit tuum commodum, Lentulum puerum visas, Cic. Att. 12, 28.
      Hence,
  3. F. Of that which happens after long expectation or delay, freq. in connection with tandem, finally, at length, now at last: quibus (quaestionibus) finem aliquando amicorum auctoritas fecit, Cic. Clu. 67, 191: (dii) placati jam vel satiati aliquando, id. Marcell. 6, 18: collegi me aliquando, id. Clu. 18, 51: aliquando idque sero usum loquendi populo concessi, finally. i. e. after I have for a long time spoken in another manner, id. Or. 48, 160: te aliquando collaudare possum, quod jam, etc., id. Fam. 7, 17; Suet. Aug. 70: diu exspectaverant, dum retia extraherentur: aliquando extractis piscis nullus infuit, id. Clar. Rhet. 1.
    With tandem: aliquando tandem huc animum ut adducas tuum, Ter. Hec. 4, 4, 61: spes est et hunc aliquan do tandem posse consistere, Cic. Quint. 30, 94 tandem aliquando L. Catilinam ex urbe ejecimus, id. Cat. 2, 1: ut tandem aliquando timere desinam, id. ib. 1, 7, 18; id. Quint. 30, 94: servus tandem aliquando mihi a te exspectatissimas litteras reddidit, id. Fam. 16, 9: tandem aliquando refloruistis, Vulg. Phil. 4, 10.
    With jam: utile esse te aliquando jam rem transigere, now at length Cic. Att. 1, 4.

* ălĭquantillum, i, n. adj. doub. dim [aliquantulus], a very little indeed, a little bit: foris aliquantillum gusto, Plaut. Capt. 1, 2, 28

ălĭquantisper, adv. temp. [aliquantus-per; analog. to paulisper], for a moderate period of time (neither too long nor too short), for a while, for a time, for some time (ante-class. and post-Aug.): concedere aliquantisper hinc mihi intro libet, * Plaut. Ps. 1, 5, 158: Quor non ludo hunc aliquantisper? Ter. Ad. 4, 5, 5: concedas aliquo ab ore eorum aliquantisper, id. Heaut. 3, 3, 11: si illi egestate aliquantisper jacti forent, Caecil. ap. Non. 511, 27; Flor. 2, 18, 14: sed ille simulato timore diu continuit se, et insultare Parthos aliquantisper passus est, Just. 42, 4, 8; so id. 1, 8, 3.

ălĭquantō and ălĭquantum, adv., v. aliquantus.

ălĭquantorsum, adv. of place [aliquanto-versum], somewhat toward (a place). Perlati aliquantorsum longius, quam sperabamus, pergamus ad reliqua, on some what, Amm. 22, 8, 48.

ălĭquantŭlum, adv., v. aliquantulus.

ălĭquantŭlus, a, um, adj. dim. [aliquantus], little, small: aliquantulus frumenti numerus, Hirt. B. Afr. 21.
In the neutr. as subst. with partit. gen., a little aeris alieni, Cic. Quint. 4, 15: suspitionis, id. Inv. 2, 9: muri, Liv. 21, 12: agri, id. 21, 31: aquae tepidae, Suet. Ner. 48.
Hence, ălĭquantŭlum, and once, ălĭ-quantŭlō, adv., somewhat, a little: pansam aliquantulum, Plaut. Merc. 3, 4, 55: quaeso tandem aliquantulum tibi parce. rer. Heaut. 1, 1, 111: subtristis visust esse aliquantulum mihi, id. And. 2, 6, 16: auri navem evertat gubernator an paleae, in re aliquantulum, in gubernatoris inscitiā nihil interest, something (ironic. for aliquid, multum), Cic. Par. 3, 1: deflexit jam aliquantulum de spatio curriculoque consuetudo majorum, id. Lael. 12, 40: aliquantulum progredi, id. Div. 1, 33, 73: a proposito declinare, id. Or. 40, 138.
With comp.: stadia aliquantulum breviora, Gell. 1, 1: aliquantulo tristior, Vop. Aur. 38 Gruter.

ălĭquantus, a, um, adj. [alius-quantus; v. aliquis], somewhat, some, moderate, tolerable; considerable, not a little (designating the medium between much and little; cf. Ernest. ad Suet. Caes. 87; Wolf ad Suet. Caes. 10; Hotting. ad Cic. Div. 2, 1; Herz. ad Caes. B. G. 3, 13; 5, 10; Brut. ad Nep. Dion, 3, 3; Kritz ad Sall. C. 8, 2).

