Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

nodĭa or notĭa, ae, f., a plant, also called herba mularis, Plin. 24, 19, 115, § 175.

nosco, nōvi, nōtum, 3 (old form, GNOSCO, GNOVI, GNOTVM, acc. to Prisc. p. 569 P.; inf. pass. GNOSCIER, S. C. de Bacch.; cf. GNOTV, cognitu, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.: GNOT (contr. for gnovit) οἶδεν, ἐπιγινώσκει; GNOTV, γνῶσιν, διάγνωσιν, Gloss. Labb.
Contr. forms in class. Lat. are nosti, noram, norim. nosse; nomus for novimus: nomus ambo Ulixem, Enn. ap. Diom. p. 382 P., or Trag. v. 199 Vahl.), v. a. [for gnosco, from the root gno; Gr. γιγνώσκω, to begin to know], to get a knowledge of, become acquainted with, come to know a thing (syn.: scio, calleo).

  1. I. Lit.
      1. 1.
          1. (α) Tempp. praes.: cum igitur, nosce te, dicit, hoc dicit, nosce animum tuum, Cic. Tusc. 1, 22, 52: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58; cf.: Ch. Nosce signum. Ni. Novi, id. Bacch. 4, 6, 19; id. Poen. 4, 2, 71: (Juppiter) nos per gentes alium alia disparat, Hominum qui facta, mores, pietatem et fidem noscamus, id. Rud. prol. 12; id. Stich. 1, 1, 4: id esse verum, cuivis facile est noscere, Ter. Ad. 5, 4, 8: ut noscere possis quidque, Lucr. 1, 190; 2, 832; 3, 124; 418; 588; Cic. Rep. 1, 41, 64: deus ille, quem mente noscimus, id. N. D. 1, 14, 37.
            Pass.: EAM (tabulam) FIGIER IOVBEATIS, VBEI FACILVMED GNOSCIER POTISIT, S. C. de Bacch.: forma in tenebris nosci non quita est, Ter Hec. 4, 1, 57 sq.: omnes philosophiae partes tum facile noscuntur, cum, etc., Cic. N. D. 1, 4, 9: philosophiae praecepta noscenda, id. Fragm. ap. Lact. 3, 14: nullique videnda, Voce tamen noscar, Ov. M. 14, 153: nec noscitur ulli, by any one, id. Tr. 1, 5, 29: noscere provinciam, nosci exercitui, by the army, Tac. Agr. 5.
          2. (β) Temppperf., to have become acquainted with, to have learned, to know: si me novisti minus, Plaut. Aul. 4, 10, 47: Cylindrus ego sum, non nosti nomen meum? id. Men. 2, 2, 20: novi rem omnem, Ter. And. 4, 4, 50: qui non leges, non institutanon jura noritis, Cic. Pis. 13, 30: plerique neque in rebus humanis quidquam bonum norunt, nisi, etc., id. Lael. 21, 79: quam (virtutem) tu ne de facie quidem nosti, id. Pis. 32, 81; id. Fin. 2, 22, 71: si ego hos bene novi, if I know them well, id. Rosc. Am. 20 fin.: si Caesarem bene novi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2: Lepidum pulchre noram, Cic. Fam. 10, 23, 1: si tuos digitos novi, id. Att. 5, 21, 13: res gestas de libris novisse, to have learned from books, Lact. 5, 19, 15: nosse Graece, etc. (late Lat. for scire), Aug. Serm. 45, 5; 167, 40 al.: ut ibi esses, ubi nec Pelopidarumnosti cetera, Cic. Fam. 7, 28, 2; Plin. Ep. 3, 9, 11.
      2. 2. To examine, consider: ad res suas noscendas, Liv. 10, 20: imaginem, Plaut. Ps. 4, 2, 29.
