Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* fluctĭcŏla, ae, adj. [fluctus-colo], living in waves: nurus, Sid. Carm. 10, 1.

* fluctĭ-cŏlor, ōris, adj. [fluctus], seacolored: profunditas hyacinthi, Mart. Cap. 1, § 67.

* fluctĭcŭlus, i, m. dim. [fluctus], a little wave, wavelet, App. Mag. p. 296.

* fluctĭfrăgus, a, um, adj. [fluctus+ frango], wave-breaking, a poet. epithet of a coast: litus, Lucr. 1, 305.

fluctĭgĕna, ae, m. [fluctus+gigno], wave-born, born in the waves (late Lat.): Nereus, Mart. Cap. 1, § 22; id. 9, § 889.

fluctĭgĕnus, a, um, adj. [fluctus+gigno], born in the waves (late Lat.): monstrum, Avien. Arat. 1157.

* fluctĭger, gĕra, gĕrum, adj. [fluctus+ gero], perh. wave-bringing, wave impelling, a poet. epithet of a ship: paro, Cic. Poët. Fragm. ap. Isid. Orig. 19, 1, 20 (IV. 2, p. 572 sq. ed. Orell.; G. Hermann conjectures fluctiseco).

fluctĭo, ōnis, f. [fluo; cf. fluctus], a flowing, flow (freq. in Plin.): fluctione occulta laborare, Plin. 31, 11, 47, § 127: oculorum, id. 27, 9, 49, § 74; 28, 7, 21, § 73: mulierum, id. 21, 19, 73, § 123: ventris, id. 23, 5, 53, § 99: fluctiones quas Graeci rheumatismos vocant, id. 22, 18, 21, § 46; 22, 25, 68, § 138.

fluctĭ-sŏnus, a, um, adj. [fluctus+sonus], wave-resounding, roaring with waves (post-Aug. prose): profundum, Sil. 12, 355: litora, Sen. Herc. Oet. 836.

fluctĭvăgus, a, um, adj. [fluctus+vagus], driven about by the waves (post-Aug. poetry): nautae, Stat. S. 3, 1, 84: unda, id. Th. 1, 271.

(flucto, āre, false read. in Lucr. 4, 77, instead of flutant; v. fluito).)

fluctŭābundus, a, um [fluctuor], vacillating, Ambros. de Job, 4, 10, 27 fin.

* fluctŭātim, adv. [fluctuo], flauntingly: fluctuatim jactanter et solute. Afranius Pompa: magnifice volo, fluctuatim ire ad illum, etc., Non. 111, 29 sq. (Afran. Fr. Com. v. 237 Rib.).

fluctŭātĭo, ōnis, f. [fluctuo], a vibrating to and fro, a fluctuation (not ante-Aug., and very rare).

  1. I. Lit., a wavering motion, agitation: tunc artus trepidi, inquietae manus, totius corporis fluctuatio, Sen. de Ira, 2, 35, 3.
  2. II. Trop., wavering, hesitation, vacillation of the mind: in ea fluctuatione animorum opprimi incautos posse, Liv. 9, 25, 6; Vulg. Sirach, 40, 4.

fluctŭo, āvi, ātum, or (perh. not anteAug.) fluctŭor, ātus, 1 (pleraque utroque modo efferuntur: fluctuatur, fluctuat, Quint. 9, 3, 7), v. n. [fluctus], to move in the manner of waves, i. e. to wave, rise in waves, undulate, to move to and fro, be driven hither and thither (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf.: fluo, fluito).