  1. I. In gen.: M. sed quaero, utrum aliquid actum superioribus diebus, an nihil arbitremur: A. Actum vero et aliquantum quidem, Cic. Tusc. 5, 6, 15: Romani signorum et armorum aliquanto numero, hostium paucorum potiti, Sall. J. 74, 3: timor aliquantus, sed spes amplior, id. ib. 105, 4: spatium, Liv. 38, 27: iter, id. 25, 35: pecunia, App. Mag. p. 320, 1.
  2. II. Esp.
    1. A. In the neutr. as subst.: ad quos aliquantum ex cotidianis sumptibus redundet, Cic. Cael. 57: Alienus ex facultate, si quam habet, aliquantum detracturus est, somewhat, id. Div. in Caecil. 15: ut aliquantum se arbitrentur adeptos ad dicendum, id. Off. 1, 1; id. Phil. 8, 27; and esp. with partit. gen., some part, some: aliquantum agri, Cic. Off. 1, 10, 33: nummorum aliquantum et auri, id. Clu. 179: temporis, id. Quint. 22: animi, id. Att. 7, 13 fin.: noctis, id. Fam. 7, 25 fin. al.: aliquantum negotii sustinere, id. Q. Fr. 1, 1, 7: itineris, Caes. B. G. 5, 10 Herz.: equorum et armorum, Sall. J. 62, 5: famae et auctoritatis, Liv. 44, 33; 21, 28; 30, 8; 41, 16 al.; Suet. Caes. 81.
    2. B. The plur. rare, and only in later Lat.: aliquanti in caelestium numerum referuntur, Aur. Vict. Caes. 33: aliquanta oppida, Eutr. 4 fin.; Spart. Hadr. 7 fin.: aliquantis diebus, Pall. 1, 19.
      Whence, ălĭquantum and ălĭ-quantō, adv. (on the proportionate use of these forms with the posit. and comp. v. Beier ad Cic. Off. 3, 9, 38; Herz. ad Caes. B. G. 5, 10; Web. ad Luc. 2, 225; Zumpt, Gr. § 488), somewhat, in some degree, a little, rather; considerably, not a little (cf. aliquantus).
      1. 1. In gen.
          1. (α) Aliquantum: Ba. Nam ut in navi vecta es, credo timida es. So. Aliquantum, soror, somewhat so, Plaut. Bacch. 1, 1, 73: quae (consolatio) mihi quidem ipsi sane aliquantum medetur, ceteris item multum illam profuturam puto, Cic. Div. 2, 1, 3: item qui processit aliquantum ad virtutis aditum (has come somewhat near), nihilominus, etc., id. Fin. 3, 14, 48: aliquantum commoveri, id. Clu. 140: quod nisi meo adventu illius conatus aliquantum repressissem, id. Verr. 2, 64: movit aliquantum oratio regis legatos, Liv. 39, 29; so id. 5, 23 al.: huc concede aliquantum (a little), Plaut. Trin. 2, 4, 116: aliquantum ventriosus, id. As. 2, 3, 20: quale sit, non tam definitione intellegi potest (quamquam aliquantum potest), quam, etc., to some extent, in some degree, Cic. Fin. 2, 14, 45: litteris lectis aliquantum acquievi, id. Fam. 4, 6: adjutus aliquantum, Suet. Tib. 13.
          2. (β) Aliquanto: non modo non contra legem, sed etiam intra legem et quidem aliquanto, not a little, considerably so, Cic. Fam. 9, 26, 9: terra etsi aliquanto specie differt, etc., * Tac. G. 5.
      2. 2. Esp., with compp. it has greater or less force, acc. to the context, much more or a little more, somewhat more (the latter sometimes ironic. instead of the former; cf. Quint. 1, 12, 4 Spald.; in class. prose very freq.; most freq. prob. in Suet.; but never perh. in poetry, except in the examples from the ante-class. per.).
