Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vĭtĭōsus, a, um, adj. [vitium], full of faults or defects, faulty, defective, bad, corrupt, etc.

  1. I. Lit. (very rare): pecus (with morbosum), Varr. R. R. 2, 1, 21: locus (corporis pecudum), i. e. diseased, Col. 7, 5, 6: nux, Plaut. Mil. 2, 3, 45.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: exemplum, Auct. Her. 2, 29, 46: suffragium, Cic. Leg. 3, 15, 34: vitiosissimus orator, id. de Or. 3, 26, 103: antiquarii, Suet. Aug. 86: consul, chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.
      Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin: sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus, Cic. Div. 1, 16, 29.
    2. B. In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio; vel probum vel improbum, Plaut. Curc. 4, 1, 8: si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri, Cic. N. D. 3, 31, 77: vitiosa et flagitiosa vita, id. Fin. 2, 28, 93: vitiosas partes rei publicae exsecare, id. Att. 2, 1, 7.
      Comp.: progenies vitiosior, Hor. C. 3, 6, 48.
      Sup.: inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus, Vell. 2, 97, 1.
      Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.
      1. 1. Prop.: vitiose se habet membrum tumidum, Cic. Tusc. 3, 9, 19.
      2. 2. Trop.: ferre res bonas (sc. leges), Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), id. Ac. 2, 30, 98.
        Sup.: usurpare, Col. 4, 24, 15.