Lewis & Short

ac-clīno, āvi, ātum, 1, v. a., to lean on or against something (not before the Aug. period; mostly poet.).

  1. I. Lit.: se acclinavit in illum, Ov. M. 5, 72: latus leoni, Stat. Silv. 4, 2, 51.
    Most freq. in part. pass.: acclinatus: colla acclinata, Ov. M. 10, 268; cf.: terrae acclinatus, id. ib. 14, 666: castra tumulo sunt acclinata, Liv. 44, 3, 6: maria terris, Stat. Silv. 5, 4, 5.
  2. II. Trop., with se, to incline to a thing: ad causam senatus, Liv. 4, 48, 9.