          1. (α) With aliquanto: Ch. Abeamus intro hinc ad me. St. Atque aliquanto lubentius quam abs te sum egressus, Plaut. Ep. 3, 2, 43: aliquanto amplius, id. As. 3, 3, 2; so Cic. Verr. 2, 1: aliquanto plus, id. ib. 2, 1: minus aliquanto, id. Div. in Caecil. 18: melius aliquanto, id. Brut. 78, 270: sed certe idem melius aliquanto dicerent, si, etc., id. de Or. 2, 24, 103: carinae aliquanto planiores quam nostrarum navium, much flatter, Caes. B. G. 3, 13 Herz.; so, aliquanto crudelior esse coepit, Nep. Dion, 3, 3: cum majore aliquanto numero quam decretum erat, Sall. J. 86, 4; so id. C. 8, 2; id. J. 79, 4: aliquanto superior, Liv. 5, 26, 6: ad majus aliquanto certamen redit, Liv. 5, 29, 5; so id: 27, 36, 7; Quint. 1, 12, 4; Suet. Caes. 10; 86; id. Tib. 62 al.: soluta est navis aliquanto prius, some time before, Plaut. Stich. 3, 1, 15: maturius aliquanto lupinus seritur, Pall. R. R. 10, 5: aliquanto serius quam per aetatem liceret, Cic. Agr. 2, 3.
            So with ante and post: aliquanto ante in provinciam proficiscitur, quam, Cic. Verr. 1, 149; 3, 44: ante aliquanto quam est mortuus, id. ib. 2, 46; id. Vatin. 25: ad illos aliquanto post venit, id. Verr. 4, 85: porticum post aliquanto Q. Catulus fecit, id. Dom. 102: atque ille primo quidem negavit; post autem aliquanto (but some time afterwards) surrexit, id. Cat. 3, 11: postea aliquanto, id. Inv. 2, 51, 154.
          2. (β) With aliquantum: aliquantum ad rem est avidior, Ter. Eun. 1, 2, 51: fortasse aliquantum iniquior erat, id. Heaut. 1, 2, 27: aliquantum amplior augustiorque, Liv. 1, 7, 9: aliquantum taetrior, Val. Max. 5, 9, 3: Garumna aliquantum plenior, Mel. 3, 2, 5.

ălĭquātĕnus, adv. [aliquā-tenus] (post-Aug.).

  1. I. Of place, for a certain distance, some way: procedere, Mel. 1, 2: Padus aliquatenus exilis et macer, id. 2, 4, 4.
  2. II. Of actions.
    1. A. To a certain degree or extent, in some measure, somewhat: aliquatenus, inquit, dolere, aliquatenus timere permitte: sed illud aliquatenus longe producitur, Sen. Ep. 116, 4: aliquatenus se confirmare, Col. 4, 3, 4; Symm. Ep. 6, 59.
    2. B. In some respects, partly: sed istud (dicendi genus) defenditur aliquatenus aetate, dignitate, auctoritate (dicentium), Quint. 11, 1, 28; 11, 3, 78: hoc quoque Aristoteles aliquatenus novat, id. 3, 9, 5: Philistus, ut multo inferior, ita aliquatenus lucidior, id. 10, 1, 74: caules aliquatenus rubentes, Plin. 21, 12, 80, § 150: aliquatenus culpae reus est, Dig. 44, 7, 5, § 6; so ib. 1, 5, 14; Inst. 1, 68.

ălĭquis, aliquid; plur. aliqui [alius-quis; cf. Engl. somebody or other, i.e. some person obscurely definite; v. Donald. Varron. p. 381 sq.] (fem. sing. rare).
Abl. sing. aliqui, Plaut. Aul. prol. 24; id. Most. 1, 3, 18; id. Truc. 5, 30; id. Ep. 3, 1, 11.
Nom. plur. masc. aliques, analog. to ques, from quis, acc. to Charis. 133 P.
Nom. and acc. plur. neutr. always aliqua.
Dat. and abl. plur. aliquibus, Liv. 22, 13; oftener aliquis, id. 26, 15; 26, 49; Plin. 2, 48, 49, § 131.
Alicui, trisyl., Tib. 4, 7, 2), indef. subst. pron., some one, somebody, any one, something, any thing; in the plur., some, any (it is opp. to an object definitely stated, as also to no one, nobody. The synn. quis, aliquis, and quidam designate an object not denoted by name; quis leaves not merely the object, but even its existence, uncertain; hence it is in gen. used in hypoth. and conditional clauses, with si, nisi, num, quando, etc.; aliquis, more emphatic than quis, denotes that an object really exists, but that nothing depends upon its individuality; no matter of what kind it may be, if it is only one, and not none; quidam indicates not merely the existence and individuality of an object, but that it is known as such to the speaker, only that he is not acquainted with, or does not choose to give, its more definite relations; cf. Jahn ad Ov. M. 9, 429, and the works there referred to).