  1. I. Lit.
          1. (α) Form fluctuo: nunc valide fluctuat mare, Plaut. Rud. 2, 1, 14: ita fluctuare video vehementer mare, id. ib. 4, 1, 12; 4, 2, 11: quadriremem in salo fluctuantem reliquerat, Cic. Verr. 2, 5, 35, § 91: quid tam commune quam mare fluctuantibus, litus ejectis? id. Rosc. Am. 26, 72: agebatur huc illuc Galba vario turbae fluctuantis impulsu, Tac. H. 1, 40; cf. Gell. 10, 6, 2: fluctuet aër, Lucr. 6, 367: directaeque acies ac late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, waves (in the light) with gleaming brass, Verg. G. 2, 281: fluctuant insulae, Plin. 2, 95, 96, § 209: seges, Sen. Herc. Fur. 699.
            In mal. part., Arn. 2, 73; Auct. Priap. 19, 4; cf. fluctus, I.
          2. (β) Form fluctuor: deprehensi in mari Syrtico modo in sicco relinquuntur, modo fluctuantur, are driven about by the waves, Sen. Vit. Beat. 14: Delos diu fluctuata, Plin. 4, 12, 22, § 66: quaedam insulae semper fluctuantur, id. 2, 94, 95, § 209 Jan.: lignum in longitudinem fluctuatur, i. e. floats about, id. 16, 38, 73, § 186: lapidem e Scyro insula integrum fluctuari tradunt, eundem comminutum mergi, id. 36, 16, 26, § 130.
  2. II. Trop., to be restless, unquiet, uncertain, doubtful; to rage, swell; to waver, hesitate, vacillate, fluctuate.
          1. (α) Form fluctuo: Eu. Potin, ut animo sis tranquillo? Ch. Quid si animus fluctuat? Plaut. Merc. 5, 2, 49; cf.: animo nunc huc, nunc fluctuat illuc, Verg. A. 10, 680: mens animi tantis fluctuat ipsa malis, Cat. 65, 4: magnis curarum fluctuat undis, id. 64, 62; cf.: magnoque irarum fluctuat aestu, Verg. A. 4, 532; Anthol. Lat. 1, 178, 150: fluctuat ira intus, Verg. A. 12, 527: irarum fluctuat aestu, id. ib. 4, 564; so, curarum, 8, 19; Lucr. 4, 1077; Cat. 64, 62: ingenti Telamon fluctuat ira, Val. Fl. 3, 637: fluctuante rege inter spem metumque, Liv. 42, 59, 8: totam aciem suo pavore fluctuantem, etc., Curt. 3, 10, 6: in suo decreto, Cic. Ac. 2, 9, 29: fluctuantem sententiam confirmare, id. Att. 1, 20, 2: genus orationis, quod appellamus fluctuans et dissolutum, eo quod sine nervis et articulis fluctuat huc et illuc, Auct. Her. 4, 11, 16: omnia et citata et fluctuantia, Sen. Contr. 3, 19.
          2. (β) Form fluctuor: utrius populi mallet victoriam esse, fluctuatus animo fuerat, Liv. 23, 33, 3: fluctuatus animo est, utrum, etc., id. 32, 13, 4; 36, 10, 4; Curt. 4, 12, 21; Val. Max. 8, 1, 2: vita fluctuatur per adversa et difficilia, Sen. Ep. 111: semper inter spem et metum fluctuari, Aug. ap. Suet. Claud. 4: ambrosia (herba) vagi nominis est et circa alias herbas fluctuati, Plin. 27, 4, 11, § 28.

fluctŭōsus, a, um, adj. [fluctus], full of waves, billowy (very rare).

  1. I. Lit.: in mari fluctuoso, i. e. stormy, Plaut. Rud. 4, 2, 5.
  2. II. Transf., with wave-like streaks: smaragdi, Plin. 37, 5, 18, § 71.

fluctus, ūs (ante-class. form of the gen. sing. fluctuis, Varr. and Nigid. ap. Gell. 4, 16, 1; nom. plur. flucti, Pac. and Att. ap. Non. 488, 12), m. [fluo; cf. fluctio], the peculiar motion of fluids, a flowing, waving.

