Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word magnificentius could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

magnĭfĭcentĭa, ae, f. [magnificus], greatness in action or in sentiment, nobleness, distinction, eminence, high-mindedness, magnanimity; in a bad sense, boasting, bragging, etc.

  1. I. In gen.
    1. A. Lit.: magnificentia est rerum magnarum et excelsarum cum anima ampla quadam et splendida propositione agitatio atque administratio, Cic. Inv. 2, 54, 163: et magnificentia et despicientia adhibenda est rerum humanarum, greatness of soul, id. Off. 1, 21, 72; id. Agr. 2, 8, 22.
    2. B. Transf., of inanimate things, grandeur, magnificence, splendor, sumptuousness: epularum, Cic. Or. 25, 83: villarum, id. Off. 1, 39, 140: funerum et sepulcrorum, id. Leg. 2, 26, 66: liberalitatis, id. Rosc. Com. 8, 24: extra modum sumptu et magnificentia prodire, id. Off. 1, 39, 40: exhaustus magnificentiā publicorum operum, Liv. 1, 57: magnificentiae studium, Tac. A. 3, 55: publica magnificentia, Vell. 2, 1, 2.
  2. II. Esp.
      1. 1. Rhet. t. t., an imposing style, sounding or dignified language: his tribus narrandi virtutibus adiciunt quidam magnificentiam, quam μεγαλοπρέπειαν vocant, Quint. 4, 2, 61 sq.
      2. 2. In a bad sense: verborum magnificentia, pomposity of language, bombast, Cic. Lael. 6, 21: i hinc in malam crucem cum istac magnificentiā, Ter. Phorm. 5, 7, 37.
      3. 3. In partic., greatness of talent, great artistic skill, Plin. 36, 5, 4, § 19.