  1. I.
    1. A. In gen.: nam nos decebat domum Lugere, ubi esset aliquis in lucem editus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115 (as a transl. of Eurip. Cresph. Fragm. ap. Stob. tit. 121, Ἔδει γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους Τὸν φύντα θρηνεῖν, etc.): Ervom tibi aliquis cras faxo ad villam adferat, Plaut. Most. 1, 1, 65: hunc videre saepe optabamus diem, Quom ex te esset aliquis, qui te appellaret patrem, Ter. Hec. 4, 4, 30: utinam modo agatur aliquid! Cic. Att. 3, 15: aliquid facerem, ut hoc ne facerem, I would do any thing, that I might not do this, Ter. And. 1, 5, 24; so id. Phorm. 5, 6, 34: fit plerumque, ut ei, qui boni quid volunt adferre, adfingant aliquid, quo faciant id, quod nuntiant, laetius, Cic. Phil. 1, 3: quamvis enim demersae sunt leges alicujus opibus, id. Off. 2, 7, 24: quod motum adfert alicui, to any thing, id. Tusc. 1, 23, 53: te donabo ego hodie aliqui (abl.), Plaut. Most. 1, 3, 18; so, gaudere aliqui me volo, in some thing (or some way), id. Truc. 5, 30: nec manibus humanis (Deus) colitur indigens aliquo, any thing, Vulg. Act. 17, 25: non est tua ulla culpa, si te aliqui timuerunt, Cic. Marcell. 6 fin.: in narratione, ut aliqua neganda, aliqua adicienda, sic aliqua etiam tacenda, Quint. 4, 2, 67: sunt aliqua epistulis eorum inserta, Tac. Or. 25: laudare aliqua, ferre quaedam, Quint. 2, 4, 12: quaero, utrum aliquid actum an nihil arbitremur, Cic. Tusc. 5, 6, 15: quisquis est ille, si modo est aliquis (i. e. if only there is some one), qui, etc., id. Brut. 73, 255; so id. Ac. 2, 43, 132, etc.; Liv. 2, 10 fin.: nunc aliquis dicat mihi: Quid tu? Hor. S. 1, 3, 19; so id. ib. 2, 2, 94; 2, 2, 105; 2, 3, 6; 2, 5, 42, and id. Ep. 2, 1, 206.
      Fem. sing.: Forsitan audieris aliquam certamine cursus Veloces superāsse viros, Ov. M. 10, 560: si qua tibi spon sa est, haec tibi sive aliqua est, id. ib. 4, 326.
    2. B. Not unfrequently with adj.: Novo modo novum aliquid inventum adferre addecet, Plaut. Ps. 1, 5, 156: novum aliquid advertere, Tac. A. 15, 30: judicabant esse profecto aliquid naturā pulchrum atque praeclarum, Cic. Sen. 13, 43: mihi ne diuturnum quidem quidquam videtur, in quo est aliquid extremum, in which there is any end, id. ib. 19, 69; cf. id. ib. 2, 5: dignum aliquid elaborare, Tac. Or. 9: aliquid improvisum, inopinatum, Liv. 27, 43: aliquid exquisitum, Tac. A. 12, 66: aliquid illustre et dignum memoriā, id. Or. 20: sanctum aliquid et providum, id. G. 8: insigne aliquid faceret eis, Ter. Eun. 5, 5, 31: aliquid magnum, Verg. A. 9, 186, and 10, 547: quos magnum aliquid deceret, Juv 8, 263: dicens se esse aliquem magnum, Vulg. Act. 8, 9: majus aliquid et excelsius, Tac. A. 3, 53: melius aliquid, Vulg. Heb. 11, 40: deterius aliquid, ib. Joan. 5, 14.
      Also with unus, to designate a single, but not otherwise defined person: ad unum aliquem confugiebant, Cic. Off. 2, 12, 41 (cf. id. ib. 2, 12, 42: id si ab uno justo et bono viro consequebantur, erant, etc.): sin aliquis excellit unus e multis; effert se, si unum aliquid adfert, id. de Or. 3, 33, 136; so id. Verr. 2, 2, 52: aliquis unus pluresve divitiores, id. Rep. 1, 32: nam si natura non prohibet et esse virum bonum et esse dicendiperitum: cur non aliquis etiam unus utrumque consequi possit? cur autem non se quisque speret fore illum aliquem? that one, Quint. 12, 1, 31; 1, 12, 2.
