Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

occŭpātĭo, ōnis, f. [occupo], a taking possession of a thing; a seizing, occupying (class.).

  1. I. Lit. (very rare): fori, Cic. Dom. 3: vetus, a taking possession, seizure, id. Off. 1, 7, 21.
  2. II. Transf.
    1. A. Rhet. t. t.: ante occupatio, an anticipation of an opponent’s objections, Cic. de Or. 3, 53, 205 (but in Auct. Her. 4, 27, 37, the true reading is occultatio, q. v.).
    2. B. A business, employment, occupation (the usual meaning, esp. of public service; cf. studium): in maximis occupationibus tuis numquam intermittis studia doctrinae, Cic. Or. 10, 34: maximis occupationibus distinebar, id. Fam. 12, 30, 2: nullis occupationibus inplicatus, id. N. D. 1, 19, 51: ille aut occupatione aut difficultate tardior tibi erit visus, id. Fam. 7, 17, 2: ab omni occupatione se expedire, id. Att. 3, 20, 2: relaxare se occupatione, id. ib. 16, 16, 2.
      With gen.: neque has tantularum rerum occupationes sibi Britanniae anteponendas judicabat, engaging in such trivial affairs, Caes. B. G. 4, 22.