  1. I. In abstr. (rare; cf.: unda, fluentum): jactetur aquae fluctu quoque terra vacillans, Lucr. 6, 554 sq.
    Of the flowing motion of the magnetic fluid (v. aestus): Cogitur offensare pulsareque fluctu Ferrea texta suo, Lucr. 6, 1053.
    In mal. part., Lucr. 4, 1271; cf. fluctuo, I. α fin.
  2. II. Transf., a flow, flood.
    In concr., a wave, billow, surge, esp. of the sea (the predom. signif. of the word in prose and poetry; esp. freq. in the plur.).
          1. (α) Sing.: fons aquae dulcis, qui fluctu totus operiretur, nisi, etc., the flood, i. e. high tide, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118: alia fluctus differt, dissipat visceratim membra, Maria salsa spumant sanguine, Enn. ap. Non. 183, 18 (Trag. v. 144 ed. Vahl.): ab saxo avortit fluctus ad litus scapham, Plaut. Rud. 1, 2, 76; 82: fluctum a saxo frangi, Cic. Fam. 9, 16, 6: fluctus utivolutus Ad terras immane sonat per saxa, Verg. G. 3, 237: ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere, to the waves, Cic. Fin. 5, 2, 5.
          2. (β) Plur.: indu mari magno fluctus extollere certant, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ed. Vahl.): mulserat huc navim compulsam fluctibus pontus, id. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 ed. Vahl.): excitatis maximis fluctibus, Cic. Rep. 1, 6: (insulae) fluctibus cinctae, id. ib. 2, 4; cf.: Massilia, quae cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus alluitur, id. Fl. 26, 63: sese fluctibus committere, id. Verr. 2, 2, 37, § 91: sedatis fluctibus, id. Inv. 2, 51, 154: puppes ad magnitudinem fluctuum tempestatumque accommodatae, Caes. B. G. 3, 13, 3: in fluctibus consistere, id. ib. 4, 24, 2: fluctibus compleri, id. ib. 4, 28 fin.: luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens, Hor. C. 1, 1, 15: o navis, referent in mare te novi Fluctus, id. ib. 1, 14, 2: mulcere fluctus et tollere vento, Verg. A. 1, 66: procellafluctus ad sidera tollit, id. ib. 1, 103: revomere salsos fluctus pectore, id. ib. 5, 182.
            Prov.: excitare fluctus in simpulo, to raise a tempest in a tea-pot, i. e. to make much ado about nothing, Cic. Leg. 3, 16, 36.
      1. 2. Poet. transf., a stream of odors: unde fluens volvat varius se fluctus odorum, Lucr. 4, 675.
        And of a stream of fire: atro volvens incendia fluctu, Val. Fl. 7, 572.
    1. B. Trop., like tempestas and unda, and our waves or billows, for turbulence, commotion, disturbance: qui in hac tempestate populi jactemur et fluctibus, Cic. Planc. 4, 11; cf. contionum, id. Mil. 2, 5: rerum Fluctibus in mediis, Hor. Ep. 2, 2, 85; cf. also Lucr. 5, 11: hoc omne tempus post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt, Cic. de Or. 1, 1, 3; id. Att. 8, 3, 5: fluctus civiles, Nep. Att. 6: capere irarum fluctus in pectore, Lucr. 3, 298; so, irarum, id. 6, 74; Verg. A. 12, 831; Val. Max. 9, 3 init.: tristes curarum, Lucr. 6, 34: belli, id. 5, 1290.

fluens, Part. and P. a., from fluo.

flŭenter, adv., in a flowing manner, v. fluo fin.

* flŭentĭa, ae. f. [fluo], a flowing, fluency (trop.): loquendi, Amm. 30, 4, 10.

* flŭentĭsŏnus, a, um, adj. [fluentum-sono], wave-resounding: litus, Cat. 64, 52.

flŭento, āre, v. a. [fluentum], to water (late Lat.), Venant. Vit. S. Mart. 4, 642.

flŭentum, i, n. [fluo], a flow, flood; in concr., running water, a stream, river.

  1. I. Lit. (poet. and in post-class. prose; usually in plur.): fluenta Lubrica, Lucr. 5, 949: Xanthi, Verg. A. 4, 143: rauca (Cocyti), id. ib. 6, 327: Tiberina, id. ib. 12, 35: cum inter fluenta tibiis fidibusque concineret, i. e. by the Euripus, Flor. 2, 8, 9: Jordanis, Vulg. Num. 13, 30.
    In sing., App. de Deo Socr. p. 52; Aus. Mos. 10, 59; Avien. Perieg. 32; Prud. στεφ. 12, 32.
    Of milk: tonans (Juppiter) suxit fluenta mammarum, Arn. 4, 141.
  2. II. Transf., a stream of fire (cf. fluctus, II. A. 2.): flammarum, App. de Mundo, p. 73 (shortly before, flumina); a stream or current of air, Lucr. 5, 278; al. fluenteis for fluentis.

flŭesco (or fluisco), ĕre, v. inch. n. [fluo], to become fluid, to melt, dissolve (late Lat.): salem in aqua fluescere, Aug. Civ. Dei, 21, 5 fin.: nivem, id. ib. 7 med.

flŭĭbundus, a, um, adj. [fluo], melting, dissolving (post-class.): fluibunda luxu puella, Mart. Cap. 1, § 88 fin.

flŭĭdo, āre, v. a. [fluidus], to make fluid, to melt, dissolve (post-class.): liquore fluidantur, Cael. Aur. Tard. 5, 11.

flŭĭdus (access. form, flŭvĭdus, Lucr. 2, 452; 464 sq.; Sedul. Carm. 4, 186; Sen. Ep. 58, 24), a, um, adj. [fluo], flowing, fluid, moist (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Caes.).