    3. C. Partitive with ex, de, or the gen.: aliquis ex vobis, Cic. Cael. 3: aliquem ex privatis audimus jussisse, etc., Plin. 13, 3, 4, § 22: ex principibus aliquis, Vulg. Joan. 7, 48; ib. Rom. 11, 14: aliquis de tribus nobis, Cic. Leg. 3, 7: si de iis aliqui remanserint, Vulg. Lev. 26, 39; ib. 2 Reg. 9, 3: suorum aliquis, Cic. Phil. 8, 9: exspectabam aliquem meorum, id. Att. 13, 15: succurret fortasse alicui vestrūm, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1: trium rerum aliqua consequemur, Cic. Part. 8, 30: impetratum ab aliquo vestrūm, Tac. Or. 15; so Vulg. 1 Cor. 6, 1: principum aliquis, Tac. G. 13: cum popularibus et aliquibus principum, Liv. 22, 13: horum aliquid, Vulg. Lev. 15, 10.
    4. D. Aliquid (nom. or acc.), with gen. of a subst. or of a neutr, adj. of second decl. instead of the adj. aliqui, aliqua, aliquod, agreeing with such word: aliquid pugnae, Plaut. Capt. 3, 4, 54: vestimenti aridi, id. Rud. 2, 6, 16: consilii, id. Ep. 2, 2, 71: monstri, Ter. And. 1, 5, 15: scitamentorum, Plaut. Men. 1, 3, 26: armorum, Tac. G. 18: boni, Plaut. Aul. 4, 6, 5; Ter. And. 2, 3, 24; Vulg. Joan. 1, 46: aequi, Ter. Ad. 2, 1, 33: mali, Plaut. Ep. 1, 1, 60; Ter. Eun. 5, 5, 29: novi, Q. Cic. Pet. Cons. 1, 1; Vulg. Act. 17, 21: potionis, Plaut. Men. 5, 2, 22: virium, Cic. Fam. 11, 18: falsi, id. Caecin. 1, 3: vacui, Quint. 10, 6, 1: mdefensi, Liv. 26, 5 al.
      Very rarely in abl.: aliquo loci morari, Dig. 18, 7, 1.
    5. E. Frequently, esp. in Cic., with the kindred words aliquando, alicubi, aliquo, etc., for the sake of emphasis or rhetorical fulness, Cic. Planc. 14, 35: asperius locutus est aliquid aliquando, id. ib. 13, 33; id. Sest. 6, 14; id. Mil. 25, 67: non despero fore aliquem aliquando, id. de Or. 1, 21, 95; id. Rep. 1, 9; id. Or. 42, 144; id. Fam. 7, 11 med.: evadat saltem aliquid aliquā, quod conatus sum, Lucil. ap. Non. 293, 1; App. Mag. p. 295, 17 al.
  2. F. In conditional clauses with si, nisi, quod si, etc.: si aliquid de summā gravitate Pompeius dimisisset, Cic. Phil. 13, 1: si aliquid (really any thing, in contrast with nihil) dandum est voluptati, id. Sen. 13, 44: quod si non possimus aliquid proficere suadendo, Lucc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 5: Quod si de iis aliqui remanserint, Vulg. Lev. 26, 39: si quando aliquid tamquam aliqua fabella narratur, Cic. de Or. 2, 59: si quis vobis aliquid dixerit, Vulg. Matt. 21, 3; ib. Luc. 19, 8: si aliquem, cui narraret, habuisset, Cic. Lael. 23, 88: si aliquem nacti sumus, cujus, etc., id. ib. 8, 27: cui (puero) si aliquid erit, id. Fam. 14, 1: nisi alicui suorum negotium daret, Nep. Dion, 8, 2: si aliquid eorum praestitit, Liv. 24, 8.
  3. G. In negative clauses with ne: Pompeius cavebat omnia, no aliquid vos timeretis, Cic. Mil. 24, 66: ne, si tibi sit pecunia adempta, aliquis dicat, Nep. Epam. 4, 4: ne alicui dicerent, Vulg. Luc. 8, 46.
  4. H. In Plaut. and Ter. collect. with a plur. verb (cf. τις, Matth. Gr. 673): aperite atque Erotium aliquis evocate, open, some one (of you), etc., Plaut. Men. 4, 2, 111 (cf. id. Ps. 5, 1, 37: me adesse quis nuntiate): aperite aliquis actutum ostium, Ter. Ad. 4, 4, 27.
  1. I. In Verg. once with the second person sing.: Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, Qui face Dardanios ferroque sequare colonos, Verg. A. 4, 625.
