Lewis & Short

ap-păro (adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).

  1. I. Lit.: alicui prandium adparare, Plaut. Men. 1, 2, 61: cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium, id. Ad. 5, 9, 8: ornare et apparare convivium, Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26: nuptias, Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20: bellum apparare, Cic. Imp. Pomp. 12, 35: ludos magnificentissimos, id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.): iter ad caedem faciendam, id. Mil. 10, 28: aggerem, Caes. B. G. 7, 17: bellum armaque vi summā, Liv. 4, 1; 6, 21.
    With ad: ad hostes bellum apparatur, Liv. 7, 7.
    With in: in Sestium adparabantur crimina, Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.
  2. II. Trop.: nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo, Plaut. Poen. 5, 2, 139: ut tibi auxilium adparetur, id. Ep 3, 2, 18.
    Constr. with inf. as object: delinire adparas, Plaut. As. 2, 4, 28: meam exscindere gentem apparat, Stat. Th. 4, 670: traicere ex Siciliā, Suet. Aug. 47.
    Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2): dum adparatur, Ter. Eun. 3, 5, 35: cum in apparando esset occupatus, Nep. Hann. 7, 1.
    With ut: ut eriperes, adparabas, Plaut. Aul. 5, 18.
    Se apparare with inf. in Plaut.: qui sese parere adparent legibus, Plaut. As. 3, 3, 11.
    Hence, appărā-tus (adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    1. A. Of persons, prepared, ready: adparatus sum, ut videtis, Plaut. Merc. 5, 2, 10: adparatus et meditatus ad causam accedo, Cic. Leg. 1, 4, 12.
    2. B. Of things, well supplied, furnished with every thing: domus omnibus instructior rebus et apparatior, Cic. Inv. 1, 34.
      Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.): ludi apparatissimi et magnificentissimi, Cic. Sest. 54: apparatis accipere epulis, Liv. 23, 4 Drak.: apparatissimae epulae, Sen. Ep. 83: apparatissimum funus, Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.
      Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so, verba apparata, id. ib. (cf. apparatio).
      Adv.: appărātē (adp-), sumptuously: et edit et bibit opipare sane et adparate, Cic. Att. 13, 52: ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt), Liv. 31, 4.
      Comp.: Potes apparatius cenare apud multos; nusquam hilarius, Plin. Ep. 1, 15.