        So esp., to take cognizance of as a judge: quae olim a praetoribus noscebantur, Tac. A. 12, 60.
  2. II. Transf., in the tempp. praes.
    1. A. In gen., to know, recognize (rare; perh. not in Cic.): hau nosco tuom, I know your (character, etc.), i. e. I know you no longer, Plaut. Trin. 2, 4, 44: nosce imaginem, id. Ps. 4, 2, 29; id. Bacch. 4, 6, 19: potesne ex his ut proprium quid noscere? Hor. S. 2, 7, 89; Tac. H. 1, 90.
    2. B. In partic., to acknowledge, allow, admit of a reason or an excuse (in Cic.): numquam amatoris meretricem oportet causam noscere, Quin, etc., Plaut. Truc. 2, 1, 18: illam partem excusationisnec nosco, nec probo, Cic. Fam. 4, 4, 1; cf.: quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, et, etc., id. Att. 11, 7, 4: atque vereor, ne istam causam nemo noscat, id. Leg. 1, 4, 11.
  3. III. Transf. in tempp. perf.
    1. A. To be acquainted with, i. e. to practise, possess: alia vitia non nosse, Sen. Q. N. 4 praef. § 9.
    2. B. In mal. part., to know (in paronomasia), Plaut. Most. 4, 2, 13; id. Pers. 1, 3, 51.
  4. IV. (Eccl. Lat.) Of religious knowledge: non noverant Dominum, Vulg. Judic. 2, 12; ib. 2 Thess. 1, 8: Jesum novi, Paulum scio, I acknowledge, ib. Act. 19, 15.
    Hence, nōtus, a, um, P. a., known.
    1. A. Lit.: nisi rem tam notam esse omnibus et tam manifestam videres, Cic. Verr. 2, 3, 58, 134: ejusmodi res ita notas, ita testatas, ita manifestas proferam, id. ib. 2, 2, 34, § 85: fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur? id. Mil. 28, 76: noti atque insignes latrones, id. Phil. 11, 5, 10: habere omnes philosophiae notos et tractatos locos, id. Or. 33, 118: facere aliquid alicui notum, id. Fam. 5, 12, 7: tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior, id. Mur. 7, 16: nullus fuit civis Romanus paulo notior, quin, etc., Caes. B. C. 2, 19: vita P. Sullae vobis populoque Romano notissima, Cic. Sull. 26, 72: nulli nota domus sua, Juv. 1, 7.
          1. (β) With gen. (poet.): notus in fratres animi paterni, Hor. C. 2, 2, 6: noti operum Telchines. Stat. Th. 2, 274: notusque fugarum, Vertit terga, Sil. 17, 148.
          2. (γ) With subj.-clause: notum est, cur, etc., Juv. 2, 58.
          3. (δ) With inf. (poet.): Delius, Trojanos notus semper minuisse labores, Sil. 12, 331.
      1. 2. In partic.
        1. a. Subst.: nōti, acquaintances, friends: de dignitate M. Caelius notis ac majoribus naturespondet, Cic. Cael. 2, 3: hi suos notos hospitesque quaerebant, Caes. B. C. 1, 74, 5; Hor. S. 1, 1, 85; Verg. Cir. 259.
        2. b. In a bad sense, notorious: notissimi latronum duces, Cic. Fam. 10, 14, 1: integrae Temptator Orion Dianae, Hor. C. 3, 4, 70; Ov. M. 1, 198: Clodia, mulier non solum nobilis sed etiam nota, Cic. Cael. 13, 31; cf. id. Verr. 1, 6, 15: moechorum notissimus, Juv. 6, 42.
    2. B. Transf., act., knowing, that knows: novi, notis praedicas, to those that know, Plaut. Ps. 4, 2, 39.

