Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* ap-pango (adp-), ĕre, v. a., to fasten to, Paul. ex Fest. p. 8 Müll.

appărāmentum (adp-), i, n. [apparo], a preparing, preparation; concr., that which is prepared, Inscr. Orell. 2332; cf. apparator.

appărātē (adp-), adv., v. apparo, P a. fin.

appărātĭo (adp-), ōnis, f [apparo], a preparing, preparation (rare) adparatio popularium munerum, Cic. Off. 2, 16, 56; Vitr. 2, 10.
Trop. apparatio atque artificiosa diligentia, preparation, Cic. Inv. 1, 18, so Auct. ad Her. 1, 8; cf. apparatus, P a. A.

appărātor (adp-), ōris, m. [apparo], one that prepares, Inscr. Orell. 2325; cf. apparamentum.

appărātrix (adp-), īcis, f. [apparator], she that prepares, Hier. Ep. 18.

1. appărātus (adp-), a, um, P. a., from apparo.

2. appărātus (adp-), ūs, m. [apparo].

  1. I. A preparing, providing, preparation, getting ready; abstr. (class.; but, except in Hor. C. 1, 38, 1, scarcely to be found in any poet): requiro omnem totius operis designationem atque adparatum, Cic. N. D. 1, 8, 20: totius belli instrumentum et adparatus, id. Ac. 2, 1, 3: sacrorum, id. Rep. 2, 14: operum ac munitionum, Liv. 21, 7: sacrificii, Suet. Ner. 56.
    More freq.,
  2. II. Meton., a preparation, provision; concr., equipment, apparatus (instruments, furniture, machines, etc.).
    1. A. In gen.: in reliquo Darei adparatu, movables, Plin. 13, 1, 1, § 3; so, argenteus, id. 22, 23, 47, § 99: apparatus (military engines) et munitiones, Nep. Eum. 5, 7; Caes. B. C. 3, 41 al.: arma promta ex regio apparatu, Liv. 5, 5: apparatus oppugnandarum urbium, id. 34, 33; so id. 25, 14; 26, 47.
      Also of men: auxiliorum apparatus, Liv. 9, 7 al.
    2. B. Esp., magnificent preparation, splendor, pomp, magnificence, state: magnifici adparatus vitaeque cultus cum elegantiā et copiā, Cic. Off. 1, 8, 25: omitto festum diem, argento, veste, omni apparatu ornatuque virendo, id. Vatin. 13; id. Or. 25, 83; id. Fam. 9, 19: regio adparatu accepti, etc., id. Rep. 6, 10; so Nep. Paus. 3, 2; so also of the pomp and parade attending public spectacles or other festive celebrations: ludorum venationumque adparatus, Cic. Off. 2, 16, 55; Liv. 27, 6; Suet. Caes. 10 (cf. apparo).

appārentĭa (adp-), ae, f. [appareo], a becoming visible, appearing, appearance (only late Lat.): Christi, Tert. adv. Marc. 1, 19.
Trop., the external appearance: bona, Firm. Math. 5, 8.

ap-pārĕo (adp-, Ritschl, Fleck., B. and K.; app-, Lachm., Merk., Weissenb., Halm, Rib.), ui, itum, 2, v. n., to come in sight, to appear, become visible, make one’s appearance (class. in prose and poetry).

