Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

praestōlor, ātus (inf. paragog. praestolarier, Plaut. Ep. 2, 2, 33; act. collat. form praestolaras, Liv. And. ap. Non. 475, 32: praestolabo, Turp. ap. ib. 475, 31; cf. App. M. 5, 20), 1, v. dep. n. and a. [1. praesto], to stand ready for, to wait for, expect a person or thing (syn.: opperior, exspecto): praestolari dicitur is, qui ante stando, ibi, quo venturum excipere vult, moratur, Paul. ex Fest. p. 223 Müll.; cf.: praestolari est praesto esse et apparere, Don. ad Ter. Eun. 5, 5, 5.

        1. (α) With dat.: qui tibi ad Forum Aurelium praestolarentur armati, Cic. Cat. 1, 9, 24: ut in Formiano tibi praestoler, id. Att. 2, 15, 3; 3, 20, 1.
        2. (β) With acc.: ego illum ante aedis praestolabor, Plaut. Most. 5, 1 18; so, aliquem, id. Truc. 2, 3, 15: quem praestolare, Parmeno? Ter. Eun. 5, 5, 5: adventum illius, Vulg. Judic. 9, 25: lucem, id. Job, 30, 26.
        3. (γ) Absol.: ego illam illic video praestolarier, Plaut. Ep. 2, 2, 33: ad Clupeam praestolans, Caes. B. C. 2, 23.
        4. * (δ) With gen.: advenientium cohortium praestolari, Sisenn. ap. Non. 161, 32.