    Note: In the following passages, with the critical authority added, aliquis seems to stand for the adj. aliqui, as nemo sometimes stands with a noun for the adj. nullus: nos quibus est alicunde aliquis objectus labos, Ter. Hec. 3, 1, 6 Fleck.; Et ait idem, ut aliquis metus adjunctus sit ad gratiam, Cic. Div. in Caecil. 7, 24 B. and K.: num igitur aliquis dolor in corpore est? id. Tusc. 1, 34, 82 iid.: ut aliquis nos deus tolleret, id. Am. 23, 87 iid.: sin casus aliquis interpellārit, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8 iid.: si deus aliquis vitas repente mutāsset, Tac. Or. 41 Halm: sic est aliquis oratorum campus, id. ib. 39 id.: sive sensus aliquis argutā sententiā effulsit, id. ib. 20 id. A similar use of aliquid for the adj. aliquod was asserted to exist in Plaut. by Lind. ad Cic. Inv. 2, 6, 399, and this is repeated by Klotz, s. v. aliquis, but Lemaire’s Index gives only one instance: ni occupo aliquid mihi consilium, Plaut. Men. 5, 2, 94, where Brix now reads aliquod.
  2. II. Esp.
    1. A. With alius, aliud: some or any other, something else, any thing else: dum aliud aliquid flagitii conficiat, Ter. Phorm. 5, 2, 5: potest fieri, ut alius aliquis Cornelius sit, Cic. Fragm. B. VI. 21: ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur, id. Div. in Caecil. 6, 22: non est in alio aliquo salus, Vulg. Act. 4, 12: aliquid aliud promittere, Petr. 10, 5 al.
    2. B. And with the idea of alius implied, in opp. to a definite object or objects, some or any other, something else, any thing else: aut ture aut vino aut aliqui (abl.) semper supplicat, Plaut. Aul prol. 24: vellem aliquid Antonio praeter illum libellum libuisset scribere, Cic. Brut. 44: aut ipse occurrebat aut aliquos mittebat, Liv. 34, 38: cum seditionem sedare vellem, cum frumentum imperarem … , cum aliquid denique rei publicae causā gererem, Cic. Verr. 1, 27, 20: commentabar declamitans saepe cum M. Pisone et cum Q. Pompeio aut cum aliquo cotidie id. Brut. 90, 310; Vell. 1, 17; Tac. A. 1, 4: (Tiberius) neque spectacula omnino edidit; et iis, quae ab aliquo ederentur, rarissime interfuit, Suet. Tib. 47.
    3. C. In a pregn. signif. as in Gr. τὶς, τὶ, something considerable, important, or great = aliquid magnum (v. supra. I. B.; cf. in Gr. ὅτι οἴεσθέ τι ποιεῖν οὐδὲν ποιοῦντες, Plat. Symp. 1, 4): non omnia in ducis, aliquid et in militum manu esse, Liv. 45, 36.
      Hence, esp.,
      1. 1. Esse aliquem or aliquid, to be somebody or something, i. e to be of some worth, value, or note, to be esteemed: atque fac, ut me velis esse aliquem, Cic. Att. 3, 15 fin.: aude aliquid brevibus Gyaris dignum, si vis esse aliquis, Juv. 1, 73: an quidquam stultius quam quos singulos contemnas, eos esse aliquid putare universos? Cic. Tusc. 5, 36, 104: exstitit Theodas dicens se esse aliquem, Vulg. Act. 5, 36: si umquam in dicendo fuimus aliquid. Cic. Att. 4, 2: ego quoque aliquid sum, id. Fam. 6, 18: qui videbantur aliquid esse, Vulg. Gal. 2, 2; 2, 6: quod te cum Culeone scribis de privilegio locutum, est aliquid (it is something, it is no trifle): sed, etc., Cic. Att. 3, 15: est istuc quidem aliquid, sed, etc.; id. Sen. 3; id. Cat. 1, 4: est aliquid nupsisse Jovi, Ov. F. 6, 27: Est aliquid de tot Graiorum milibus unum A Diomede legi, id. M. 13, 241: est aliquid unius sese dominum fecisse lacertae, Juv. 3, 230: omina sunt aliquid, Ov. Am. 1, 12, 3; so, crimen abesse, id. F. 1, 484: Sunt aliquid Manes, Prop. 5, 7, 1: est aliquid eloquentia, Quint. 1, prooem. fin.