  1. I. Lit.: corpus, Lucr. 2, 452: quid tam contrarium est quam terrenum fluido? Col. 8, 16, 1: liquor, Verg. G. 3, 484: cruor, id. A. 3, 663; Ov. M. 4, 482; cf.: aspiciam fluidos humano sanguine rictus, id. ib. 14, 168: alvus, Ser. Samm. 29 fin.
  2. II. Transf.
    1. A. In opposition to solid or firm, soft, slack, lax, languid (syn.: fluxus, languidus): lacerti, Ov. M. 15, 231; cf.: labor et aestus mollia et fluida Gallorum corpora decedere pugna coëgit, Liv. 34, 47, 5: caro, Plin. 9, 30, 50, § 95: vestis, flowing, loose, Just. 41, 2; Sen. Oed. 422.
    2. * B. Act., dissolving: calor, Ov. M. 15, 362.

flŭisco, ĕre, v. fluesco.

flŭĭto (contract. flūto, Lucr. 3, 189; 4, 77; Varr. ap. Macr. S. 2, 12), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [fluo], to float, swim, or sail about on the water, to flow (mostly poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: in lacu Apuscidamo omnia fluitant, nihil mergitur (shortly before: in quo stagno nihil innatet), Plin. 31, 2, 18, § 22: materies primo sidit, postea fluitare incipit, id. 13, 7, 14, § 57: rei publicae navem fluitantem in alto tempestatibus, *Cic. Sest. 20, 46: fluitans alvĕus, Liv. 1, 4, 6: fluitantes insulae, Plin. 16, 36, 66, § 168: ebenus in aquis non fluitat, id. 16, 40, 76, § 204: in summo, id. 28, 9, 35, § 134: contra aquas, id. 29, 3, 12, § 52: fusile aurum per rictus, to flow, Ov. M. 11, 127: jucundum utrumque per jocum ludumque fluitantibus, those who sail about, Plin. Ep. 8, 8, 4.
    1. B. Transf., to move in a waving, unsteady manner; to wave, undulate: fluitantia aplustra, Lucr. 2, 555: pleno fluitantia vela theatro, Prop. 3, 18 (4, 17), 13: vela summo fluitantia malo, Ov. M. 11, 470: fluitantia lora, i. e. flowing, slack, id. A. A. 2, 433: vestis non fluitans sed stricta et singulos artus exprimens, flowing, loose, Tac. G. 17: amictus, Cat. 64, 68: fluitans labansque miles, staggering, Tac. H. 5, 18; 3, 27: vela (in theatris) per malos trabesque trementia flutant namquecogunt suo fluitare colore, to wave, Lucr. 4, 77 sq.
  2. II. Trop., to be doubtful or uncertain, to waver: animi incerto errore fluitans, Lucr. 3, 1052: spe dubiae horae, Hor. Ep. 1, 18, 110: unde primum creditur Caecinae fides fluitasse, Tac. H. 2, 93 fin.: fluitans fides, Claud. B. G. 247: citra lectionis exemplum labor ille (scribendi) carens rectore fluitabit, i. e. will be performed at random, Quint. 10, 1, 2.

flūmen, ĭnis, n. [fluo], a flowing of water; and concr., a flood, stream, flowing or running water (syn.: fluvius, amnis, rivus).