  1. I.
    1. A. Lit.: ego adparebo domi, Plaut. Capt. 2, 3, 97: ille bonus vir nusquam adparet, Ter. Eun. 4, 3, 18; Lucr. 3, 25; so id. 3, 989: rem contra speculum ponas, apparet imago, id. 4, 157: unde tandem adpares, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 706 P.; id. Fl. 12 fin.: equus mecum una demersus rursus adparuit, id. Div. 2, 68; so id. Sull. 2, 5: cum lux appareret (Dinter, adpeteret), Caes. B. G. 7, 82: de sulcis acies apparuit hastae, Ov. M. 3, 107: apparent rari nantes, Verg. A. 1, 118, Hor. C. S. 59 al.
      With dat.: anguis ille, qui Sullae adparuit immolanti, Cic. Div. 2, 30 fin.; id. Clu. 53: Quís numquam candente dies adparuit ortu, Tib. 4, 1, 65.
      Once in Varro with ad: quod adparet ad agricolas, R. R. 1, 40.
    2. B. In gen., to be seen, to show one’s self, be in public, appear: pro pretio facio, ut opera adpareat Mea, Plaut. Ps. 3, 2, 60: fac sis nunc promissa adpareant, Ter. Eun. 2, 3, 20; cf. id. Ad. 5, 9, 7: illud apparere unum, that this only is apparent, Lucr. 1, 877; Cato, R. R. 2, 2: ubi merces apparet? i. e. illud quod pro tantā mercede didiceris, Cic. Phil. 2, 34: quo studiosius opprimitur et absconditur, eo magis eminet et apparet, id. Rosc. Am. 41 fin.: Galbae orationes evanuerunt, vix jam ut appareant, id. Brut. 21, 82: apparet adhuc vetus mde cicatrix, Ov. M. 12, 444; 2, 734: rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. C. 2, 10, 22: cum lamentamur, non apparere labores Nostros, are not noticed, considered, id. Ep. 2, 1, 224, so id. ib. 2, 1, 250 al.; Plaut. Men. 2, 1, 14; cf. id. Am. 2, 2, 161 and 162.
      Hence, apparens (opp. latens), visible, evident: tympana non apparentia Obstrepuere, Ov. M. 4, 391: apparentia vitia curanda sunt, Quint. 12, 8, 10; so id. 9, 2, 46.
  2. II. Trop.: res apparet, and far more freq. impers. apparet with acc. and inf. or rel.-clause, the thing (or it) is evident, clear, manifest, certain, δῆλόν ἐστι, φαίνεται (objective certainty, while videtur. δοκεῖ, designates subjective belief, Web. Uebungssch. 258): ratio adparet, Plaut. Trin. 2, 4, 17: res adparet, Ter Ad. 5, 9, 7: apparet id etiam caeco, Liv 32, 34. cui non id apparere, id actum esse. etc., id. 22, 34; 2, 31 fin.: ex quo adparet antiquior origo, Plin. 36, 26, 67, § 197 al.: adparet servom nunc esse domini pauperis, Ter. Eun. 3, 2, 33: non dissimulat, apparet esse commotum, Cic. Phil. 2, 34: apparet atque exstat, utrum simus earum (artium) rudes, id. de Or. 1, 16, 72: quid rectum sit, adparet, id. Fam. 5, 19; 4, 7: sive confictum est, ut apparet, sive, etc., id. Fl. 16 fin.; Nep. Att. 4, 1; Liv. 42, 43: quo adparet antiquiorem hanc fuisse scientiam, Plin. 35, 12, 44, § 153 al.
    Also with dat. pers.: quas impendere jam apparebat omnibus, Nep. Eum. 10, 3; and, by attraction, with nom. and inf., as in Gr. δῆλός ἐστι, Varr. R. R. 1, 6, 2: membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse adpareant, Cic. Fin. 3, 7, 23, ubi v. Otto: apparet ita degenerāsse Nero, Suet. Ner. 1; or without the inf., with an adj. as predicate: apparebat atrox cum plebe certamen (sc. fore, imminere, etc.), Liv. 2, 28; Suet. Rhet. 1.
  3. III. To appear as servant or aid (a lictor, scribe, etc.), to attend, wait upon, serve; cf. apparitor (rare): sacerdotes diis adparento, Cic. Leg. 2, 8, 21: cum septem annos Philippo apparuisset, Nep. Eum. 13, 1: cum appareret aedilibus, Liv. 9, 46 Drak.: lictores apparent consulibus, id. 2, 55: collegis accensi, id. 3, 33: tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. ap. Gell. 12, 10: Jovis ad solium Apparent, Verg. A. 12, 850 (= praestant ad obsequium, Serv.).

ap-pāresco (adp-), ĕre, v. inch. [appareo], to begin to appear, Ennod. Ep. 7, 9.