      2. 2. Dicere aliquid, like λέγειν τι, to say something worth the while: diceres aliquid et magno quidem philosopho dignum, Cic. Tusc. 3, 16, 35; cf. Herm. ad Vig. 731; 755; so, assequi aliquid, to effect something considerable: Etenim si nunc aliquid assequi se putant, qui ostium Ponti viderunt, Cic. Tusc. 1, 20, 45.
      3. 3. In colloquial lang.: fiet aliquid, something important or great, will, may come to pass or happen: Ch. Invenietur, exquiretur, aliquid fiet. Eu. Enicas. Jam istuc aliquid fiet, metuo, Plaut. Merc. 2, 4, 25: mane, aliquid fiet, ne abi, id. Truc. 2, 4, 15; Ter. And. 2, 1, 14.
    4. D. Ad aliquid esse, in gram. lang., to refer or relate to something else, e. g. pater, filius, frater, etc. (v. ad): idem cum interrogantur, cur aper apri et pater patris faciat, il lud nomen positum, hoc ad aliquid esse contendunt, Quint. 1, 6, 13 Halm.
    5. E. Atque aliquis, poet. in imitation of ᾧδε δέ τις, and thus some one (Hom. II. 7, 178; 7, 201 al.): Atque aliquis, magno quaerens exempla timori, Non alios, inquit, motus, etc., Luc. 2, 67 Web.; Stat. Th. 1, 171; Claud. Eutr. 1, 350.
  3. F. It is sometimes omitted before qui, esp. in the phrase est qui, sunt qui: praemittebatque de stipulatoribus suis, qui perscrutarentur, etc., Cic. Off. 2, 7, 25: sunt quibus in satirā videar nimis acer, Hor. S. 2, 1, 1: sunt qui adiciant his evidentiam, quae, etc., Quint. 4, 2, § 63 (cf. on the contr. § 69: verum in his quoque confessionibus est aliquid. quod ex invidiā detrahi possit).
  4. G. Aliquid, like nihil (q. v. I. γ), is used of persons: Hinc ad Antonium nemo, illinc ad Caesarem cotidie aliquid transfugiebat, Vell. 2, 84, 2 (cf. in Gr. τῶν δ’ ἄλλων οὔ πέρ τι … οὔτε θεῶν οὔτ’ ἀνθρώπων, Hom. H. Ven. 34 sq. Herm.).
    Hence the advv.
    1. A. ălĭquid (prop. acc. denoting in what respect, with a verb or adj.; so in Gr. τὶ), somewhat, in something, in some degree, to some extent: illud vereor, ne tibi illum succensere aliquid suspicere, Cic. Deiot. 13, 35: si in me aliquid offendistis, at all, in any respect, id. Mil. 36, 99: quos tamen aliquid usus ac disciplina sublevarent, somewhat, Caes. B. G. 1, 40: Philippi regnum officere aliquid videtur libertati vestrae, Liv. 31, 29: Nos aliquid Rutulos contra juvisse nefandum est? Verg. A. 10, 84: neque circumcisio aliquid valet, Vulg. Gal. 6, 15: perlucens jam aliquid, incerta tamen lux, Liv. 41, 2: aliquid et spatio fessus, Plin. 5, 9, 10, § 54; cf. Hand, Turs. I. p. 259; Ellendt ad Cic. de Or. 1, 9, 35.
    2. B. ălĭ-quō (from aliquoi, old dat. denoting direction whither; cf.: eo, quo, alio, etc.).
      1. 1. Somewhither (arch.), to some place, somewhere; in the comic poets sometimes also with a subst. added, which designates the place more definitely: ut aliquo ex urbe amoveas, Plaut. Ep. 2, 2, 94: aliquo abicere, Ter. Ad. 4, 7, 26: concludere, id. Eun. 4, 3, 25 (cf. id. Ad. 4, 2, 13, in cellam aliquam concludere): ab eorum oculis aliquo concederes, Cic. Cat. 1, 17: demigrandum potius aliquo est quam, etc., id. Dom. 100: aliquem aliquo impellere, id. Vatin. 15: aliquo exire, id. Q. Fr. 3, 1: aliquo advenire vel sicunde discedere, Suet. Calig. 4; Plaut. Rud. 2, 6, 51; id. Men. 5, 1, 3: in angulum Aliquo abire, Ter. Ad. 5, 2, 10; 3, 3, 6: aliquem rus aliquo educere, Cic. Q. Fr. 3, 3.
        With a gen., like quo, ubi, etc.: migrandum Rhodum aut aliquo terrarum, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 1, 5.