  1. I. In gen. (mostly poet.): Romane, aquam Albanam cave lacu contineri, cave in mare manare suo flumine sinas, an old prophetic formula ap. Liv. 5, 16, 9: rapidus montano flumine torrens, Verg. A. 2, 305; cf. Ov. R. Am. 651: visendus ater flumine languido Cocytos errans, Hor. C. 2, 14, 17: inde sequemur Ipsius amnis iter, donec nos flumine certo Perferat, Val. Fl. 8, 189: et Tiberis flumen vomit in mare salsum, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 453 ed. Vahl.); cf.: teque pater Tiberine tuo cum flumine sancto, id. ib. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.): donec me flumine vivo Abluero, in a living, running stream, Verg. A. 2, 719; cf.: quin tu ante vivo perfunderis flumine? Auct. ap. Liv. 1, 45, 6 (for which: aqua viva, Varr. L. L. 5, § 123 Müll.).
    In plur.: nymphae venas et flumina fontis Elicuere sui, streams, Ov. M. 14, 788: frigida Scamandri, Hor. Epod. 13, 14: Symaethia circum Flumina, Verg. A. 9, 585: limosa potat, Ov. M. 1, 634; cf.: Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina, Hor. S. 1, 1, 69: maritima immittere in piscinas, Varr. R. R. 3, 17, 9.
  2. II. In partic., a river.
    1. A. Lit. (the predominant signif. of the word both in prose and poetry): quod per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.: ut flumina in contrarias partes fluxerint, Cic. Div. 1, 35, 78: Scipio biduum moratus ad flumen, quod inter eum et Domitii castra fluebat, Caes. B. C. 3, 37, 1: aurea flumina, Lucr. 5, 911: habet non tantum venas aquarum terra, ex quibus corrivatis flumina effici possunt, sed et amnes magnitudinis vastae, etc., Sen. Q. N. 3, 19; cf. Cic. Rep. 2, 5: nec ullum hoc frigidius flumen attigi, id. Leg. 2, 3, 6: nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus, id. N. D. 2, 60, 152: una pars (Galliae) initium capit a flumine Rhodano, continetur Garumna flumineattingit etiam flumen Rhenum, etc., Caes. B. G. 1, 1, 6 sq.; 1, 2, 7: inter montem Juram et flumen Rhodanum, id. ib. 1, 6, 1: flumen est Arar, quod, etc., id. ib. 1, 12, 1: flumen Dubis, id. ib. 1, 38, 4: non Seres, non Tanain prope flumen orti, Hor. C. 4, 15, 24: Veliternos ad Asturae flumen Maenius fudit, Liv. 8, 13, 5 Drak. N. cr.: terrarum situs et flumina dicere, Hor. Ep. 2, 1, 252: secundo flumine ad Lutetiam iter facere coepit, with the stream, Caes. B. G. 7, 58, 5 (cf. secundus, 2. a.): magnum ire agmen adverso flumine, against the stream, Caes. B. G. 7, 60, 3; cf. Verg. G. 1, 201; Liv. 24, 40.
      Prov.: flumine vicino stultus sitit, like, starves in the midst of plenty, Petr. Fragm. p. 899 Burm.
      1. 2. Transf., of other things which flow in streams or like streams, a stream, flood (poet. and in post-Aug. prose): sanguinis, Lucr. 2, 354; 4, 1029: largoque humectat flumine vultum, flood of tears, Verg. A. 1, 465: laeta magis pressis manabunt flumina mammis, streams of milk, id. G. 3, 310: flumina jam lactis, jam flumina nectaris, Ov. M. 1, 111: rigido concussae flumine nubes Exonerabantur, a torrent of rain, Petr. poët. Sat. 123; cf.: ut picis e caelo demissum flumen, a stream of pitch, Lucr. 6, 257: magnesia flumine saxa, in the magnetic stream, id. 6, 1064: effusaeque ruunt inopino flumine turbae, i. e. in a vast stream, Sil. 12, 185; cf. Verg. A. 11, 236: aëris, a current of air, App. de Mund. p. 61, 33 Elm. p. 258 Bip.
    2. B. Trop., of expression, a flow, fluency, stream: orationis flumine reprehensoris convicia diluuntur, Cic. N. D. 2, 7, 20: flumen orationis aureum, id. Ac. 2, 38, 119: orationis, id. de Or. 2, 15, 62; cf.: flumen verborum volubili tasque, id. Or. 16, 53: gravissimorum op timorumque verborum, id. de Or. 2, 45, 188: inanium verborum, id. N. D. 2, 1, 1: Lysiaspuro fonti quam magno flumini propior, Quint. 10, 1, 78; 9, 4, 61; cf. id. 10, 1, 61; Petr. 5 fin.
      And fig.: neque concipere neque edere partum mens potest, nisi ingenti flumine litterarum inundata, Petr. 118.

Flūmentāna (porta), f. [flumen],

  1. I. a gate of Rome near the Tiber; River-gate, at the entrance to the Campus Martius: Flumentana porta Romae appellata, quod Tiberis partem ea fluxisse affirmant, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.; Varr. R. R. 3, 2, 6; Liv. 35, 9, 3; 35, 21, 5; Inscr. Fratr. Arv. p. 254 ed. Marin.; cf. Becker’s Antiq. 1, p. 155 sq.
  2. II. Transf.: nescis cur, cum portam Flumentanam Caelius occuparit, ego Puteolos non meos faciam, i. e. a villa near the River-gate, Cic. Att. 7, 3, 9.

flūmĭcellum, i, n. dim. [flumen], a streamlet, rivulet (late Lat.), Innoc. de Cas. p. 227 Goes.

flūmĭnālis, e, adj. [flumen], of or belonging to a river, river- (late Lat.): navigatio, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 44: cancri, river crawfish, id. ib. 1, 4, 119.

flūmĭnĕus, a, um, adj. [flumen], of, in, or belonging to a river, river- (poet.): aqua, Ov. F. 2, 46; cf. undae, id. M. 14, 599; 15, 565: ulva, id. ib. 5, 519: ulmus, Stat. Th. 9, 266: alnus, Sil. 3, 458: cygnus, Ov. H. 8, 67; cf. volucres, id. M. 2, 253: classis, used for crossing a river, Sil. 4, 494.

flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. φλυ-, φλῦσαι, ἀναφλύω, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).

