Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

per-dūco, xi, ctum, 3 (imper. perduce for perduc, Ser. Samm. 40, 754), v. a., lit., to lead or bring through; hence,

  1. I. To lead, bring, conduct, guide a person or thing to any place.
    1. A. In gen. (class.): filium illuc, Ter. And. 1, 1, 53: legiones ad aliquem, Cic. Fam. 12, 19, 2: comprehensos eos ad Caesarem perduxerunt, Caes. B. G. 7, 13; cf. id. B. C. 3, 28: legionem in Allobrogas, id. B. G. 3, 6: Cyrum ad angustias, Just. 1, 8, 10: nautas ad aequora, Luc. 2, 362: ad Sullam, Suet. Caes. 74: in theatrum, id. Ner. 13: aliquem in conspectum alicujus, id. Tib. 65: bovem errantem ad stabula, Verg. E. 6, 60: tauros ad sacrificium, Amm. 24, 6.
    2. B. In partic.
      1. 1. To draw over, bring over a woman to the acceptance of a lover: huc Tertia perducta est, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31; Suet. Tib. 45; id. Calig. 25; id. Vesp. 22; Hor. S. 2, 5, 77; Ov. Am. 3, 12, 11; Lact. 6, 17.
      2. 2. To bring, carry, lead, conduct to a place; of buildings, ditches, water (esp. freq. in Front.): a lacu Lemano ad montem Juram murum perducit, Caes. B. G. 1, 8: munitiones ex castellis, id. B. C. 3, 44: porticum, Liv. 35, 10: longum opus, Luc. 3, 384: Appia (aqua) perducta est, Front. Aquaed. 6; cf.: tum duumviri aquae perducendae creati sunt, id. ib. 6; and: aquas in urbem perducere, id. ib. 7; so, Anionem in Capitolium, id. ib. 7: virginem in agro Lucullano collectam Romam, id. ib. 10; 13 et saep.: navigabilem alveum ex portu in Nilum, Plin. 6, 29, 33, § 165.
      3. 3. Of money, to deliver: pecuniam, Aur. Vict. Vir. Ill. 80, 2.
    3. C. Transf.
      1. 1. To spread over, bedaub, besmear with any thing (poet.): corpus odore ambrosiae, Verg. G. 4, 415; Pers. 2, 55: corpus stercore gallinae, Ser. Samm. 39, 739: artus succo, id. 49, 922: crusta perducta, Scrib. Comp. 237.
        1. b. To rub out, erase (post-class.): si aliquid interleverit, perduxerit, Dig. 29, 1, 20: nomen in testamento, ib. 37, 11, 8; 28, 4, 11.
      2. 2. To take a drink, to drink off or up, to quaff (post-class.): cyceonis liquorem, Arn. poët. 5, 175: poculum continuo haustu, App. M. 10, 5, p. 240: aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta, Scrib. Comp. 135 fin.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to draw out, lengthen, prolong, continue, to bring, carry, guide a person or thing to a certain goal, to a certain period, etc. (class.): res disputatione ad mediam noctem perducitur, Caes. B. G. 5, 30: oppugnatio ad noctem perducta, Liv. 36, 23: in noctem orationibus perductis, id. 38, 51: ad tempus tuum, Cic. Fam. 10, 1, 2: se medicinā usque ad longam senectam, Plin. 29, 1, 8, § 15: aliquem ex humili loco ad summam dignitatem, Caes. B. G. 7, 39; so, aliquem ad amplissimos honores, Cic. Lael. 20, 73: (agri colendi studia) ad centesimum annum, id. Sen. 17, 60: artem ad magnam gloriam, Plin. 35, 9, 36, § 61: aliquem ad perniciem, Varr. R. R. 2, 3: aliquid ad effectum, Dig. 33, 1, 7: aliquid ad exitum, Cic. Inv. 2, 56, 169: aliquid ad finem, Lucr. 2, 1117: eo rem perduxit, brought the matter to that pass, Nep. Dion. 5, 6; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7: aliquid ad liquidum confessumque, Quint. 5, 14, 28.
      1. 2. To pass, spend: noctes, Prop. 1, 3, 39.
    2. B. In partic., to draw or bring over, win over, to persuade, induce (to an opinion or an action, etc.; class.): si dictis nequis perduci, ut vera haec credas, Plaut. Most. 1, 3, 41: perducebam illam ad me suadelā meā, id. Cist. 2, 3, 24: aliquem ad suam sententiam, Cic. Att. 16, 8, 1; for which: aliquem in suam sententiam, Caes. B. G. 7, 4: aliquem ad se magnis pollicitationibus, to bring over to one’s side, to gain over, id. ib. 6, 11: hominem ad HS LXXX., to induce to pay, Cic. Att. 5, 21, 12.