Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

quasso (old form casso, Plaut. Bacch. 2, 3, 71 Ritschl), āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [quatio].

  1. I. Act., to shake or toss violently (class.).
    1. A. Lit.: ecus saepe jubam quassat, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 506 Vahl.): caput, Plaut. Merc. 3, 4, 15; Verg. A. 7, 292; Val. Fl. 1, 526: Etruscam pinum, Verg. A. 9, 521: hastam, id. ib. 12, 94; Ov. A. A. 1, 696: monumenta, Plin. Ep. 8, 17, 5: lampade, of the Furies, Sil. 2, 611; cf. lampada, Verg. A. 6, 587.
      Pass., in mid. force, tremble: quassantur membra metu, Sen. Phoen. 530.
      1. 2. In partic.
        1. a. To shatter, shiver, to break or dash to pieces, to batter, make leaky: quassatis vasis, Lucr. 3, 434: quassata ventis classis, Verg. A. 1, 551: quassata domus, Ov. Tr. 2, 83; cf.: hordeum sub molā, App. M. p. 194, 35: harundinem, Petr. S. 134.
        2. b. To strike or shake: ramum Lethaeo rore madentem super utraque quassat Tempora, Verg. A. 5, 854.
    2. B. Trop., to shake, shatter, impair, weaken: quassatā re publicā, Cic. Sest. 34, 73; id. Marc. 8, 24: quassatum corpus, shattered, enfeebled, Suet. Aug. 31: ingenia vitia quassant, Sil. 11, 428: tempora quassatus, of a drunkard, fuddled, beclouded, disordered, id. 7, 202; cf.: quassus, B. s. v. quatio: IVVENTAM FLETV, to disfigure, impair, Inscr. Grut. 607, 4: harundo quassata, a bruised reed, Vulg. Matt. 12, 20.
    3. C. Esp., of countries, communities, etc., to disturb, unsettle, throw into confusion: quassata Placentia bello, Sil. 8, 593: bellis urbs, id. 7, 252.
  2. II. Neutr., to shake itself, to shake (poet.): cassanti capite incedit, Plaut. As. 2, 3, 23 (Ussing, quassanti): quassanti capite, App. M. 4, p. 156, 7; 3, p. 140, 28: siliquā quassante, rattling, Verg. G. 1, 74.
    Plur.: capitibus quassantibus, Plaut. Bacch. 2, 3, 71.

quătĭo, no perf., quassum, 3, v. a. [Sanscr. root, cyu-, to move, set in motion; cf. Gr. σκεῦος, instrument; σκευάζω, to prepare], to shake (class.; syn.: concutio, convello).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., Fest. p. 261 Müll.: cum equus magnā vi caput quateret, Liv. 8, 7: alas, Verg. A. 3, 226: pennas, Ov. M. 4, 676; Hor. C. 3, 29, 53: aquas, to agitate, disturb, Ov. H. 18, 48: cymbala, Verg. G. 4, 64: catenas, Plin. Ep. 7, 27, 5: caput. Ov. F. 6, 400: comas, id. H. 14, 40: quercum huc illuc, id. M. 12, 329.
      Of earthquakes: quatitur terrae motibus Ide, Ov. M. 12, 521: quid quateret terras, id. ib. 15, 71: quatiens terram fragor, Sil. 1, 536.
      Of the ground, by treading, marching, etc.: campum, Verg. A. 11, 875: campos, id. ib. 11, 513; Sil. 1, 297: quatitur tellus pondere, id. 4, 199: sonitu quatit ungula campum, Verg. A. 8, 596: pede ter humum, Hor. C. 4, 1, 28: pede terram, id. ib. 1, 4, 7: quatitur certamine circus, Sil. 16, 323.
    2. B. In partic.
      1. 1. Of arms, weapons, reins, etc., to wield, brandish, ply, hold: securim, Verg. A. 11, 656: ensem, Sil. 1, 429: aegida, id. 12, 336: scuta, Tac. H. 2, 22: hastam, Petr. 124: lora, Sil. 16, 415; 16, 440: largas habenas, id. 17, 542: verbera (i. e. flagella), Verg. Cul. 218.
      2. 2. Of the body, breast, limbs, etc., to agitate, shake, cause to tremble, etc.: horror Membra quatit, Verg. A. 3, 29: anhelitus artus et ora quatit, id. ib. 5, 199: tussis pulmonem quatit, Sil. 14, 601: terror praecordia, id. 2, 254: pectora quatit gemitu, Val. Fl. 5, 310.
      3. 3. To beat, strike, drive: homo quatietur certe cum dono foras, to beat out of doors, Ter. Eun. 2, 3, 67: Arctophylax prae se quatit Arctum, Cic. poët. N. I). 2, 42, 109: cursu quatere equum, Verg. G. 3, 132; Sil. 12, 254.
        Of things: quatiunt fenestras juvenes, Hor. C. 1, 25, 1: scutum hastà, Liv. 7, 26, 1.
      4. 4. To shake, beat, or break in pieces, to batter, shatter: urbis moenia ariete quatere, Liv. 21, 10: muros, Verg. A. 2, 610: muros arietibus, Liv. 38, 10: turres tremendā cuspide, Hor. C. 4, 6, 7: tecta quatiuntur, Plin. Pan. 51, 1: externas arces, Sil. 2, 300: Pergama, id. 13, 36; cf.: tonitru quatiuntur caerula caeli, Lucr. 6, 96.
  2. II. Trop., to agitate, more, touch, affect, excite: est in animis tenerum quiddam quod aegritudine quasi tempestate quatiatur, Cic. Tusc. 3, 6, 12: mentem, Hor. C. 1, 16, 5: nec vultus tyranni Mente quatit solidā (justum virum), id. ib. 3, 3, 4: non ego te Invitum quatiam, id. ib. 1, 18, 12: quatiunt oracula Colchos, Val. Fl. 1, 743: famā oppida, id. 2, 122: quatit castra clamor, Sil. 3, 231: tumultus pectora quatit, Sen. Thyest. 260: ingenium, Tac. H. 1, 23: animum, Gell. 9, 13, 5: cum altissima quaterentur, hic inconcussus stetit, Plin. Pan. 94, 3.
    1. B. In partic., to plague, vex, harass: quatere oppida bello, Verg. A. 9, 608: extrema Galliarum, Tac. H. 4, 28.
      Hence, quassus, a, um, P. a.
    1. A. Lit., shaken, beaten, or broken in pieces, battered, shattered: aula quassa, a broken pot, Plaut. Curc. 3, 26: muri, Liv. 26, 51: naves, id. 25, 3: faces, i. e. pieces of pine-wood split up for torches, Ov. M. 3, 508: rates, shattered, leaky, Hor. C. 4, 8, 32; 1, 1, 18: murra, Ov. M. 15, 399: lectus, id. H. 11, 78: harundo, Petr. 69: turres, Sen. Thyest. 568; cf.: multo tempora quassa mero, Ov. R. Am. 146; cf. quasso, I. B.
    2. B. Trop.: quassā voce, in a broken voice, Curt. 7, 7, 20: littera, Quint. 12, 10, 29: anima quassa malis, broken down, exhausted, worn out, Sen. Herc. Fur. 1308: quasso imperio, Sil. 15, 7.