  1. I. Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.: ut flumina in contrarias partes fluxerint, Cic. Div. 1, 35, 78: flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat, Caes. B. C. 3, 37, 1; cf. also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse, Lucr. 5, 911: fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit, Cic. Inv. 2, 31, 96: Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit, Caes. B. G. 1, 6, 2: Arar in utram partem fluat, id. ib. 1, 12, 1: ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua, Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1: in foveam, Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271: fluxit in terram Remi cruor, Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61: imber, Ov. P. 4, 4, 2: sanguis, id. M. 12, 312: fluit de corpore sudor, id. ib. 9, 173; cf.: sudor fluit undique rivis, Verg. A. 5, 200: aes rivis, id. ib. 8, 445: nudo sub pede musta fluunt, Ov. R. Am. 190: madidis fluit unda capillis, drips, id. M. 11, 656: cerebrum molle fluit, id. ib. 12, 435: fluunt lacrimae more perennis aquae, id. F. 2, 820: fluens nausea, Hor. Epod. 9, 35; cf.: alvus fluens, Cels. 2, 6: fluit ignibus aurum, becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.
    1. B. Transf.
      1. 1. Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.
        With abl.: cum fluvius Atratus sanguine fluxit, Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400: cruore fluens, id. ib. 7, 343: sudore fluentia brachia, id. ib. 9, 57; cf.: fluunt sudore et lassitudine membra, Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4: pingui fluit unguine tellus, Val. Fl. 6, 360: vilisque rubenti Fluxit mulctra mero, overflows, Sil. 7, 190.
        Without abl.: madidāque fluens in veste Menoetes, Verg. A. 5, 179: fluentes cerussataeque buccae, dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra): Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt, i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.
        With acc. of kin. signif.: Oenotria vina fluens, Claud. Laud. Stil. 2, 264.
      2. 2. To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour: inde alium (aëra) supra fluere, to flow, Lucr. 5, 514 and 522: unde fluens volvat varius se fluctus odorum, id. 4, 675 sq.; cf.: principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris, id. 6, 922 sq.: aestus e lapide, id. 6, 1002: venti, id. 1, 280: fluit undique victor Mulciber, Sil. 17, 102: comae per levia colla fluentes, flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.: blanditiaeque fluant per mea colla rosae, id. 4 (5), 6, 72: vestis fluens, flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32: tunicisque fluentibus, Ov. A. A. 3, 301: nodoque sinus collecta fluentes, Verg. A. 1, 320; cf. also: balteus nec strangulet nec fluat, Quint. 11, 3, 140: nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis, floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14: ramos compesce fluentes, floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370: ad terram fluit devexo pondere cervix, droops, id. ib. 3, 524: omnisque relictis Turba fluit castris, pour forth, id. A. 12, 444: olli fluunt ad regia tecta, id. ib. 11, 236; so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere, Curt. 6, 1, 6.
        1. b. Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish: excident gladii, fluent arma de manibus, Cic. Phil. 12, 3, 8: capilli fluunt, Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17: sponte fluent (poma) matura suā, Ov. Am. 2, 14, 25: quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo, Lucr. 2, 69; cf.: cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago, Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919: surae fluxere, Luc. 9, 770: buccae fluentes, fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed: ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio, Cic. de Sen. 10, 31: carmen vena pauperiore fluit, Ov. Pont. 4, 2, 20: Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret, Cic. Brut. 79, 274: in Herodoto omnia leniter fluunt, Quint. 9, 4, 18; cf. also: grammatice pleno jam satis alveo fluit, id. 2, 1, 4: quae totis viribus fluit oratio, id. 9, 4, 7: oratio ferri debet ac fluere, id. 9, 4, 112.
      Transf., of the writer himself: alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit, Cic. Or. 12, 39; cf.: (Lucilius) cum flueret lutulentus, Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28: facetiis, Plaut. Mil. 4, 8, 12: multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque, Cic. N. D. 2, 19, 50: haec omnia ex eodem fonte fluxerunt, id. ib. 3, 19, 48: dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere, Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14: omnia ex natura rerum hominumque fluere, id. 6, 2, 13: nomen ex Graeco fluxisse, id. 3, 4, 12: ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum, Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12: unde id quoque vitium fluit, id. 11, 3, 109; 7, 3, 33: Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret, spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2: multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem, id. N. D. 1, 3, 6: sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora, flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23: in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus, going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.: rebus prospere fluentibus, succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.: res fluit ad interregnum, Cic. Att. 4, 16, 11; cuncta in Mithridatem fluxere, Tac. A. 11, 9.
    2. B. In partic.
      1. 1. Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous: efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc., Cic. de Or. 3, 49, 190: quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens, Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.
        Pregn., to dissolve, vanish, perish: qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia, Cic. Tusc. 2, 22, 52: fluens mollitiis, Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2: cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu, Cic. Or. 3, 10: fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat, id. Fin. 2, 32, 106: fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere, Vell. 2, 16 fin.
        Hence,
      1. 1. fluens, entis, P. a.
    1. A. Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate: inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt, Quint. 1, 2, 8: Campani fluentes luxu, Liv. 7, 29, 5: incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes, Sen. Tranq. 15: fluentibus membris, incessu femineo, Aug. Civ. D. 7, 26.
    2. B. Of speech,
      1. 1. Flowing, fluent: sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio, Cic. Or. 20, 66: lenis et fluens contextus, Quint. 9, 4, 127.
      2. 2. Lax, unrestrained: ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio, Cic. Or. 58, 198: dissipata et inculta et fluens oratio, id. ib. 65, 220; and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus, Quint. 9, 4, 138.
        Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare): res quaeque fluenter fertur, Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur; v. Lachm.): capillo fluenter undante, App. M. 2, p. 122, 7.
      3. 2. fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    1. A. Lit., flowing, fluid: elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus, Plin. 9, 38, 62, § 133: vas fluxum pertusumque, i. e. leaking, Lucr. 6, 20.
      1. 2. Transf., flowing, loose, slack: ipsa crine fluxo thyrsum quatiens, Tac. A. 11, 31: habena, Liv. 38, 29, 6: amictus, Luc. 2, 362; cf.: ut cingeretur fluxiore cinctura, Suet. Caes. 45 fin.: fluxa arma, hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.
          1. (β) Pregn., frail, perishable, weak: corpora, Tac. H. 2, 32; cf.: spadone eviratior fluxo, Mart. 5, 41, 1: (murorum) aevo fluxa, Tac. H. 2, 22.
    2. B. Trop.
      1. 1. Lax, loose, dissolute, careless: animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur, Sall. C. 14, 5: cf.: animi fluxioris esse, Suet. Tib. 52: duces noctu dieque fluxi, Tac. H. 3, 76: spectaculum non enerve nec fluxum, Plin. Pan. 33, 1: fluxa atque aperta securitas, Gell. 4, 20, 8.
      2. 2. Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable: res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae, decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa; ut in adversis, bona, id. ad Brut. 1, 10, 2: res humanae fluxae et mobiles, Sall. J. 104, 2: divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est, id. C. 1, 4; cf.: instabile et fluxum, Tac. A. 13, 19: fluxa auctoritas, id. H. 1, 21: cave fidem fluxam geras, Plaut. Capt. 2, 3, 79: fides, Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.: fluxa et vana fides, unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23: studia inania et fluxa, id. A. 3, 50 fin.: fluxa senio mens, id. ib. 6, 38.
        Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare): more vitae remissioris fluxius agens, Amm. 18, 7.

