Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

intro-ĕo (ante-class. introdeo; introiet for introibit, Hier. in Lucifer. 5), īvi, or ĭi, ĭtum, 4, v. n., to go in or into, to enter (syn.: intro, ingredior); constr. with in or ad and acc., with acc., with in and abl., with inf.

  1. I. Lit.
          1. (α) With in and acc.: vereri introdire in alienam domum, Plaut. Mil. 4, 4, 32: in urbem, Cic. Att. 7, 7; Liv. 30, 43, 5: in domum, Cic. Att. 16, 11: in Thraciam, Nep. Alcib. 7: in tabernaculum, Sall. J. 71, 4.
          2. (β) With ad: ad amicam, Ter. Hec. 4, 1, 36: sicuti salutatum introire ad Ciceronem, Sall. C. 28, 1.
          3. (γ) With acc.: domum, Cic. Phil. 2, 28, 68: curiam, Suet. Caes. 81: urbem, id. ib. 18: theatrum, id. ib. 80: castra, Sall. H. 4, 45: Syracusas, Nep. Dion, 5, 3: Bithyniam, Amm. 14, 11, 6.
          4. (δ) With in and abl. (ante-class.): in naso, Cato, R. R. 157.
            (ε) With inf.: filius introiit videre, quid agat, went in to see, Ter. Hec. 3, 2, 10.
            (ζ) With huc, Suet. Aug. 6.
            Impers.: cum periculo introitur recenti apertione, Varr. R. R. 1, 63: castra sine vulnere introitum, entered, Sall. Fragm. ap. Serv. ad Verg. A. 10, 628.
  2. II. Trop.: quem fuerat aequius, ut prius introieram, sic prius exire de vita, Cic. Lael. 4, 15.