* ap-părĭo (adp-), ĕre, v. a., to gain besides, acquire: unde Appareret spatium caeli domus, gain a great space, Lucr. 2, 1110 Lachm.

appārĭtĭo (adp-), ōnis, f. [appareo, III.].

  1. I. A serving, service, attendance: in longā adparitione singularem fidem cognovi, Cic. Fam. 13, 54; so Aug. Ep. 75.
  2. II. Meton., household, domestics, servants: ex necessariis adparitionibus, Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 4; so Dig. 4, 2, 23; Amm. 15, 3.

appārĭtor (adp-), ōris, m. [appareo, III.], a servant, esp. a public servant (lictor, scribe, military aid, priest, etc.), Cic. Verr. 2, 3, 25; id. Phil. 2, 32 fin.; id. ad. Q. Fr. 1, 1, 4; Auct. B. Afr. 37; Liv. 1, 8; 1, 40; 1, 48; Suet. Aug. 14; id. Tib. 11; id. Dom. 14; Cod. Just. 12, 53 sq.; cf. Inscr. Orell. 3202; 1896; 2462; 2975; 4921 et saep.

* appārĭtūra (adp-), ae, f. [appareo, III.], a serving, service, Suet. Gram. 9.

ap-păro (adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).

  1. I. Lit.: alicui prandium adparare, Plaut. Men. 1, 2, 61: cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium, id. Ad. 5, 9, 8: ornare et apparare convivium, Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26: nuptias, Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20: bellum apparare, Cic. Imp. Pomp. 12, 35: ludos magnificentissimos, id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.): iter ad caedem faciendam, id. Mil. 10, 28: aggerem, Caes. B. G. 7, 17: bellum armaque vi summā, Liv. 4, 1; 6, 21.
    With ad: ad hostes bellum apparatur, Liv. 7, 7.
    With in: in Sestium adparabantur crimina, Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.
  2. II. Trop.: nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo, Plaut. Poen. 5, 2, 139: ut tibi auxilium adparetur, id. Ep 3, 2, 18.
    Constr. with inf. as object: delinire adparas, Plaut. As. 2, 4, 28: meam exscindere gentem apparat, Stat. Th. 4, 670: traicere ex Siciliā, Suet. Aug. 47.
    Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2): dum adparatur, Ter. Eun. 3, 5, 35: cum in apparando esset occupatus, Nep. Hann. 7, 1.
    With ut: ut eriperes, adparabas, Plaut. Aul. 5, 18.
    Se apparare with inf. in Plaut.: qui sese parere adparent legibus, Plaut. As. 3, 3, 11.
    Hence, appărā-tus (adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    1. A. Of persons, prepared, ready: adparatus sum, ut videtis, Plaut. Merc. 5, 2, 10: adparatus et meditatus ad causam accedo, Cic. Leg. 1, 4, 12.
    2. B. Of things, well supplied, furnished with every thing: domus omnibus instructior rebus et apparatior, Cic. Inv. 1, 34.
      Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.): ludi apparatissimi et magnificentissimi, Cic. Sest. 54: apparatis accipere epulis, Liv. 23, 4 Drak.: apparatissimae epulae, Sen. Ep. 83: apparatissimum funus, Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.
      Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so, verba apparata, id. ib. (cf. apparatio).
      Adv.: appărātē (adp-), sumptuously: et edit et bibit opipare sane et adparate, Cic. Att. 13, 52: ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt), Liv. 31, 4.
      Comp.: Potes apparatius cenare apud multos; nusquam hilarius, Plin. Ep. 1, 15.