Flŭōnĭa (coll. forms, Flŭvĭōnĭa, Arn. 3, 30: Flŭvōnĭa, Mart. Cap. 2, § 149), ae, f. [fluo], a surname of Juno, so called: quod eam sanguinis fluorem in conceptu retinere putabant, Varr. ap. Aug. Civ. D. 7, 2 sq.; Arn. 3, 118; Paul. ex Fest. p. 92 Müll.

flŭor, ōris, m. [fluo], a flowing, flow (postAug.).

  1. I. In gen.: aqua natura res labilis et ad fluorem semper tam prona, Arn. 2, 84: maris, Sol. 18; cf. in plur.: fluores amnium, App. Flor. 348, 18: lactis fluores, Nemes. Cyneg. 227: intelligimus omnes ventos aëris esse fluorem, Arn. 6, 196: imagines jugi fluore a corporibus manantes, App. Mag. p. 283, 25.
  2. II. In medic. lang., a flux, diarrœa: fluore aeger, Cels. 3, 6 fin.: solutio et fluor stomachi, Scrib. Comp. 108.

flustra, ōrum, n. [fluo], the usual quiet state of the sea, a calm (ante- and postclass.): flustra, motus maris sine tempestate fluctuantis. Naevius in bello Poenico quod ait: honorariae honestae stabant in flustris, ut si diceret in salo, Suet. Fragm. p. 425 ed. Bip. (reprinted ap. Müll. Fest. pp. 89, 382); cf.: flustra dicuntur, cum in mari fluctus non moventur, quam Graeci μαλακίαν vocant, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.: mare de nustris temperatum, Tert. de Pall. 2.

flūta, ae, f. [πλωτή, the floater], a sort of large muraena, Varr. ap. Macr. S. 2, 12; id. R. R. 2, 6, 2; Col. 8, 17, 8.

