Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. tīro, ōnis, m.; in milit. lang., a newly-levied soldier, a young soldier, recruit.

  1. I. Lit.: aetas tironum, Cic. Tusc. 2, 16, 38: legio tironum, Caes. B. C. 3, 28; 3, 29; 3, 34; Auct. B. Afr. 31, 7; Suet. Tib. 42; id. Ner. 19; id. Vit. 15.
    Trop.: multaque tironi non patienda feret (opp. vetus miles), Ov. A. A. 3, 566.
    Esp., in appos. like an adj.: tirones milites (opp. veterani), Cic. Phil. 11, 15, 39: miles, Auct. B. Afr. 16, 1: exercitus, Cic. Fam. 7, 3, 2; Liv. 21, 39, 3; 21, 43, 14.
  2. II. Transf., in gen., a beginner, tiro in any thing: nullā in re tiro ac rudis, Cic. de Or. 1, 50, 218: provinciae rudis et tiro, id. Verr. 2, 2, 6, § 17: homo non aetate sed usu forensi atque exercitatione tiro, id. Div. in Caecil. 15, 47; id. Rosc. Am. 6, 17: in scholis exercitati, tirones in foro, Quint. 2, 10, 9: deductus in forum tiro, as a young man, after putting on the toga virilis, Suet. Ner. 7; Plin. 8, 48, 74, § 194; Ov. F. 3, 787: tirones gladiatorum, Suet. Caes. 26; for which, adject.: tirones gladiatores, Auct. B. Afr. 71, 1.
    Of animals: ut tironem (bovem) cum veterano adjungant, Varr. R. R. 1, 20, 2.