nŏtĭa, ae, f., = νοτία, a precious stone, said to fall with the rain, also called ombria, Plin. 37, 10, 65, § 176.

    1. 2. A plant, Plin. 24, 19, 115, § 175.

nŏtĭālis, e, adj. [2. notus], southern (post-class.): nubila, Avien. Arat. 550.

nōtĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. notusfacio], to make known (perh. only ante- and post-class.): genus alicui, Pompon. ap. Non. 144, 24: res est notificata satis, Poët. Lat. Min. t. 6, p. 383 Wernsd.

nōtĭo, ōnis, f. [nosco], a becoming acquainted, a making one’s self acquainted with a person (syn.: cognitio, perceptio, notitia).

  1. I. Lit.
    1. * A. In gen.: quid tibi hanc aditiost? quid tibi hanc notiost, inquam, amicam meam? Plaut. Truc. 2, 7, 62.
    2. B. In partic., a taking cognizance of a thing by a magistrate, an examination, investigation: ceteri agri omnes, sine ullo delectu, sine populi Romani notione, sine judicio senatās, decemvirisaddicentur, Cic. Agr. 2, 21, 57; pontificum, id. Dom. 13, 34: notionem ejus differre, id. Att. 11, 20, 2; censoria, id. Sest. 25, 55; cf. id. Prov. Cons. 19, 46; id. Pis. 5, 10: notiones animadversionesque censoriae, id. Off. 3, 31, 111: ad censore, non ad senatum, notionem de eo pertinere, Liv. 27, 25, 5: dilatā notione, Tac. A. 3, 59: notioni quindecimvirum is liber subicitur, id. ib. 6, 12: quid denique ad jus civile aut ad actoris notionem atque animadversionem ages injuriarum? the investigation and punishment sought by the plaintiff, Cic. Caecin. 12, 35; Dig. 42, 1, 5; 49, 1, 10; 50, 16, 99.
  2. II. Transf., an idea, conception, notion of a thing: notio rerum, Cic. Tusc. 5, 39, 114: cum rerum notiones in animis fiant, id. Fin. 3, 10, 33: simulac (homo) cepit intelligentiam, vel notionem potius quam appellant ἔννοιαν illi, etc., id. ib. 3, 6, 21; cf.: genus est notio ad plures differentias pertinens: Forma est notio, cujus, etc. Notionem appello, quod Graeci tum ἔννοιαν, tum πρόληψιν dicunt, id. Top. 7, 31; id. Tusc. 1, 24, 57; id. Fin. 5, 21, 59: in omnium animis deorum notionem impressit natura, id. N. D. 1, 16, 43; 2, 5, 13: intellegentiae nostrae, id. ib. 1, 11, 26: excute intellegentiam tuam ut videas, quae sit in species, forma et notio boni viri, id. Off. 3, 20, 81: neque alia huic verbo subjecta notio est, nisi, etc., id. Tusc. 5, 10, 29: de fortitudine, id. ib. 4, 24, 53: apud veteres dicebatur, professionem eorum (mathematicorum), non notitiam, esse prohibitam, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 2.

nŏtĭon, ii, n., a plant, otherwise called cucumis silvaticus, App. Herb. 113.

nōtĭtĭa, ae (gen. sing. notitiāï, Lucr. 2, 124.
Collat. form nōtĭtĭes, Lucr. 5, 182; 1047; Vitr. 6 prooem.), f. [1. notus], a being known, celebrity, note, fame.

  1. I. Lit. (very rare): hi propter notitiam sunt intromissi, Nep. Dion. 9, 4: tanta notitia te invasit, Sen. Ep. 19, 3: plus notitiae quam fuit ante dedit, Ov. P. 3, 1, 49: virtus Notitiam serae posteritatis habet, id. ib. 4, 8, 48.
  2. II. Transf. (class.)
    1. A. Acquaintance with a person: quamquam haec inter nos nuper admodum notitia est, Ter. Heaut. 1, 1, 1: fama adulescentis paulum haesit ad metas notitia nova mulieris, Cic. Cael. 31, 75; Ov. M. 4, 59.
      1. 2. In partic.: notitiam feminae habere, to know or have carnal knowledge of a woman, Caes. B. G. 6, 21, 5; cf. cognosco.
    2. B. In gen. a knowing, knowledge, an idea, conception, notion of a thing: notitiam praebere, Lucr. 5, 124: nostrae menti corpora posse vorti in notitiam, id. 2, 745: notitiam habere dei, Cic. Leg. 1, 8, 24: valetudo sustentatur notitiā sui corporis, id. Off. 2, 24, 86: notitiae rerum, quas Graeci tum ἐννοίας, tum προλήψεις vocant, id. Ac. 2, 10, 30: natura ingenuit sine doctrinā notitias parvas rerum maximarum, id. Fin. 5, 21, 59: habere notitiam alicujus rei, Quint. 6, 4, 8: locorum, Plin. 5, 5, 5, § 48; Liv. 4, 19, 6: hoc venit mihi in notitiam, Plin. 7, 1, 1, § 6: tradere aliquid notitiae hominum, id. 3, 5, 9, § 57; Vell. 2, 7, 4: antiquitatis, Cic. Sen. 4, 12: in notitiam hominum pervenire, to become generally known, Sen. Contr. 6, 2, 5: quo notitia supplicii ad posteros perveniret, Val. Max. 6, 3, 1: in notitiam populi pervenire, Liv. 22, 26, 2: in notitiam alicujus perferre aliquid, Plin. Ep. 10, 18, 2.

nōtĭtĭes, v. notitia init.

Notium, i, n., a city and promontory near Colophon, in Ionia, Liv. 37, 26; 38, 39; Plin. 5, 29, 31, § 116.

nŏtĭus, a, um, adj., = νότιος, southern: notia sidera, Manil. 1, 436; so, piscis, id. 1, 427: polus, Hyg. Astron. 1, 5; 4, 11. According to Pliny, the Tyrrhene Sea was called by some Greek writers Mare Notium, Plin. 3, 5, 10, § 75.