flūto, āre, v. fluito.

flŭvĭa, ae, v. fluvius init.

flŭvĭālis, e, adj. [fluvius], of or belonging to a river, river-, fluvial: undae, Verg. A. 9, 70; Ov. M. 1, 82: aqua, Col. 6, 22 fin.: harundo, Verg. G. 2, 414: harena, Pall. Oct. 17 fin.: lupus, a fish, Col. 8, 16, 4; v. lupus.

flŭvĭātĭcus, a, um, adj. [fluvius], of or belonging to a river: arena, Vitr. 1, 2 fin.: animalia, Col. 8, 15, 5.

flŭvĭātĭlis, e, adj. [fluvius], of or belonging to a river, river- (class.): testudines, Cic. N. D. 2, 48, 124: naves, Liv. 10, 2, 12: negotium, Col. 8, 17, 7.

* flŭvĭātus, a, um, adj. [fluvius], soaked or steeped in a river, Plin. 16, 39, 76, § 196.

flūvĭdus, a, um, v. fluidus.

Flŭvĭōnĭa, v. Fluonia.

flŭvĭus (in inscrr. also written FLOVIOS), ii (gen. plur.: fluvium, Val. Fl. 6, 391; flūviōrum scanned as a trisyllable, Verg. G. 1, 482), m. (access. form fluvia, ae, f., Sisenn. ap. Non. 207, 7 sq.) [fluo], a river.

  1. I. Lit. (class.; but much less freq. than flumen; not in Caes., who employs flumen several hundred times): postquam consistit fluvius, Enn. ap. Fronto Ep. de Orat. p. 129 ed. Nieb. (Ann. v. 68 ed. Vahl.): rapidus, Plaut. Men. prol. 64; id. Bacch. 1, 1, 52: de fluvio aquam derivare, id. Truc. 2, 7, 12: apud Hypanim fluvium, qui ab Europae parte in Pontum influit, Cic. Tusc. 1, 39, 94: Eurotas, id. Inv. 2, 31, 96: Sagra, id. N. D. 2, 2, 6: Atratus, id. Div. 1, 43, 98: Taurus, Liv. 38, 15, 7 Drak. N. cr.: ultra Albim fluvium, Suet. Aug. 21: se fluvio dea condidit alto, Verg. A. 12, 886: fluvio succedit opaco, id. ib. 7, 36: fluvium vinclis innaret Cloelia ruptis, id. ib. 8, 651: fluvio cum forte secundo Deflueret, id. ib. 7, 494: nec fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. C. 4, 12, 3 al.; of the Styx, Verg. A. 6, 384; 415; cf. Lethaeus, id. ib. 6, 749.
    Prov.: quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare? Plaut. Curc. 1, 1, 86.
  2. II. Transf., in gen., like flumen, for running water, a stream (poet. and in post-Aug. prose): arbuta sufficere et fluvios praebere recentes, Verg. G. 3, 301; cf. id. ib. 3, 126: purgatura malum fluvio vivente soporem, Stat. Th. 9, 574: perfusa certo fluvio terra, Plin. 34, 14, 41, § 142.

fluxe, adv., v. fluo, P. a., B. fin.

fluxĭlis, e, adj. [fluxus, fr. fluo], fluid (post-class.): fusile et fluxile liquoris est qualitas, fluidity, Tert. adv. Val. 24.

fluxĭo, ōnis, f. [fluo], false reading for eluvio, Cic. Div. 1, 49, 111; and for fluctio, Plin. 24, 19, 119, § 183 et saep.

* fluxĭpĕdus, a, um, adj. [fluo-pes], flowing down to the feet: vestis, Avien. Arat. 287.

fluxŭōsus, a, um, adj. [fluxus], flowing: venarum rivuli, Ven. et Germ. 45.
Trop.: inter fluxuosas hujus mundi felicitates, Hier. in Psa. 104.

fluxūra, ae, f. [fluo], a flowing (postAug. and very rare), Col. 3, 2, 17 and 32.

1. fluxus, a, um, v. fluo, P. a., B.

2. fluxus, ūs, m. [fluo], a flowing, flow, a flux (post-Aug.): sanguinis, Justin. 12, 9, 12: (echenēis piscis) fluxus gravidarum utero sistens, Plin. 9, 25, 41, § 79: ventus non aliud intelligitur quam fluxus aëris, a current of air, id. 2, 43, 44, § 114: resinae, id. 23, 1, 24, § 46: Maeandrico fluxu delicatam vestem humi protrahere, i. e. folds, drapery, Tert. Pall. 4 med. (but in Tac. H. 5, 23 the correct read. is flexu, v. 2. flexus, II. A. fin.).