Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lăpĭdo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [lapis], to throw stones at a person or thing, to stone ( = lapidibus obruo, percutio; not ante-Aug.).

  1. I. With personal object: exercitus imperatorem lapidavit, Flor. 1, 22; Petr. 93: eum lapidare coeperunt, Auct. B. Hisp. 23: Stephanum, Vulg. Act. 7, 58: Paulum, id. ib. 14, 18.
          1. (β) To cast stones upon, to bury: praeteriens aliquis nos lapidabit, Petr. 114, 11.
          2. (γ) With an inanim. object: quo defunctus est die, lapidata sunt templa, Suet. Calig. 5.
    1. B. Trop., to assail, assault, strike at: notantes impotentiam ejus hac dicacitate lapidatam, Macr. S. 2, 7 init.
  2. II. Impers.: lapidat, it rains stones: quia Veiis de caelo lapidaverat, Liv. 27, 37: Reate imbri lapidavit, id. 43, 13.
    In the pass. form: quod de caelo lapidatum esset, Liv. 29, 14, 4: propter crebrius eo anno de caelo lapidatum, id. 29, 10, 4.