      2. 2. With the idea of alio implied, = alio quo, somewhere else, to some other place (cf. aliquis, II. B.): dum proficiscor aliquo, Ter. And. 2, 1, 28: at certe ut hinc concedas aliquo, id. Heaut. 3, 3, 11: si te parentes timerent atque odissent tui, ab eorum oculis aliquo concederes, Cic. Cat. 1, 7, 17; cf. Hand, Turs. I. p. 265.
    3. C. ălĭ-quam, adv. (prop. acc. fem.), = in aliquam partem, in some degree; only in connection with diu, multus, and plures.
      1. 1. Aliquam diu (B. and K.), or together aliquamdiu (Madv., Halm, Dietsch), awhile, for a while, for some time; also pregn., for some considerable time (most freq. in the histt., esp. Cæs. and Livy; also in Cic.).
        1. a. Absol.: ut non aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini, Cic. Clu. 9, 25: Aristum Athenis audivit aliquam diu, id. Ac. 1, 3, 12: in vincula conjectus est, in quibus aliquamdiu fuit, Nep. Con. 5, 3; id. Dion, 3, 1: quā in parte rex affuit, ibi aliquamdiu certatum, Sall. J. 74, 3; Liv. 3, 70, 4.
        2. b. Often followed by deinde, postea, postremo, tandem, etc.: pugnatur aliquamdiu pari contentione: deinde, etc., Auct. B. G. 8, 19, 3: cunctati aliquamdiu sunt: pudor deinde commovit aciem, Liv. 2, 10, 9; so id. 1, 16: quos aliquamdiu inermos timuissent, hos postea armatos superāssent, Caes. B. G. 1, 40, 6: controversia aliquamdiu fuit: postremo, etc., Liv. 3, 32, 7; 25, 15, 14; 45, 6, 6: ibi aliquamdiu atrox pugna stetit: tandem, etc., Liv. 29, 2, 15; 34, 28, 4 and 11; Suet. Ner. 6.
        3. * c. With donec, as a more definite limitation of time, some time … until, a considerable time … until: exanimis aliquamdiu jacuit, donec, etc., Suet. Caes. 82.
        4. d. Meton., for a long distance; most freq. of rivers: Rhodanus aliquamdiu Gallias dirimit, Mel. 2, 5, 5; so id. 3, 5, 6; 3, 9, 8 al.
          Of the Corycian cave in Cilicia: deinde aliquamdiu perspicuus, mox, et quo magis subitur, obscurior, Mel. 1, 13.
      2. 2. Aliquam multi, or aliquammulti, somewhat many, considerable in number or quantity (mostly post-class.): sunt vestrūm aliquam multi, qui L. Pisonem cognōrunt, Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56 B. and K.: aliquammultos non comparuisse, * Gell. 3, 10, 17 Hertz: aliquammultis diebus decumbo, App. Mag. p. 320, 10.
        Also adv.: aliquam multum, something much, to a considerable distance, considerably: sed haec defensio, ut dixi, aliquam multum a me remota est, App. Mag. p. 276, 7 dub.
        And comp. * aliquam plures, somewhat more, considerably more: aliquam pluribus et amarioribus perorantem, Tert. Apol. 12 dub.; cf. Hand, Turs. I. p. 243.
    4. D. ălĭquā, adv. (prop. abl. fem.).
      1. 1. Somewhere (like mod. Engl. somewhere for somewhither): antevenito aliquā aliquos, Plaut. Mil. 2, 2, 66: aliquā evolare si posset, * Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67: si quā evasissent aliquā, Liv. 26, 27, 12.
      2. 2. Transf. to action, in some way or other, in some manner, = aliquo modo: aliquid aliquā sentire, Plaut. Merc. 2, 2, 62: evadere aliquā, Lucil. ap. Non. 293, 1: aliquid aliquā resciscere, Ter. Phorm. 5, 1, 19, and 4, 1, 19: aliquā nocere, * Verg. E. 3, 15: aliquā obesse, App. Mag. p. 295, 17.
    5. E. ălĭqui, adv. (prop. abl. = aliquo modo), in some way, somehow: Quamquam ego tibi videor stultus, gaudere me aliqui volo, Plaut. Truc. 5, 30 (but in this and like cases, aliqui may be treated as the abl. subst.; cf. supra, I. A.); cf. Hand, Turs. I. p. 242.
      Note: The forms aliqua, neutr. plur., and aliquam, acc., and aliquā, abl., used adverbially, may also be referred to the adj. ălĭ-qui, ălĭqua, ălĭquod.